Η βίαιη - και με κάθε τρόπο - συρρίκνωση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων της χώρας μας, στην κατεύθυνση όσων επιτάσσει η Συνθήκη του Μάαστριχτ, αποτελεί πλέον αδιαμφισβήτητο γεγονός και αποδεικνύεται από τα επίσημα στοιχεία που βλέπουν τα τελευταία χρόνια το "φως" της δημοσιότητας. Στο παζλ που συνθέτει την αδιέξοδη κατάσταση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, ήρθε να προστεθεί και το 1995, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ενωσης Ελληνικών Τραπεζών (ΕΕΤ) που δόθηκαν στη δημοσιότητα την περασμένη βδομάδα. Αξιοσημείωτο και ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι ο αριθμός των επιχειρήσεων που κήρυξαν πτώχευση ή κατέθεσαν αίτηση πτώχευσης σε ολόκληρο το 1995 παρουσίασε μία αύξηση της τάξης του 45,3% σε σχέση με το 1994!

Δικαιολογημένα, λοιπόν, οι βιοτέχνες της Αθήνας - που ζουν άμεσα τις επιπτώσεις της συγκεκριμένης πολιτικής - αποφάσισαν να προετοιμαστούν για νέο κύκλο αγωνιστικών κινητοποιήσεων στο πρώτο δεκαήμερο του Μάρτη, καθώς με υποσχέσεις και... "κοινωνικό διάλογο" τα προβλήματα των ΕΒΕ, όχι μόνο δε λύνονται, αλλά οξύνονται και επιταχύνουν την οικονομική ασφυξία των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

Από τα στοιχεία της ΕΕΤ, που ανακοινώθηκαν την περασμένη βδομάδα, προκύπτει ότι μόνο το Δεκέμβρη του 1995 βρέθηκαν στην αγορά ακάλυπτες επιταγές και διαμαρτυρημένες συναλλαγματικές συνολικής αξίας 17,5 δισ. δραχμών, ενώ τον ίδιο μήνα έβαλαν οριστικά "λουκέτο" ή άρχισαν να δρομολογούν τις διαδικασίες του οριστικού κλεισίματος, καταθέτοντας αίτηση πτώχευσης, συνολικά 473 επιχειρήσεις. Πρόκειται για μία κατάσταση, οι προοπτικές της οποίας διαγράφονται ακόμη πιο δυσοίωνες για το επόμενο έτος, καθώς η εισοδηματική πολιτική "φτώχειας" που ανακοίνωσε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για τους δημοσίους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους (ανάλογη θα είναι και για τους υπόλοιπους εργαζόμενους) θα σημάνει ακόμη μεγαλύτερη πτώση του τζίρου των μικροκαταστημάτων. Κι αυτό γιατί οι όποιες απώλειες υφίστανται στο εισόδημά τους οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, οι οποίοι αποτελούν και την κύρια πελατεία των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, έχουν άμεση επίπτωση και στον τζίρο των καταστημάτων.

Αδιάψευστο μάρτυρα της συγκεκριμένης κατάστασης αποτελούν και τα συμπεράσματα που προκύπτουν από την επεξεργασία των στοιχείων της ΕΕΤ, σχετικά με την εξέλιξη που είχαν στο διάστημα 1993-1995 τα "φέσια" και τα "λουκέτα" στην αγορά. Συγκεκριμένα:

• Οι ακάλυπτες επιταγές ανήλθαν σε 178,9 δισ. δραχμές το 1995, έναντι180,2 δισ. δραχμών το 1994 και 159,7 δισ. δραχμών το 1993.
• Οι απλήρωτες συναλλαγματικές έφτασαν τα 100 δισ. δραχμές το 1995 έναντι 112,3 δισ. δραχμών το 1994 και 112,4 δισ. δραχμών το 1993.
• Οι κηρυχθείσες πτωχεύσεις και οι αιτήσεις πτώχευσης, που κατατέθηκαν στα δικαστήρια της χώρας, άγγιξαν το 1995 τον αριθμό - "ρεκόρ" των 6.202,έναντι 4.267 το 1994 και 4.634 το 1993. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε ένα μόνο χρόνο (στο διάστημα 1994 - 1995) ο αριθμός των επιχειρήσεων που κατέβασαν "ρολά" ή άρχισαν να μπαίνουν στη διαδικασία του οριστικού κλεισίματος παρουσίασε εντυπωσιακή αύξηση κατά 45,3%!

Δηλαδή, συνολικά, στην τριετία 1993 - 1995 τα λεγόμενα "κανόνια" της αγοράς άγγιξαν το τρομακτικό ύψος των 843,5 δισ. δραχμών, ενώ στο ίδιο διάστημα 15.103 μικρομεσαίες επιχειρήσεις βγήκαν εκτός παραγωγικής διαδικασίας, αφού δεν μπόρεσαν να αντεπεξέλθουν στις συνθήκες που επέβαλε ο άνισος ανταγωνισμός από τις πολυεθνικές επιχειρήσεις, αλλά και η εφαρμογή της πολιτικής άγριας λιτότητας από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Βεβαίως, το μέλλον δεν επιφυλάσσει καλύτερη τύχη για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις από αυτήν που αντιμετώπισαν μέχρι σήμερα, αφού η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έκανε σαφείς τις προθέσεις της να εμμείνει στην εφαρμογή της συγκεκριμένης πολιτικής σκληρής λιτότητας στο όνομα της "σύγκλισης" της ελληνικής οικονομίας με τις λεγόμενες αναπτυγμένες χώρες της Ευρώπης, τουλάχιστον μέχρι το...2000! Στο σημείο αυτό, αξίζει να θυμηθούμε την πρόβλεψη που είχε κάνει πριν ενάμισι περίπου χρόνο ο αρμόδιος για θέματα εμπορίου κοινοτικός επίτροπος στη διάρκεια συνεδρίου στην Αθήνα, σύμφωνα με την οποία μέχρι το 2000 θα έχει βγει εκτός παραγωγικής διαδικασίας περίπου το 45% των μικρομεσαίων επιχειρήσεων σ' ολόκληρη την Ευρώπη. Ηταν μία πρόβλεψη που μπορεί τότε να θεωρήθηκε από κάποιους αρκετά προωθημένη, το μέλλον όμως, έτσι όπως διαγράφεται, φαίνεται πως θα τον επιβεβαιώσει, στο βαθμό που δεν αλλάξει τροχιά από τη συντονισμένη αντίδραση των επαγγελματοβιοτεχνών και εμπόρων μαζί με όλους όσοι πλήττονται από τη συγκεκριμένη πολιτική.

Βάσω ΜΠΑΡΜΠΑ