Η τροποποίηση της συστατικής για την τότε ΕΟΚ Συνθήκης της Ρώμης, που υπογράφηκε το 1957, κρίθηκε αναγκαία στα κεφάλαια που αφορούν το δημόσιο τομέα. Οπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στη Χάρτα, "η κοινοτική οικοδόμηση, ισχυροποιημένη από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, δεν έχει σταθεροποιηθεί σαφώς", αφού "η παρούσα κατάσταση επέδρασε στις αρχές του ανταγωνισμού, κυρίως σε αυτές που επικρατούν στο δημόσιο τομέα". Συνεπώς, επισημαίνεται, "ο στόχος είναι να δοθεί ένα τέλος σ' αυτές τις καταστάσεις, για να αρχίσει μια συμμαχία των εταιριών του δημοσίου τομέα με το μέτρο του ανταγωνισμού".

Δηλαδή με απλά λόγια, και σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά εδάφια που παραθέτουμε πιο κάτω, η Συνθήκη του Μάαστριχτ δεν επαρκεί για να προσδώσει στα αδηφάγα αφεντικά της Ευρωπαϊκής Ενωσης το χαρακτήρα άκρατου φιλελευθερισμού που θέλουν στην ενιαία αγορά της. Κι αυτό, γιατί - όπως προκύπτει από τη Χάρτα - διαπιστώθηκε ότι πολλές χώρες (μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα) διατηρούν κρατικά μονοπώλια σε ζωτικούς τομείς της οικονομίας τους. Αυτό βέβαια στέκεται εμπόδιο στα σχέδιά τους, αφού γνωρίζουν ότι η πίτα των κερδών των δραστηριοτήτων όπου εμπλέκονται οι ΔΕΚΟ είναι μεγάλη και βέβαια δεν προτίθενται να τη χάσουν. Σκοπός δηλαδή της τροποποίησης είναι ο επαναπροσδιορισμός της έννοιας των δημοσίων επιχειρήσεων, που πρέπει πλέον να έχει τη μορφή μιας αδιαμφισβήτητης νομικής βάσης, η οποία θα συμβάλει αποΦΑΣΙΣΤΙΚΑ στη λειτουργία του ελεύθερου ανταγωνισμού - όπως προβλέπεται ρητά στη Συνθήκη του Μάαστριχτ - ΚΑΙ στο χώρο των ΔΕΚΟ.

Και ιδού τι προβλέπει η αναθεώρηση της Συνθήκης για τις αρμοδιότητες που μπορούν να ασκούνται από τα κράτη - μέλη:

• Αρμοδιότητα να ιδρύουν επιχειρήσεις γενικού οικονομικού ενδιαφέροντος - έτσι ονομάζονται στη Συνθήκη οι επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας - στους τομείς όπου αυτό δικαιολογείται.Η Χάρτα δικαιολογεί και παράλληλα προτείνει τομείς στους οποίους είναι πλέον ασύμφορη η εισαγωγή ιδιωτών (όπως π. χ. τα ταχυδρομεία), για την εξασφάλιση - αναφέρεται - κοινωνικής συνοχής, μακροπρόθεσμης ανάπτυξης και οικονομικής αποτελεσματικότητας. Γι' αυτούς τους τομείς και μόνο προτείνεται να περιοριστεί η εφαρμογή των κανόνων του ελεύθερου ανταγωνισμού που ισχύει σε όλους τους υπόλοιπους, δεδομένου ότι προβλέπεται η δυνατότητα παραχώρησης ειδικών ή αποκλειστικών δικαιωμάτων στις κοινωφελείς υπηρεσίες, προκειμένου να επιτύχουν τις ειδικές τους υποχρεώσεις που αφορούν κυρίως την εξασφάλιση ίσης πρόσβασης του κοινού στις παρεχόμενες υπηρεσίες, τη συνέχεια, τη διαφάνεια, την αποτελεσματικότητα και τη διαχείριση που θα πρέπει να είναι ανοιχτή στο δημόσιο διάλογο. Δε διευκρινίζεται βέβαια ποιοι και με ποια κριτήρια θα συμμετέχουν στο δημόσιο διάλογο. Συμπερασματικά προτείνεται τα κρατικά μονοπώλια να συνεχίσουν να λειτουργούν σε ορισμένους, επιλεγμένους με υπόδειξη της ΕΕ, τομείς.
• Αρμοδιότητα να καθορίζουν το νομικό καθεστώς αυτών των επιχειρήσεων (ιδιωτικές, δημόσιες, μεικτές), το εύρος των κοινοτικών παρεμβάσεων και τις αρμοδιότητες των κρατικών και των κοινοτικών οργάνων. Παράλληλα όμως, η ΕΕ και τα κράτη - μέλη προβλέπεται ότι μπορούν να προβούν στις απαραίτητες ενέργειες για την εναρμόνιση των παρεμβάσεων στους κοινωφελείς οργανισμούς.Προβλέπεται δηλαδή επίπληξη από τις αρμόδιες ευρωπαϊκές επιτροπές στην περίπτωση που σε κάποιο κράτος - μέλος παρατηρηθεί σημαντική απόκλιση από το "στάτους κβο" που θα επικρατήσει στην ΕΕ περί νομικού καθεστώτος των ΔΕΚΟ ανά τομέα δραστηριότητας.

Β. Ρ.