Μνημονεύω δύο ακόμα βιβλία απομνημονευμάτων. Το ένα είναι του Χρήστου Αντωνακάκη, Το αντάρτικο στον Ταϋγετο (1941 - 1944), πρωτοπόρα η Αλαγονία (1994). Καταγόμενος ο συγγραφέας από τη δυτική αυτή μεριά του Ταϋγέτου, είναι υπερήφανος γιατί ο τόπος του φιλοξένησε αμέσως τους νέους πατριώτες, που αυθόρμητα αντιστάθηκαν εναντίον των κατακτητών. "Η Αλαγονία ήταν τότε το κέντρο της Εθνικής Αντίστασης της Μεσσηνίας και Λακωνίας, η ανταρτομάνα του Μοριά. Ο Ταϋγετος ήταν το καταφύγιο των Ελλήνων που δεν μπορούσαν ν' ανεχθούν τη σκλαβιά. Η γεωγραφική θέση της Αλαγονίας ήταν ιδανική για ξεσηκωμό. Ολα τα αντάρτικα συγκροτήματα της Πελοποννήσου φιλοξενήθηκαν από τη φιλόξενη Αλαγονία και από τον χιλιοτραγουδισμένο Ταϋγετο. Ακόμα φιλοξενήθηκαν οι καταδιωκόμενοι από τους κατακτητές, οι συμμαχικές αποστολές, καθώς και ο Αρχικαπετάνιος του ΕΛΑΣ Αρης Βελουχιώτης. Οι Αλαγόνιοι βοήθησαν να διασωθούν οι σύμμαχοι στρατιώτες Αγγλοι και Κύπριοι που δεν πρόλαβαν να φύγουν για την Κρήτη και Μέση Ανατολή τον Απρίλη του 1941". Συμμετέχοντας ο ίδιος στην Αντίσταση από την αρχή, είδε και έζησε πολλά και το βιβλίο του, εμπλουτισμένο και με φωτογραφικό υλικό αλλά και με συμπληρωματικές μαρτυρίες συναγωνιστών του, είναι μια ακόμα πολύτιμη πηγή ειδήσεων, για τη μεγάλη εκείνη εποχή, την οποία, στο πνεύμα μιας παράλληλης ηρωικής ανταρσίας, ταυτίζει με την εποχή της Κλεφτουριάς της Τουρκοκρατίας:"Εκεί ψηλά στις βουνοκορφές του Ταϋγέτου, Αϊ - Νικήτα, Μαλεβό, Βατσινιά, Αϊ- Ηλία, δάσος Βασιλικής κ.α., σ' όλες τις τοποθεσίες ξαναζωντάνεψαν οι παλιοί θρύλοι της κλεφτουριάς, βρόντησε το αντάρτικο τουφέκι, όπως το κλέφτικο καριοφίλι".

Με το δικό του ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι το μικρό βιβλίο του Γιάννη Χριστοδούλου, Σελίδες ημερολογίου (μνήμες 1934 - 1947), δημοσιευμένο το 1994. Αξιωματικός χωροφυλακής σε χρόνια ανελέητα, όπως της μεταξικής δικτατορίας ή του δεύτερου μισού της δεκαετίας του '40, βίωσε κατά τρόπο δραματικό την εμμονή του στις αρχές της "ισονομίας" και της "ισοπολιτείας", σώζοντας από βέβαιο θάνατο επανειλημμένα πολλούς ανθρώπους. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που γράφει στο σύντομο πρόλογό του ο κ. Γ. Βαλούκας: "Η μαρτυρία του Γιάννη Χριστοδούλου για τα διχαστικά χρόνια 1944 - 1949 έχει μια ξεχωριστή σημασία. Και βρίσκεται στο γεγονός ότι ο Χριστοδούλου, ενώ πολεμάει τότε σαν αξιωματικός Χωροφυλακής μαζί με τις Κυβερνητικές Δυνάμεις ενάντια στην εαμική Αριστερή Παράταξη, τα γεγονότα που αναφέρει στο βιβλίο αυτό και έχει ζήσει, συνιστούν επιβεβαίωση των καταγγελιών της παράταξης αυτής για συνεργασία του τότε Κράτους με το παρακράτος (Μαγγανάς), το οποίο έχει σαν αποκλειστικό σκοπό την πολιτική εξουθένωση των αντιπάλων με την τρομοκρατία και το έγκλημα".

Στο μικρό βιβλίο γίνεται εκτενής ωστόσο αναφορά στη δράση του Μαγγανά στην Καλαμάτα, τους πρώτους μήνες του 1946. Ο Χριστοδούλου, διοικητής αστυνομικού τμήματος στην πρωτεύουσα της Μεσσηνίας, γλίτωσε από του χάρου τα δόντια 400 φυλακισμένους αριστερούς, που η συμμορία του Μαγγανά ετοιμαζόταν (με την κάλυψη των αρχών) να δολοφονήσει με έφοδο. Ο "Ριζοσπάστης" τότε (13.2.46) έγραψε για "το μόνο αξιωματικό Χωροφυλακής στην Καλαμάτα που δεν είναι χίτης και που μόνος αυτός εμφανίστηκε στις φυλακές για να προστατεύσει τους κρατούμενους αγωνιστές την ώρα της μοναρχικής επιδρομής".