Με την εκλογή του Κ. Σημίτη στη θέση του πρωθυπουργού, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει στην προεδρία της κάποιον που ανταποκρίνεται πλήρως στην ιδεολογικοπολιτική μετατόπιση του κόμματος στη δεξιότερη πτέρυγα της σοσιαλδημοκρατίας. Πρόκειται για εκτίμηση, που επιβεβαιώνεται, όχι μόνο από την 20χρονη συμμετοχή του νέου πρωθυπουργού στο ΠΑΣΟΚ, αλλά και - εδώ είναι το σημαντικότερο - από τους λόγους, που, τρεις φορές, τον οδήγησαν σε αποπομπή ή παραίτηση από υπεύθυνα κομματικά και κυβερνητικά πόστα. Λόγοι που συνίστανται στο ότι ο νέος πρωθυπουργός, πιστός στη συντηρητική φύση του ΠΑΣΟΚ, βρέθηκε "εκτός", αφού δεν μπορούσε να παρακολουθήσει τις "απότομες" στροφές των κάλπικων "αριστερών" υποσχέσεων και ψηφοθηρικών πρακτικών του Α. Παπανδρέου. Ο τελευταίος, βεβαίως, πριν τον εκδιώξει, είχε αξιοποιήσει στο έπακρο τις ικανότητες του Κ. Σημίτη στην εφαρμογή της δεξιάς πολιτικής.

Η αποπομπή το '79: Ο Κ. Σημίτης μετέχει στο ΕΓ του ΠΑΣΟΚ. Σε μια εποχή που η στρατηγική του ΠΑΣΟΚ για την κατάληψη της εξουσίας συνίσταται στην εξαπάτηση των Ελλήνων πολιτών και τη λεηλάτηση των θέσεων και συνθημάτων της Αριστεράς, αποφασίζει και εκδίδει αφίσα με το σύνθημα "Οχι στην Ευρώπη των μονοπωλίων - Ναι στην Ευρώπη των λαών". Η αφίσα θεωρήθηκε ότι δεν εξυπηρετούσε την τακτική εξαπάτησης των πολιτών. Ηταν η εποχή, που το ΠΑΣΟΚ "πουλούσε" κάλπικο "αντι-ΕΟΚισμό" διά της λεηλάτησης θέσεων της Αριστεράς και συνθημάτων, όπως το "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο".

Η παραίτηση του '87: Από τη θέση του υπουργού Εθνικής Οικονομίας εφαρμόζει, ήδη από το 1985, το "σταθεροποιητικό" πρόγραμμα εξοντωτικής λιτότητας. Οι κοινωνικές εντάσεις είναι έντονες και ο Α. Παπανδρέου αποφασίζει - για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους - να χαλαρώσει κάπως την αντιλαϊκή εισοδηματική πολιτική, πράγμα που ανακοινώνει λίγες ώρες αφότου έχει παροτρύνει τον Κ. Σημίτη να τη συνεχίσει. Ο τελευταίος είναι σε τέτοιο βαθμό υπέρ της σκληρής λιτότητας και επιθυμεί να αποδείξει ότι ούτε σε επίπεδο φρασεολογίας δεν "προδίδει" τα συμφέροντα της ολιγαρχίας, ώστε φτάνει στο σημείο να υποβάλει την παραίτησή του.

Η αποπομπή - παραίτηση το '95: Η ΕΕ απαιτεί το άμεσο ξεπούλημα των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά. Ο αρμόδιος υπουργός Βιομηχανίας Κ. Σημίτης επείγεται να εκπληρώσει τις κοινοτικές υποδείξεις, ώστε "προκρίνει" προσφορά ξεπουλήματος του ναυπηγείου, που γίνεται από τους ιδιοκτήτες της ΝΑΥΣΙ. Ως όρος εξαγοράς περιλαμβάνεται η απόλυση 1.000 εργαζομένων ενώ, ήδη, αντιμετωπίζουν το φάσμα της ανεργίας χιλιάδες εργαζόμενοι στα Ναυπηγεία Ελευσίνας, μετά το "λουκέτο" Περατικού. Είναι τέτοια η "φούρια" για την ιδιωτικοποίηση του Ναυπηγείου Σκαραμαγκά, που ο υπουργός Βιομηχανίας δεν αντιλαμβάνεται ότι πρόκειται για προσφορά - "φιάσκο", όπως αποκαλύπτεται περίτρανα λίγες ώρες αφού την έχει κάνει αποδεκτή. Ο Α. Παπανδρέου, υπό το βάρος των κοινωνικών αντιδράσεων και μη μπορώντας να διασκεδάσει το "φιάσκο", στην ουσία "αδειάζει" τον Κ. Σημίτη, δηλώνοντας ότι δεν είναι ευχαριστημένος από τις διαδικασίες που ακολουθήθηκαν, οδηγώντας τον υπουργό στην παραίτηση.

Αν μη τι άλλο, οι λόγοι που έφεραν τον Κ. Σημίτη εκτός αξιωμάτων δεν ήταν ποτέ η αντίθεσή του με τη δεξιά πολιτική του κόμματός του. Ισα ίσα. Η εκλογή του στη θέση του πρωθυπουργού συνιστά επιβράβευση της ακριβώς αντίθετης πορείας του.

Ν. Μπ.