Ο νεοεκλεγείς πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης ήταν εκείνος που επέλεξε ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου το 1985, για να κάνει πράξη τις προεκλογικές υποσχέσεις του ΠΑΣΟΚ για... "ακόμη καλύτερες μέρες". Ο Ανδρέας Παπανδρέου επέλεξε τον Κ. Σημίτη, ως τον κατάλληλο άνθρωπο, για την υλοποίηση της δεξιόστροφης πορείας στην οικονομική, αμέσως μετά τις βουλευτικές εκλογές του 1995, τοποθετώντας τον στη θέση του υπουργού Εθνικής Οικονομίας, με παράλληλη απομάκρυνση του Γεράσιμου Αρσένη.

Αναλαμβάνοντας επικεφαλής του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας - άρα και του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης - το 1985 ο Κ. Σημίτης εφάρμοσε με ευλαβική συνέπεια το διετές πρόγραμμα λιτότητας, που είχε δεσμευτεί να εφαρμόσει το ΠΑΣΟΚ, με αντάλλαγμα τα δάνεια της ΕΟΚ.

Για την ιστορία, να θυμίσουμε ότι μερικά από τα αντιλαϊκά μέτρα που είχε πάρει το 1985 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τα υποστήριξε ως "αναγκαίο κακό" ο τότε υπουργός Εθνικής Οικονομίας και σήμερα πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης ήταν:

Πρώτον, η υποτίμηση της δραχμής, στο όνομα της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών προϊόντων και της μείωσης των ελλειμμάτων του ισοζυγίου. Αν και η δραχμή έχει χάσει σημαντικά έδαφος από το 1985 μέχρι σήμερα (με την εφάπαξ υποτίμηση που είχε αποφασιστεί τον Οκτώβρη του '85 και τη διολίσθησή της στη συνέχεια), το πρόβλημα του ισοζυγίου παραμένει και σήμερα ένα από τα μεγάλα και άλυτα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας.

Δεύτερον, επέβαλε τσουχτερές ανατιμήσεις στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ και τους φόρους και παράλληλα σφαγίασε τις δαπάνες κοινωνικού χαρακτήρα και τις επιχορηγήσεις - επιδοτήσεις σε κοινωνικούς φορείς, στο όνομα μείωσης των κρατικών ελλειμμάτων και του δημόσιου χρέους. Ομως τα ελλείμματα του κράτους και το δημόσιο χρέος όχι μόνο δε μειώθηκαν, αλλά μετά από μια δεκαετία σκληρής λιτότητας σήμερα είναι πολύ μεγαλύτερα σε σχέση με το 1985.

Τρίτον, επέβαλε εισοδηματική πολιτική μείωσης των μισθών και συντάξεων όχι μόνο στο δημόσιο, αλλά και στον ιδιωτικό τομέα - με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου και πρόστιμα στο "Ρ", επειδή έδωσε αυξήσεις μισθών στο προσωπικό του - στο όνομα μείωσης του πληθωρισμού. Ομως με το διετές πρόγραμμα λιτότητας, ο πληθωρισμός τινάχτηκε στα ύψη και όταν παραιτήθηκε το 1987 από υπουργός Εθνικής Οικονομίας, ο πληθωρισμός έτρεχε με ταχύτερο ρυθμό από εκείνον που τον είχε παραλάβει από τον Γερ. Αρσένη το 1985.

Τέταρτον, έριξε λάδι στη φωτιά της ύφεσης της οικονομίας με το σφαγιασμό των κονδυλίων για τις δημόσιες επενδύσεις. Η προκλητική αύξηση των προνομίων και φοροαπαλλαγών, που θεσπίστηκαν για τους ιδιώτες - επί των ημερών που ο Κ. Σημίτης ήταν επικεφαλής του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης - με την ελπίδα ότι οι μεγαλοβιομήχανοι θα επενδύσουν τα κέρδη τους σε επενδύσεις, αποδείχτηκαν "άνθρακες ο θησαυρός", με συνέπεια σήμερα οι συνολικές ακαθάριστες επενδύσεις παγίου κεφαλαίου να είναι στα επίπεδα του 1985.

Σαν αντάλλαγμα για την εφαρμογή της συγκεκριμένης πολιτικής, που προώθησε ο Κ. Σημίτης, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πήρε τον Οκτώβρη του 1985 την έγκριση του Διευθυντηρίου της ΕΟΚ με τους γνωστούς όρους λιτότητας και υποτέλειας. Ο ίδιος δήλωνε πέρσι το φθινόπωρο (πριν παραιτηθεί από το αξίωμα του υπουργού Βιομηχανίας και Εμπορίου) ότι "η λιτότητα δεν έχει ημερομηνία λήξης"!Δίκαια, λοιπόν, το Διευθυντήριο των Βρυξελλών, ο Πρόεδρος Κλίντον, αλλά και οι εκπρόσωποι του μεγάλου κεφαλαίου στην Ελλάδα απονέμουν εύσημα στον Κ. Σημίτη. Δίκαια, επίσης, ο πρόεδρος του ΣΕΒ δηλώνει δημόσια πως έχει εμπιστοσύνη στο νέο πρωθυπουργό ότι θα συνεχίσει - όπως και στο παρελθόν - την πολιτική μονόπλευρης λιτότητας. Οπως επίσης, δίκαια θα πρέπει να απονεμηθεί στον νεοεκλεγέντα πρωθυπουργό ο τίτλος του "μίστερ λιτότητα", τον οποίο με τη στάση του διεκδικούσε και του αξίζει...

Λάμπρος ΤΟΚΑΣ