Η κυβέρνηση είναι πλέον αναγκασμένη να καταφεύγει όσο γίνεται περισσότερο στο χώρο της εντύπωσης και της εξαπάτησης, ώστε να εξυπηρετεί την πολιτική της, μεταθέτοντας τη συζήτηση από την ουσία αυτής της πολιτικής στη θεωρητική "παραμυθία" με την οποία την προωθεί. Στα πλαίσια αυτής της ανάγκης και καθώς μια σειρά πλευρές της κυβερνητικής πολιτικής ("κοινωνικός διάλογος", εξωτερική πολιτική, προϋπολογισμοί "σύνθλιψης" κλπ.) αποκαλύπτονται σε σχέση με τον αντιδραστικό και υποτελή χαρακτήρα τους, θα δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στην αναθέρμανση της "κεντροαριστερής"... καραμέλας.

Η κυβέρνηση, μάλιστα, προετοιμάζει τη διοργάνωση διαφόρων "πανηγυριών", όπου με την υποστήριξη κάποιων... εισαγόμενων "κεντροαριστερών", τύπου Ντ' Αλέμα, θα επιδιώξει να προπαγανδίσει στο έπακρο το στίγμα του... "νέου ΠΑΣΟΚ". Μια τέτοια "φιέστα" προετοιμάζεται για τα τέλη του Ιούνη, όπου η κυβέρνηση, με καλεσμένους, όπως ο Ζακ Ντελόρ, θα επιχειρήσει να θέσει τα θεμέλια μιας νέας απάτης: Την απάτη περί "αριστερού Μάαστριχτ"! Με αυτές τις μεθοδεύσεις, που, ας σημειωθεί, θα λάβουν χώρα μετά τη Διακυβερνητική Διάσκεψη του Αμστερνταμ και στο φόντο των εκεί εξελίξεων αναφορικά με τη σύνταξη της νέας Συνθήκης για την ΕΕ, η κυβέρνηση επιδιώκει:

Πρώτον,να εμφανίσει την πιστή εκτέλεση των εντολών των κεφαλαιοκρατών ως "αριστερό ρεαλισμό" (!), και, δεύτερον, να αναζητήσει περισσότερη δραστηριοποίηση των "δεκανικιών" που διαθέτει στους συγγενείς πολιτικούς της χώρους, ώστε να έχει τα "άλλοθι" που της είναι απαραίτητα. "Αλλοθι" που θα κληθούν να παίξουν ρόλο "ασπίδας" απέναντι σε μια κοινωνία και ένα λαό που "θυσιάζεται" στο βωμό της ΟΝΕ, δυσανασχετεί και αντιδρά.

Παράλληλα, η φιλολογία περί "Κεντροαριστεράς" θα επιχειρηθεί να εξυπηρετηθεί μέσω της ανάθεσης στα αστικά ΜΜΕ ενός γνώριμου καθήκοντος. Του καθήκοντος της πλύσης εγκεφάλου των πολιτών, οι οποίοι θα υποβληθούν σε ισχυρές δόσεις "ενημέρωσης" για τους "κεντροαριστερούς" διαύλους επικοινωνίας μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ... "Ζύμωση να γίνεται",όπως έλεγε προχτές προς το "Ρ" κυβερνητικό στέλεχος, όταν κλήθηκε να σχολιάσει δημοσιεύματα που περιέγραφαν το "επανιδρυμένο ΠΑΣΟΚ" - κατά τον Κ. Σημίτη - ως προσπάθεια σύστασης ενός πολιτικού φορέα που θα ανταποκρίνεται και οργανωτικά στην "Κεντροαριστερά"... Την ίδια ώρα, βέβαια, στενοί συνεργάτες του πρωθυπουργού, που υποστηρίζουν τη θεωρία της απόρριψης των κομμάτων από την κοινωνία, με την έννοια ότι τα τελευταία "δεν παίζουν πλέον κανένα ρόλο", έλεγαν ότι "κρατάμε το ΠΑΣΟΚ για συναισθηματικούς λόγους"...

Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Η σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία, και ως εκ τούτου η κυβέρνηση, δε χρειάζεται κόμματα με τις οργανωτικές δομές των πάλαι ποτέ "σοσιαλιστικών" κομμάτων, που, ίσως, θα αποτελούσαν τροχοπέδη για την εφαρμογή μιας πολιτικής που έρχεται, πλέον, απροσχημάτιστα "από τα πάνω". Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση θέλει την αξιοποίηση του κομματικού μηχανισμού ως ανάχωμα απέναντι στην κοινωνία και τις αντιστάσεις της. Κυρίως, όμως, αυτό που επιζητά είναι η αναπαραγωγή κίβδηλων διαχωριστικών γραμμών μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς, ώστε να μπορεί να πλασάρει ως "κοινωνική ευαισθησία" τα μέτρα που λαμβάνει υπέρ της πλουτοκρατίας. Η "κεντροαριστερή" παραμυθία εκεί ακριβώς αποσκοπεί.

Ν. Μπ.