Στο ποσοστό του 10,9% παρέμεινε και τον περασμένο Μάρτη η ανεργία στην Ευρωπαϊκή Ενωση, παρουσιάζοντας χαρακτηριστική επιμονή, αφού στο ίδιο ύψος βρίσκεται από τον περασμένο Δεκέμβρη. Αυτό προκύπτει από τα στοιχεία της Eurostat, της επίσημης στατιστικής υπηρεσίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που δόθηκαν χτες στη δημοσιότητα. Το ποσοστό αυτό μεταφράζεται σε 20 περίπου εκατομμύρια ανέργους, αν και υπάρχουν αποδείξεις ότι ο αριθμός αυτός είναι ακόμη μεγαλύτερος, μια και οι μέθοδοι μέτρησης της ανεργίας διαφέρουν από χώρα σε χώρα. Εξάλλου ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτών των αλχημειών αφορά στην Ελλάδα, τα στοιχεία της οποίας λείπουν από τους πίνακες της Eurostat μια και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θεωρεί αναξιόπιστες τις μετρήσεις που γίνονται στη χώρα μας. Αυτή η κατάσταση αποτυπώνεται στις διαφορές που παρουσιάζονται στις μετρήσεις του Οργανισμού Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού (ΟΑΕΔ), που υπολογίζει το ποσοστό ανεργίας κάτω από 9%, και στις μετρήσεις της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, που υπολογίζει ότι το ποσοστό είναι μεγαλύτερο από 10%.

Η επιμονή του δείκτη της ανεργίας στο ύψος του 11%, εκτός των άλλων, αποδεικνύει και την πλήρη αποτυχία όλων των πολιτικών για την προώθηση δήθεν της απασχόλησης και υπογραμμίζει τις εκτιμήσεις των συνδικαλιστικών οργανώσεων ότι η ανεργία θα σημειώσει και νέα άνοδο μετά το ερχόμενο φθινόπωρο. Οι ειδήμονες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ελπίζουν ότι τους μήνες του καλοκαιριού εξαιτίας της αύξησης της εποχιακής απασχόλησης θα μειωθεί το ποσοστό. Αυτό μένει να αποδειχθεί, αν και η μείωση αυτή είναι πλασματική.

Πάντως και τα στοιχεία του Μάρτη επιβεβαιώνουν την αρχική εκτίμηση ότι η αύξηση της ανεργίας είναι το τίμημα που πλήρωσαν, πληρώνουν και θα πληρώνουν οι εργαζόμενοι για την υλοποίηση των στόχων της "σύγκλισης". Αυτό φαίνεται πολύ καθαρά στις περιπτώσεις των χωρών που βρίσκονται στη φάση της εντατικής εφαρμογής των προγραμμάτων "σύγκλισης", όπου η πτώση του πληθωρισμού και των ελλειμμάτων συνοδεύεται από υψηλότατα ποσοστά ανεργίας. Κορυφαίο παράδειγμα παραμένει η Ισπανία, που βρίσκεται στην κορυφή με ποσοστό ανεργίας 21,4%. Εντυπωσιακά μεγάλο είναι το ποσοστό των νέων (κάτω των 25 ετών) ανέργων που φτάνει το 40,3%, ενώ για τις νέες γυναίκες το ποσοστό είναι 46,9%. Αλλα παραδείγματα έχουμε στη Φινλανδία, στην Ιρλανδία και την Ελλάδα, όπου η ανεργία εκτινάχτηκε στα ύψη για να "τροφοδοτήσει" τη βελτίωση των δεικτών και των κριτηρίων του Μάαστριχτ.

Το γεγονός ότι βρισκόμαστε στο 1997 και οι οικονομικές επιδόσεις αυτής της χρονιάς θα κρίνουν τη θέση της κάθε χώρας στην ΟΝΕ επιδρά στην αύξηση της ανεργίας και σε χώρες όπως η Γερμανία και η Γαλλία, που δίνουν την τελική μάχη για την επιτυχία των κριτηρίων της "σύγκλισης". Στη Γερμανία το ποσοστό πέταξε από 8% σε 9,7% μέσα στα δυο τελευταία χρόνια, ενώ στη Γαλλία το ποσοστό βρίσκεται στο πρωτοφανές για τη χώρα ύψος του 12,5!

Φυσικά τα στοιχεία για την πορεία της ανεργίας πρέπει να συνεκτιμηθούν με τα στοιχεία για τη φτώχεια, που δόθηκαν πρόσφατα στη δημοσιότητα και σύμφωνα με τα οποία ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας στην Ευρωπαϊκή Ενωση είναι μεγαλύτερος από 70 εκατομμύρια!

Αυτή η κατάσταση της σταθερά μεγάλης ανεργίας και της συνεχώς αυξανόμενης εξαθλίωσης και περιθωριοποίησης των εργαζομένων απασχολεί τους "δεκαπέντε", πολύ περισσότερο ενόψει των τελικών αποφάσεων της Διακυβερνητικής, μια και αναγνωρίζουν ότι η ανεργία είναι μόνιμη πηγή κινδύνου για την κοινωνική έκρηξη, που μπορεί να απειλήσει και την ίδια τη συνοχή της Ενωσης. Απ' την άλλη, είναι γνωστό ότι μείωση της ανεργίας δεν πρόκειται να γίνει με αύξηση των θέσεων εργασίας, αντίθετα στα επόμενα χρόνια πρόκειται να καταστραφούν ακόμη περισσότερες θέσεις εργασίας εξαιτίας της μεταφοράς παραγωγικών δραστηριοτήτων σε άλλες περιοχές εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά και εξαιτίας της εισαγωγής νέων τεχνολογιών. Ετσι οι "δεκαπέντε" στρέφουν όλες τις ενέργειές τους στη συνταγή της "Λευκής Βίβλου", δηλαδή το μοίρασμα μιας θέσης εργασίας μεταξύ ενός πλήρως απασχολούμενου και ενός ανέργου. Συνταγή που επιχειρεί να νομιμοποιήσει και η ελληνική κυβέρνηση μέσω του "κοινωνικού διαλόγου".