Πρόκειται για μια διαπίστωση που προκύπτει αβίαστα από την παρακολούθηση της τακτικής του "νέου" ΠΑΣΟΚ σε όλα τα επίπεδα. Και δεν είναι μόνο η πρακτική των κυβερνώντων στους διάφορους τομείς άσκησης πολιτικής (οικονομία, κοινωνική πολιτική, εξωτερική πολιτική, θέματα δημοκρατικών ελευθεριών κλπ.) που οδηγούν στην παραπάνω εκτίμηση. Τούτη η κυβέρνηση έχει συνδυάσει το "άτεγκτο" της αντιλαϊκής εμμονής στην πράξη, με την ιδεολογική επένδυση μιας αντιλαϊκής ρητορείας, που δεν μπορεί παρά να αποκληθεί ως η μετουσίωση του κυνισμού σε επίσημο πολιτικό λόγο.

***

Στο πεδίο των λαϊκών εισοδημάτων, η κυβέρνηση πορεύεται στο "μονόδρομο" της σκληρής λιτότητας "δίχως ημερομηνία λήξης" και των "Συμφώνων Σταθερότητας", που υπονομεύουν εσαεί το βιοτικό επίπεδο του λαού, στα πλαίσια της ΕΕ. Δηλώνει προκλητικά ότι αυτή η πολιτική - που την τελευταία πενταετία αύξησε τα κέρδη των κεφαλαιοκρατών μέχρι και 2.157%, ενώ τα πραγματικά εισοδήματα μισθωτών και συνταξιούχων υπέστησαν μείωση τουλάχιστον 8 μονάδες από την εξέλιξη του πληθωρισμού - όχι μόνο δε θα υποστεί "καμία χαλάρωση", αλλά θα συνεχιστεί με "νέα ορμή"! Ετσι εξηγείται και το "μαγείρεμα" νομοθετικών επεμβάσεων, όπως προβλέπονται στη γνωστή "έκθεση Σπράου", για το "πάγωμα" των ημερομισθίων τα επόμενα χρόνια...

Πέρα από την εισοδηματική πολιτική της κυβέρνησης, το σύνολο της οικονομικής της πολιτικής διέπεται από την αντικοινωνική λογική της πλουτοκρατίας. Ποιος δε θυμάται τις τοποθετήσεις υπουργών για την "ανάγκη" ξεκληρίσματος του 50% του αγροτικού κόσμου; Ποιος δε βλέπει το επιταχυνόμενο ξεπούλημα της παραγωγικής βάσης, που, μόλις προχτές, μετατράπηκε και σε επίσημη θέση της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ; "Ολες οι επιχειρήσεις του ΟΑΕ θα πάνε σε ιδιώτες", αποφάσισαν οι "αριστεροί" του κυβερνώντος κόμματος, την ίδια μέρα που υπογράφτηκε το ξεπούλημα των Ναυπηγείων Ελευσίνας και βρισκόταν σε εξέλιξη το ξεκοκάλισμα μιας ακόμα μερίδας από το "φιλέτο" του ΟΤΕ.

***

Φτάνει, παράλληλα, στο σημείο να εφαρμόζει και να μεθοδεύει μέτρα προς την πλήρη ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, να διακηρύσσει την κατάλυση κάθε έννοιας κράτους πρόνοιας, να μεθοδεύει το μοντέλο του "ημιαπασχολούμενου", του "ημιανασφάλιστου" και, τελικά, του "ημιθανή" εργαζόμενου - έρμαιου είτε της περιθωριοποίησης είτε της στυγνής υπερεκμετάλλευσης, ανεμίζοντας τη... δημοκρατική απάτη του "κοινωνικού διαλόγου".

Είναι η ίδια κυβέρνηση που δεν αρκείται στις απειλές και τους εκβιασμούς του τύπου "ή θα υποταχθούμε στην ΕΕ ή θα καταστραφούμε". Εξασκώντας την αρχή τού "όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος", επιδίδεται άλλοτε σε μαζικές διώξεις χιλιάδων αγροτών, άλλοτε σε ψήφιση νομοθετημάτων που προβλέπουν άμεση φυλάκιση των απεργών που "δε συμμορφώνονται", άλλοτε σε ανάσυρση χουντικών διαταγμάτων για την απαγόρευση συγκεντρώσεων και την "αποκατάσταση της τάξης"... Και φυσικά δε θα ξέφευγε από αυτή την κυβέρνηση το "εύσημο" προώθησης του ηλεκτρονικού φακελώματος με κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα, όπως αυτό της "κύρωσης" της Συνθήκης του Σένγκεν.

Ο κατάλογος είναι μακρύς. Θα μπορούσε κανείς να γράψει "διατριβή" για την αποθέωση της διαπλοκής της κυβέρνησης με τους εκπροσώπους των μονοπωλίων και της, πέραν κάθε προηγούμενου, στήριξης που της προσφέρουν οι μεγαλοκαρχαρίες των ΜΜΕ και του εκδοτικού κατεστημένου. Θα ήταν αδύνατον να κλειστεί σε λίγες γραμμές οποιαδήποτε αναφορά στον κατήφορο της υποτέλειας και της τυχοδιωκτικής υποταγής στους ιμπεριαλιστές, που μετατρέπουν την κυβέρνηση σε"νεωκόρο" απόδοσης "ευχαριστιών" προς τις ΗΠΑ και σε συνεργό - "μπουκαδόρο" των γκάγκστερ στην Αλβανία και τα Βαλκάνια, συνολικά.

***

Ομως, τούτη η διαπίστωση δεν έχει μοιρολατρικό χαρακτήρα. Γιατί εκτός από τις κακές και τις χειρότερες κυβερνήσεις της πλουτοκρατίας, υπάρχουν και οι καλές κυβερνήσεις. Υπάρχουν, δηλαδή, οι κυβερνήσεις που μπορεί και πρέπει να αναδειχτούν μέσα από την πάλη του λαϊκού κινήματος, στον αγώνα για την επιβολή φιλολαϊκών πολιτικών στον τόπο. Προϋπόθεση γι' αυτό δεν είναι παρά μία. Η ανάγκη ανατροπής των πολιτικών που εφαρμόζει η κυβέρνηση Σημίτη και η ουσιαστική αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Το χειρότερο, με την κυβέρνηση Σημίτη είναι η... έλλειψη ανακολουθίας. Το χειρότερο είναι πως αυτή η κυβέρνηση ό,τι λέει, το κάνει... Δεν είναι αντιλαϊκή μόνο στα λόγια, αλλά κυρίως στα έργα