Διεθνή κατακραυγή και αποτροπιασμό προκάλεσε η διπλή βομβιστική επίθεση στην υπαίθρια αγορά της δυτικής Ιερουσαλήμ. Τους θρήνους και το πένθος συνόδευσαν οι απειλές της εξτρεμιστικής ισλαμικής οργάνωσης "Χαμάς", που ανέλαβε και την ευθύνη της επίθεσης, οι κατάρες των εξτρεμιστών Εβραίων που ζητούσαν "θάνατο για όλους τους Αραβες", οι απειλές του Ισραήλ για διακοπή των "ειρηνευτικών συνομιλιών" και εισβολή του στρατού, ακόμα και στα αυτόνομα εδάφη, για να συλληφθούν οι τρομοκράτες, οι διαβεβαιώσεις της παλαιστινιακής αρχής για πάταξη της τρομοκρατίας και οι διεθνείς παραινέσεις για εμπιστοσύνη και επιμονή στην "ειρηνευτική διαδικασία".

Πίσω από τις συγκλονιστικές εικόνες και τις εκατέρωθεν δεσμεύσεις και απειλές, η επίθεση της Τετάρτης έχει όλα εκείνα τα γνωρίσματα, που θα μπορούσαν να της αποδώσουν το χαρακτηρισμό της προβοκάτσιας. Μιας προβοκάτσιας, που πλήρωσε άμεσα ο ισραηλινός λαός με τον άδικο χαμό των συμπολιτών του, αλλά πληρώνουν και θα πληρώνουν Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι, που βρίσκονται, με αφορμή τέτοιες ενέργειες, μπλεγμένοι όλο και περισσότερο στο φαύλο κύκλο του μίσους και της αλληλοεξόντωσης. Ενός φαύλου κύκλου, που τροφοδοτεί επί χρόνια συγκρούσεις, αποκλεισμούς, κατάρες και επιθέσεις.

Ανεξαρτήτως των όποιων προθέσεων των δύο νεαρών κομάντος αυτοκτονίας, η πράξη τους άνοιξε τις πύλες για πιεστικότερη εφαρμογή της, αμερικανικής έμπνευσης, "ειρηνευτικής διαδικασίας", που προβάλλεται περισσότερο από ποτέ ως αναγκαιότητα και σίγουρα δεν είναι διόλου τυχαίο που εμφανίζεται να είναι το κύριο μέλημα όλων των ηγετικών κύκλων που εξέφρασαν τη λύπη τους. Και στην επισπευσμένη προώθηση της "ειρηνευτικής διαδικασίας", της οποίας τα τραγικά κενά και οι αμφίσημες αναφορές ευθύνονται, χωρίς καμία αμφιβολία, για τη διαιώνιση του φαύλου κύκλου του αίματος, η παλαιστινιακή αρχή προσέρχεται - μέσα και από τις πράξεις αυτές - με όλο και πιο σκυμμένο κεφάλι, διότι "υποθάλπει τους τρομοκράτες".

Το αίμα των θυμάτων των εκάστοτε βομβιστικών επιθέσεων σε ισραηλινούς στόχους και των Παλαιστινίων διαδηλωτών στα αυτόνομα εδάφη (αλλά και λίγα χρόνια νωρίτερα των νεκρών της παλαιστινιακής εξέγερσης) αναδεικνύει σταδιακά και σταθερά το μοναδικό "κερδισμένο": Την Ουάσιγκτον. Η αμερικανική διπλωματία "δικαιώνει" το μεσολαβητικό της ρόλο και αναλαμβάνει, ανάλογα με τις περιστάσεις, να κατευνάσει τα πνεύματα, να καταθέσει προτάσεις, να εγγυηθεί και να δώσει "ώθηση στην ειρηνευτική διαδικασία", στην οποία δεν παραλείπει να εκφράζει την πίστη και την προσήλωσή της. Και γιατί, άλλωστε, να μην είναι πιστή και προσηλωμένη σε μια "ειρηνευτική διαδικασία", που αυτή εμπνεύστηκε, προωθεί και τα δικά της συμφέροντα, πρώτα και κύρια, εξασφαλίζει; Αλλωστε, χειρίστηκε δεόντως τις διαφορές Ισραηλινών και Παλαιστινίων, τους οποίους "διαίρεσε και συνένωσε", σύμφωνα με τις δικές της προσδοκίες, ενώ φρόντισε να τους προφυλάξει, ακόμη και από την προσπάθεια της ΕΕ να γίνει συμμέτοχος της μοιρασιάς.

Ο φαύλος κύκλος του αίματος στη Μέση Ανατολή δεν πρόκειται να κλείσει, αν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι - Αραβες, δε διευθετήσουν πρόσωπο με πρόσωπο και χωρίς μεσολαβητές τις διαφορές τους, στη βάση του σεβασμού των δικών τους συμφερόντων και αρχών. Γιατί, αυτή είναι η ουσία, η αρχή και ο στόχος μιας δίκαιης, βιώσιμης και ισότιμης ειρήνης. Αν δε βάλουν στο επίκεντρο της κοινής τους πάλης την αποφασιστική απόκρουση της ιμπεριαλιστικής πολιτικής του "διαίρει και βασίλευε".