"Θα τα ξαναπούμε", φωνάζουν οι αγρότες.

"Θα ξανανταμώσουμε", φωνάζουν οι ναυτεργάτες.

"Θα 'μαστε κι εμείς εκεί", επαναλαμβάνουν οι συνταξιούχοι, οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, οι δάσκαλοι, οι καθηγητές, οι μαθητές, οι φοιτητές. "Είμαστε κι εμείς εδώ, μην το ξεχνάτε", βροντοφωνάζουν οι οικοδόμοι, οι βιομηχανικοί εργάτες, οι υπάλληλοι, οι άνεργοι, οι απολυμένοι, οι εργαζόμενοι στο δήμο, οι πολύτεκνες μάνες, οι νεολαίοι που βλέπουν όλες τις πόρτες κλειστές.

Θ' ανταμώσουμε στις διαδηλώσεις, με υψωμένες γροθιές, μ' αναρτημένα πανό, με κραυγές και με τραγούδια. Θ' ανταμώσουμε στους τάφους και τα μνημεία των αγωνιστών και των πεσόντων. Θα ψάλλουμε θούριους, θα σηκώσουμε ψηλά τις γροθιές, θα στεφανωθούμε κλαδιά ελιάς και κόκκινα γαρούφαλα. Θ' ανταμώσουμε τις άνοιξες, στις κόκκινες πρωτοπόρες πρωτομαγιές, στις μαραθώνιες πορείες ειρήνης.

Θα γιορτάσουμε την επέτειο του αγώνα, της Εθνικής Αντίστασης, του Δημοκρατικού Στρατού, του Πολυτεχνείου.

Θα βαδίσουμε πάνω στα βήματα των χαμένων μας συντρόφων, να πάρουμε δύναμη και κουράγιο και πύρινες φλόγες να πυρπολήσουν τις καρδιές μας.

Θα βαδίσουμε πάνω στο μεγάλο μας δίκιο μέσα από σκοτεινιές και πυκνά μαύρα σύγνεφα ν' ανταμώσουμε τον δικό μας ήλιο. Θ' αντιπαλέψουμε τη διαφθορά, την ανισότητα, την εκμετάλλευση, τη συκοφαντία, την αδικία, τον κάλπικο τσαμπουκά, τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα.

Τ' απλωμένα χέρια σαν φτερούγες θ' αγκαλιάζουν τον σύντροφο, τον συναγωνιστή, τον διπλανό. Παλάμη την παλάμη. Ωμο τον ώμο στον μεγάλο χορό της Ανοιξης. Γιατί το ποτάμι πήρε το δρόμο του και δε γυρίζει πίσω. Να το θυμάσαι.

Βασίλης ΛΙΟΓΚΑΡΗΣ