Ιταλία

Αστάθεια, σκάνδαλα και αντιλαϊκά μέτρα

Ως πολιτική αστάθεια χαρακτηρίζεται το 1996 για την Ιταλία. Από την αρχή του χρόνου, η πολιτική κρίση της χώρας συνέχεια εντεινόταν καθώς πλησίαζε η στιγμή της συζήτησης για το μέλλον της κυβέρνησης του Λαμπέρτο Ντίνι. Υστερα από μια περίοδο όπου όλα παρέμεναν "άγνωστα" για το μέλλον της συγκεκριμένης κυβέρνησης, ο Λαμπέρτο Ντίνι αναγκάστηκε να παραιτηθεί, μια και οι διαβουλεύσεις δεν έφτασαν σε κάποιο διέξοδο. Από τη μεριά του, ο Πρόεδρος της χώρας, Οσκαρ Λουίτζι Σκάλφαρο, σε μια προσπάθεια να εξομαλύνει την πολιτική κρίση, έδωσε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης (2/2) στον πρώην υπουργό Θεσμικής Μεταρρύθμισης, Αντόνιο Μακάνικο. Ο εντολοδόχος πρωθυπουργός υποσχέθηκε πως θα προσπαθήσει να σχηματίσει κυβέρνηση ευρείας κοινοβουλευτικής αποδοχής, για να προωθήσει ριζικές συνταγματικές και εκλογικές μεταρρυθμίσεις.

Ωστόσο, ούτε και αυτός κατάφερε να βγάλει τη χώρα από την κρίση, και έτσι εγκατέλειψε όλες τις προσπάθειες σχηματισμού νέας κυβέρνησης και στις 14/2 κατέθεσε την εντολή που είχε λάβει, λέγοντας πως ήταν αδύνατον να σχηματίσει κυβέρνηση. Ο κύριος λόγος της δυσκολίας ήταν οι μεγάλες διαφορές που χώριζαν τα κόμματα που είχαν συνομιλίες με τον Μακάνικο. Το αδιέξοδο αυτό, ανάγκασε τον Πρόεδρο Σκάλφαρο να προκηρύξει πρόωρες εκλογές για τις 21 Απρίλη.

Από τις εκλογές φάνηκε ότι ο ιταλικός λαός δεν αποδέχεται την προσπάθεια ανάδειξης ενός πόλου με φασίστες και νεοσυντηρητικούς. Το ποσοστό της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης, αλλά και η έλλειψη της πλειοψηφίας του συνασπισμού της "Ελιάς", της επιτρέπει να παίξει καθοριστικό ρόλο στον πολιτικό βίο της χώρας.

Ωστόσο, τόσο το νέο πακέτο λιτότητας, όσο και ο αντιλαϊκός προϋπολογισμός της κυβέρνησης, που έχει αποφασιστεί από τις διατάξεις της ΕΕ και της Συνθήκης του Μάαστριχτ, έχουν ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων από τους εργαζόμενους και το λαό της χώρας. Μεγάλες κινητοποιήσεις και επιτυχημένες απεργίες πραγματοποιήθηκαν τους τελευταίους μήνες.

Και φυσικά, εκτός από την πολιτική αστάθεια, στην Ιταλία πολλά ακούστηκαν και γράφτηκαν για τον πρώην δικαστή Αντόνιο Ντι Πιέτρο και για τις κατηγορίες εναντίον του για κατάχρηση εξουσίας, κατηγορίες όμως που ο ίδιος διαψεύδει. Παρόμοιες κατηγορίες είχαν διατυπωθεί και για άλλους δικαστές της επιχείρησης "Καθαρά Χέρια" όπως των Κολόμπο και Νταβίγκο. Πριν δύο μήνες, τον Οκτώβρη, επανήλθε το θέμα του Ντι Πιέτρο στην επικαιρότητα, αυτή τη φορά τη στιγμή που ήταν υπουργός Δημοσίων Εργων στην κυβέρνηση του Ρομάνο Πρόντι και οι κατηγορίες αφορούν δωροδοκίες. Ωστόσο, και ο πρώην πρωθυπουργός, Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ο αδερφός του και άλλοι 9 βρέθηκαν αντιμέτωποι κατά τη διάρκεια δίκης με την κατηγορία των παράνομων δραστηριοτήτων της εταιρίας "Φίνινβεστ". Τόσο, όμως, ο Μπερλουσκόνι, όσο και οι υπόλοιποι υποστηρίζουν πως είναι αθώοι.