"Κακό πράγμα ο Εμφύλιος, παιδί μου". Στα 72 του, ο Βλαδίμηρος ζει στους Ψαράδες και μπορεί να θυμάται τον Εμφύλιο κι απ' τις δυο μεριές. Θέλει να τον θυμάται απ' τη μια. Ξεκίνησε αντάρτης. Πιάστηκε και πέρασε στρατοδικείο."Οσους ήμασταν απ' αυτά τα μέρη μάς αθώωσαν. Ηταν η τακτική τους αυτή. Ημασταν πέντε, μας πήραν και μας πήγαν στην Κόρινθο. Μας έβαλαν στην 6η ΕΣΣΟ και αρχίσαμε να παίρνουμε μέρος στις εκκαθαρίσεις". Κομπιάζει λίγο και μετά λέει βιαστικά: "Ημασταν στο λόχο, που σκότωσε τον Διαμαντή". Προσπερνά την είδηση που έπεσε σα σφυριά στο τραπέζι κι αρχίζει να μιλάει για το θρύλο της Ρούμελης: "Κανένας στρατηγός του κυβερνητικού στρατού δεν είχε το μυαλό του Διαμαντή. Αλλού νομίζαμε ότι τον χτυπούσαμε, απ' αλλού μας ερχότανε. Δε θυμάμαι να φάγαμε κανονικά. Ολο χύναμε το φαϊ. Τις πραγματικές διαταγές, για το πού θα δινόταν η μάχη, τις έδινε αυτός, όχι οι δικοί μας. Τέτοιο στρατήγημα δεν ξανάδα". "Είπε ένας πως αυτός τον σκότωσε. Αλήθεια είναι πως μας τον έφεραν γαζωμένο από αριστερά προς τα δεξιά. Αυτός που είπε πως τον σκότωσε έχει σήμερα ένα σωρό πολυκατοικίες".