Βιώνουμε το σκληρότερο και δραματικότερο αγώνα του κλάδου μας, στην τελευταία εικοσαετία. Η σκληρότητα αυτού του αγώνα οφείλεται στην πρωτοφανή πρακτική, με την οποία αντιμετωπίζει η κυβέρνηση τον αγώνα μας, πρακτική η οποία δεν είναι ούτε δείγμα απειρίας, ούτε αμηχανίας, ούτε ερασιτεχνισμού. Είναι πρακτική που εκφράζει σαφείς πολιτικές επιλογές και σηματοδοτεί τη στρατηγική στο χώρο της παιδείας, η οποία με τη σειρά της είναι αποκαλυπτική για τις συνολικότερες ιδεολογικοπολιτικές και οικονομικές στρατηγικές των οργανωμένων συμφερόντων του κεφαλαίου.

Η απαξίωση, η υποτίμηση, η έκπτωση της δωρεάν δημόσιας εκπαίδευσης ως κοινωνικού αγαθού και πεμπτουσίας της δημοκρατίας και του πολιτισμού, η αδιαφορία για τη μόρφωση των παιδιών μας και η υποκατάσταση της έννοιας της Παιδείας με "μεταφυσικά ιδεογράμματα" - η επίθεση στις έννοιες είναι επίθεση στην ανθρώπινη σκέψη και συνείδηση - αποδεικνύουν τη νέα αντικουλτούρα του "Μάαστριχτ" και μια νέα παρα - φιλοσοφία για τον άνθρωπο και την κοινωνία και αποκαλύπτουν τη στρατηγική ενός πολιτιστικού ιμπεριαλισμού που αναίμακτα, ανώδυνα και με επιφάσεις, εξυπηρετεί θαυμάσια τα συμφέροντα του καπιταλιστικού συστήματος και βέβαια απέναντι πρώτα και κύρια μέσα από την παιδεία.

Είναι πρωτοφανές και βαθιά προκλητικό, μετά από έξι βδομάδες απεργίας, με τα σχολεία σε υπολειτουργία ή κλειστά κι ύστερα από ένα σθεναρό και ομόφωνο "όχι" που αντέταξαν συντεταγμένοι πρωθυπουργός, Υπουργικό Συμβούλιο και υπουργοί, να προβαίνει ολόκληρη κυβέρνηση σε δημόσια ψυχανάλυση των δασκάλων, της μισής ελληνικής κοινωνίας και να τους αποκαλεί - ούτε λίγο ούτε πολύ - λιγότερο εγγράμματους κι από έναν αναλφάβητο του '30, λιγότερο ώριμους από έναν αποπροσανατολισμένο έφηβο των δεκατριών, λιγότερο υπεύθυνους κι από έναν άνανδρο. Να τους αποκαλεί μέσα στην ίδια τη Βουλή τζογαδόρους της γνώσης - "παίκτες του καζίνο" (sic) κι "αγράμματους που δεν ξέρουν να κάνουν λογαριασμούς και ξεχύθηκαν στο δρόμο για φασαρία κι από λογιστικό λάθος". Από λάθος, λοιπόν, οι καθηγητές τόσες μέρες διαδηλώνουν για δημόσια δωρεάν παιδεία, από λάθος μιλούν για διορισμούς και ίσες ευκαιρίες, από λάθος μιλούν για αξιοπρέπεια του καθηγητή, για επιμόρφωση, από λάθος μιλούν για περηφάνια και λίγο όνειρο στα σχολεία. Κατάπληκτη η ελληνική κοινωνία παρακολούθησε τον υπουργό Παιδείας, στη Βουλή, στα ΜΜΕ, να πλέκει τη μεγάλη ιδέα της Παιδείας με τους καθηγητές στο δρόμο και τα σχολεία κλειστά.