"Ο κριτικός κινηματογράφου αναλαμβάνει το ρόλο του ενδιάμεσου. Να ξεδιαλύνει την ταινία, να βρει τα κρυμμένα μηνύματα και να τ' αφήσει να δοκιμαστούν στην κρίση του κοινού. Η κριτική, λοιπόν, θα πρέπει να είναι "αντικειμενική", να κάνει δηλαδή μια ανάλυση που θα λαμβάνει υπόψη το είδος της ταινίας, το πώς αυτή καταναλώνεται στο κοινό, χωρίς όμως να είναι απόντα όλα αυτά τα στοιχεία που κάνουν την κριτική "υποκειμενική" (...). Αυτή η κριτική δεν μπορεί να δεχτεί την καθοδήγηση του θεατή που επιχειρείται με μεθόδους απλής, μονοσήμαντης καταδήλωσης, με αστεράκια ή άλλο τρόπο βαθμολόγησης".

Το απόσπασμα το αντλούμε από το 16ο τεύχος του περιοδικού "Αντικινηματογράφος".Το τεύχος περιλαμβάνει αφιέρωμα στην κινηματογραφική κριτική,με δημοσίευση απόψεων σε σχετικό συνέδριο (έγινε στη Σύρο) και ένα κείμενο για την κριτική των Ζαν Λουί Κομολί και Ζαν Ναρμπονί.Η ύλη περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, αναφορά στο τελευταίο Φεστιβάλ Δράμας,ενώ σε ένθετο φυλλάδιο τις ελληνικές ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους, παραγωγής 1995-1996.

Σημειώνουμε ότι το περιοδικό, σε συνεργασία με την Ταινιοθήκη της Ελλάδας,διοργάνωσε Εβδομάδα "Αντιαφηγηματικού σινεμά" (24/2-1/3) στην "Ταινιοθήκη" (Κανάρη 1 και Ακαδημίας). Εβδομάδα "φόρος τιμής στους δημιουργούς του μη - αφηγηματικού κινηματογράφου, που αναμφίβολα έχουν προσφέρει πολλά στην κινηματογραφική τέχνη". Η Εβδομάδα περιέλαβε ταινίες των Κ. Σφήκα, Θ. Ρεντζή, Στ. Τορνέ, Κ. Αριστόπουλου κ. ά.