" ...Ο καλύτερος τρόπος για να υπάρξει πραγματική λήθη για το παρελθόν, που δεν τιμά ούτε τους νικητές ούτε τους ηττημένους του εμφυλίου πολέμου, είναι να γίνει το νησί αυτό (η Μακρόνησος), από τόπος τιμωρίας, τόπος σωτηρίας των Αθηναίων και η οριστική λύση του προβλήματος των σκουπιδιών. Εχει άραγε αντιμετωπιστεί αυτή η λύση;". Τα παραπάνω, υπό τη μορφή "πρότασης" για μετατροπή της Μακρονήσου σε χωματερή, γράφτηκαν την περασμένη Κυριακή στο "Βήμα", με την υπογραφή του Γ. Μαρίνου.

Λίγες μέρες αργότερα ακολούθησε το παρακάτω απόσπασμα στην "Ελευθεροτυπία", με την υπογραφή του "κλόουν" Θ. Αναστασιάδη: "Την επέτειο των 50 ετών από τη λειτουργία της Μακρονήσου γιορτάζει μόνο του το ΚΚΕ. Κι είναι πράγματι κρίμα ένας τέτοιος ιστορικός χώρος να παραμένει αναξιοποίητος. Μήπως η κ. Αλέκα Παπαρήγα θα πρέπει να προτείνει να σταλούν εκεί όλοι οι ναρκομανείς νέοι, με στόχο να ανανήψουν και να εξυγιανθούν οι άρρωστες ψυχές τους;"...

Οπως καταλάβατε, τα θρασίμια ξαναχτύπησαν. Ο ένας με το "ακαδημαϊκό" ύφος της ιστορικής ευτέλειας. Στο όνομα του προβλήματος των σκουπιδιών, έρχεται να πετάξει τα "σκουπίδια" της ιδιοσυγκρασίας της τάξης του εναντίον της μνήμης του ελληνικού λαού. Γιατί; Γιατί και αυτός και η τάξη του ανήκουν στους σκουπιδοτενεκέδες της Ιστορίας, αλλά καλό είναι να μην το μάθουν οι νεότερες γενιές.

Ο άλλος με τη γλοιώδη γραφίδα του, την οποία διδάσκονταν οι φασίστες προπαγανδιστές στα γκέτο του ναζισμού, επιχειρεί να ξεμπερδέψει και με την ιστορική μνήμη και με τη θέση του ΚΚΕ για τα ναρκωτικά.

Και οι δυο τους είναι ένθερμοι υπερασπιστές του "εκσυγχρονισμού". Και οι δυο τους είναι πιστοί διαφημιστές του Κ. Σημίτη. Θαυμάστε τους.