Η αξίωση για την επιβολή αποφασιστικών - τολμηρότερων και εν πολλοίς αντιλαϊκότερων - μέτρων και η κατά το δυνατόν πλήρης ικανοποίηση των αιτημάτων τους, ήταν η κοινή συνισταμένη των ομιλιών των εκπροσώπων του ΣΕΒ, τόσο στην πρωινή όσο και στην απογευματινή συνεδρίαση της ετήσιας Γενικής Συνέλευσης των βιομηχάνων. Δηλώνοντας ικανοποιημένοι από το πώς επέδρασαν στη διαμόρφωση της κυβερνητικής πολιτικής οι μέχρι τώρα παρεμβάσεις και στηρίζοντας ουσιαστικά όλο το πλέγμα των κυβερνητικών επιλογών, οι μεγαλοβιομήχανοι στάθηκαν παράλληλα αταλάντευτοι στην προβολή της απαίτησης να προχωρήσει με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα η πολιτική της συνεχούς συρρίκνωσης των λαϊκών εισοδημάτων σε όφελος των κερδών των επιχειρήσεων.Στην προσπάθειά τους, μάλιστα, αυτή δε διστάζουν να επαναλαμβάνουν με κάθε ευκαιρία το ευνοϊκό έδαφος συναίνεσης που διαμορφώνεται, τόσο από τη στάση της διοίκησης της ΓΣΕΕ, που καθημερινά σπρώχνει τους εργαζόμενους όλο και πιο μακριά από τις κατακτήσεις τους, όσο και από την κυβερνητική πρωτοβουλία του υποτιθέμενου "κοινωνικού διαλόγου".

"Στο χρόνο που πέρασε, είπε στην πρωινή κλειστή συνεδρίαση των βιομηχάνων ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Ι. Στράτος,εργαστήκαμε με επιμονή για να αποτρέψουμε τους σοβαρούς κινδύνους που εγκυμονούσαν οι πολιτικές εξελίξεις". Σ' αυτά τα πλαίσια θύμισε τρεις από τις δημόσιες παρεμβάσεις του ΣΕΒ. Η πρώτη ήταν το Γενάρη του 1996 (όταν ανέλαβε πρωθυπουργός ο Κ. Σημίτης), η δεύτερη ήταν το καλοκαίρι του 1996 (όταν ο Κ. Σημίτης εκλέχτηκε και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ) και η τρίτη το Σεπτέμβρη του 1996 (όταν παραμονές των βουλευτικών εκλογών οι βιομήχανοι, με το γνωστό προκλητικό υπόμνημά τους, αξίωναν από τους αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων να στηρίξουν την πλήρη κατάργηση των κοινωνικών καταχτήσεων).

"Η οικονομική πολιτική που εφαρμόζεται, συνέχισε, (...) αναμφισβήτητα έχει λάβει υπόψη της τις απόψεις του επιχειρηματικού κόσμου". Πρόκειται σαφώς για μια εκτίμηση που αντίστοιχή της δε θα μπορούσε να εκφραστεί και από το στρατόπεδο των εργαζομένων, αφού η κυβερνητική πολιτική, όχι μόνο δεν πήρε υπόψη της τα αιτήματά τους, αλλά όταν χρειάστηκε η διεκδίκησή τους επιστρατεύτηκαν όλοι οι σκοτεινοί μηχανισμοί, η τρομοκρατία, ο εκφοβισμός, ακόμα και η ποινικοποίηση των αγώνων για να αντιμετωπιστούν οι κινητοποιήσεις.

Η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, η ιδιωτικοποίηση των κρατικών επιχειρήσεων, η πλήρης αποχή του κράτους από οποιαδήποτε οικονομική δραστηριότητα, μαζί με την εξασφάλιση όλο και μεγαλύτερης ασυδοσίας των μεγαλοεπιχειρηματιών να νέμονται τα λεγόμενα κοινοτικά κονδύλια, αναδείχτηκαν από τον πρόεδρο του ΣΕΒ ως τα πλέον "κρίσιμα σημεία" της οικονομίας και της εφαρμοζόμενης πολιτικής, όπου μπορεί και πρέπει να γίνουν παραπέρα βήματα.Ενδεικτικό πάντως για το πώς σκοπεύουν να πορευτούν οι μεγαλοεπιχειρηματίες - παρά το γεγονός ότι η μία αξίωσή τους μετά την άλλη υλοποιείται από την κυβέρνηση - είναι και οι έμμεσοι εκβιασμοί που εκτοξεύτηκαν σχετικά με τις περιβόητες ιδιωτικές επενδύσεις. "Παρά τα κίνητρα που υπάρχουν, είπε στην απογευματινή συνεδρίαση ο Ι. Στράτος, η βιομηχανική επένδυση συναντά ακόμα τόσο μεγάλες δυσχέρειες και αντικίνητρα, που αποθαρρύνουν τους επενδυτές"! Για να κάνει μάλιστα σαφές τι ακριβώς απαιτεί προς αυτή την κατεύθυνση, ονοματίζει "αντικίνητρα" το "πυκνό πλέγμα των γραφειοκρατικών διαδικασιών, κανονισμών, παρεμβάσεων και θεσμών", την "αδυναμία της δημόσιας διοίκησης να υλοποιήσει τις όποιες σωστές κυβερνητικές αποφάσεις", "την ανεπάρκεια της υποδομής στις μεταφορές, στην ενέργεια και τις τηλεπικοινωνίες". Από τα παραπάνω είναι φανερό τι ακριβώς απαιτούν από το κράτος οι μεγαλοβιομήχανοι του ΣΕΒ. Τη μετατροπή του σε πλήρη υπηρέτη και γκουβερνάντα της "ιδιωτικής πρωτοβουλίας". Αξιώνουν την κατάργηση κάθε παρέμβασής του σε κάθε δραστηριότητα και "πρωτοβουλία" τους, ζητούν την αυτόματη ενεργοποίησή του όταν πρέπει να υλοποιούνται αποφάσεις που εξυπηρετούν δικά τους συμφέροντα και - προπαντός - την πάση θυσία διοχέτευση εθνικών πόρων στα έργα υποδομής.

Σε ό,τι αφορά τον ψευτοκοινωνικό "διάλογο", ο πρόεδρος του ΣΕΒ δήλωσε πως προσέρχεται σ' αυτόν επειδή "πιστεύει στη σημασία προσέγγισης και σύνθεσης ως μέσου υπέρβασης προβλημάτων, που θα μπορούσαν να προσλάβουν συγκρουσιακό χαρακτήρα". Πάντως, υπενθύμισαν την άποψή τους, σύμφωνα με την οποία, ανεξάρτητα από τις διαδικασίες "διαλόγου", "ζητάμε από την κυβέρνηση να αναλάβει αυστηρές δεσμεύσεις στις δικές της περιοχές ευθύνης, όπως ζητά από τους κοινωνικούς εταίρους να αναλάβουν το κόστος των αλλαγών που θα πραγματοποιηθούν". Για το αντικείμενο του "διαλόγου", πάντως, δεν κρύβουν τις προθέσεις τους. "Από τα πιο σοβαρά, σημείωσαν, είναι η ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις". Και για να μη μένει σε κανέναν η παραμικρή αυταπάτη για τον εργασιακό Μεσαίωνα που ονειρεύονται, ο εκπρόσωπος των μεγαλοβιομηχάνων επισήμανε: "Θα επιδιώξουμε την άρση των αγκυλώσεων, οι οποίες προέρχονται από νομοθετικές πρωτοβουλίες και παρεμβάσεις του κράτους", ενώ για το θέμα των προσλήψεων και απολύσεων αξιώνουν, όπως είπε, τον... "εξορθολογισμό των υφιστάμενων κανόνων".

Τέλος, και στην πρωινή και στην απογευματινή συνεδρίαση οι επικεφαλής του ΣΕΒ δεν παρέλειψαν να ευλογήσουν τα γένια των βιομηχάνων για το σημαντικό ρόλο που υποτίθεται πως παίζουν, στο "κρίσιμο σταυροδρόμι", στο οποίο βρίσκεται η χώρα. "Βρισκόμαστε, είπε ο Ι. Στράτος, στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την κατάκτηση ευνοϊκών θέσεων στο στίβο του διεθνούς ανταγωνισμού". Και σαφώς παραποιώντας και διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα, αλλά και την ουσία του τι προσδοκά η κάθε τάξη και τι επιφυλάσσει στις διάφορες κοινωνικές ομάδες το "σταυροδρόμι" που επικαλείται, με τον πλέον προκλητικό τρόπο ισχυρίστηκε ότι "στον αγώνα αυτό συμπαρατάσσονται επιχειρήσεις και εργαζόμενοι, επειδή συνειδητοποιούν ότι έχουν κοινό αντίπαλο, το διεθνή ανταγωνισμό".