Την έντονη δυσαρέσκειά τους, για το κλείσιμο του μοναδικού στην Ελλάδα Τμήματος Μικροβιολογικού Ελέγχου υλικού αιμοδοσίας, προϊόντων αίματος και παραγώγων πλάσματος, που βρίσκεται στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο της Νίκαιας, εκφράζουν με υπόμνημα προς το υπουργείο Υγείας, οι εργαζόμενοι σ' αυτό.

Το κλείσιμο του Τμήματος, για περίπου τρεις μήνες, έγινε προκειμένου να μετεγκατασταθούν στο χώρο του το Κυτταρολογικό και Παθολογοανατομικό Τμήμα του Νοσοκομείου, που καταστράφηκαν από πυρκαγιά. Συγκεκριμένα, στις 3 Νοέμβρη 1995 παραβιάστηκαν και αλλάχτηκαν οι κλειδαριές του Τμήματος, ενώ παράλληλα μηχανήματα μεγάλης αξίας, πάνω από 20 εκατομμύρια, μεταφέρθηκαν σε αποθήκες και στην κυριολεξία πετάχτηκαν μέσα σε σωρούς από άχρηστα αντικείμενα και σκουπίδια. Το παράλογο όμως της υπόθεσης είναι, ότι ενώ έγιναν όλες αυτές οι ενέργειες, η μετεγκατάσταση των δυο Τμημάτων δεν έχει πραγματοποιηθεί μέχρι σήμερα...

Οπως καταγγέλλουν στο υπόμνημά τους οι εργαζόμενοι, "ο τρόπος με τον οποίο η διοίκηση του Νοσοκομείου κατέλαβε το Τμήμα - αλλαγή κλειδαριάς τη νύχτα - ήταν ενέργεια προαποφασισμένη". Οι εργαζόμενοι τονίζουν ότι αυτό γίνεται φανερό, αφού τα επανειλημμένα διαβήματα προς την Τεχνική Υπηρεσία του Νοσοκομείου, για επισκευές και συντήρηση του Τμήματος, δε βρήκαν ανταπόκριση, με αποτέλεσμα το Τμήμα να υπολειτουργεί και να μην ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές του!

Στο Γενικό Κρατικό Νίκαιας, υπάρχει σήμερα το μεγαλύτερο κέντρο αιμοδοσίας της χώρας και η μοναδική μονάδα παρασκευής πλάσματος. Το συγκεκριμένο όμως γεγονός έχει προκαλέσει αναστάτωση στην ομαλή λειτουργία της υπηρεσίας. Οπως επισημαίνει το προσωπικό του Τμήματος, "υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να υπάρξουν, δυσάρεστες επιπτώσεις, από το κλείσιμο της μονάδας, για την ασφάλεια των μεταγγιζομένων ασθενών". Πάντως μέχρι σήμερα, όπως τονίζουν οι εργαζόμενοι, παρά τα επανειλημμένα διαβήματα προς τη Διεύθυνση Ανάπτυξης Νοσοκομειακών Μονάδων και Αιμοδοσίας, του υπουργείου Υγείας, δεν έχει γίνει καμία ενέργεια για την επαναλειτουργία του.

Η επαναλειτουργία λοιπόν του Τμήματος, βρίσκεται στην "καλή" θέληση κάποιον αρμοδίων, που θα πρέπει να καταλάβουν επιτέλους, όπως επισημαίνουν και οι εργαζόμενοι, τη σπουδαιότητα και την αναγκαιότητά του.