Οι εξελίξεις από το 14ο ως το 15ο Συνέδριο

Εκτίμηση της πορείας και της δράσης του Κόμματος και της ΚΕ

Βασικοί στόχοι και κατευθύνσεις για το επόμενο διάστημα

Η ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΚΚΕ

1. Το ΚΚΕ έδρασε μέσα σε πιο δύσκολες και σκληρές συνθήκες σε σχέση με την όλη περίοδο της μεταπολίτευσης, αντιμέτωπο με τις πολλαπλές επιπτώσεις από τις ανατροπές των σοσιαλιστικών καθεστώτων της Ευρώπης, την κρίση του κομμουνιστικού κινήματος. Η τετράχρονη πορεία του ΚΚΕ ήταν πορεία ανάκτησης της ενότητάς του και ανάπτυξης πολιτικής, μαζικής δράσης για τα οξυμένα προβλήματα του λαού, με τις ακούραστες προσπάθειες μελών, στελεχών, φίλων και οπαδών. Πέρασε σε πορεία ανάκαμψης, ιδεολογικής, πολιτικής και οργανωτικής ανασυγκρότησης στις σύγχρονες συνθήκες.

Αναπτύσσει και δυναμώνει αργά, αλλά σταθερά την παρέμβασή του στην πορεία του τόπου, στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες. Αναδείχνεται σε πολιτική δύναμη, που εκφράζει τις ανάγκες και τα συμφέροντα των λαϊκών δυνάμεων, τις ιδέες και τους στόχους πάλης των αριστερών, όλων όσοι αντιστέκονται στο συμβιβασμό και τη μοιρολατρία, στη λογική των μονόδρομων. Η στρατηγική επιδίωξη του οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου του τόπου μας να θέσει το ΚΚΕ εκτός πολιτικής και κοινωνικής ζωής δεν πέτυχε, χάρη στους στενούς δεσμούς του ΚΚΕ με την εργατική τάξη και το λαό, χάρη στη σταθερή, αταλάντευτη δράση του για τα λαϊκά συμφέροντα.

Η σταδιακή αύξηση της εκλογικής του δύναμης και επιρροής, στις αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις (εθνικές εκλογές, ευρωεκλογές, δημοτικές και νομαρχιακές) και στο μαζικό κίνημα, δείχνει τις δυνατότητες του ΚΚΕ να ασκήσει στην πορεία αποφασιστική επίδραση στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης, στις θετικές διεργασίες στη λαϊκή συνείδηση, με προϋπόθεση ότι μπαίνουν στη δράση όλες οι κομματικές δυνάμεις, όλοι οι φίλοι και οπαδοί του Κόμματος.

2. Οι πολιτικές εξελίξεις επιβεβαίωσαν τις βασικές εκτιμήσεις και προβλέψεις του 14ου Συνεδρίου για την κατάσταση στη χώρα μας, στα Βαλκάνια, στην Ευρώπη, για τις διεθνείς σχέσεις, τις θέσεις μας για τις σχέσεις Ελλάδας και Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας και τον κίνδυνο που αντιπροσωπεύει ο εθνικισμός.

Η ΚΕ, με βάση τις αποφάσεις του 14ου Συνεδρίου, προσανατόλισε σωστά το Κόμμα στα κρίσιμα προβλήματα της κοινωνικής και πολιτικής ζωής. Συνέβαλε στην αποκάλυψη του ταξικού χαρακτήρα των πολιτικών επιλογών της άρχουσας τάξης, των κομμάτων του δικομματισμού, καθώς και των άλλων κομμάτων που συγκλίνουν και ταυτίζονται με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ σε επιλογές στρατηγικής σημασίας. Βοήθησε λαϊκές μάζες να αρχίζουν να κατανοούν την ανάγκη να αντισταθούν στις αποφάσεις του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών. Ανοιξε τολμηρά και θαρραλέα ένα επιθετικό μέτωπο στο κύμα εθνικισμού και μεγαλοϊδεατισμού που ξέσπασε στη χώρα μας μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και με αφορμή τις σχέσεις με την ΠΓΔΜ και το όνομα της γειτονικής χώρας.

Η προσπάθεια που ξεκίνησε για να μελετήσει τις αιτίες ανατροπής των σοσιαλιστικών καθεστώτων στην Ευρώπη, το μέτωπό του απέναντι στη νέα ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων, η πολιτική αντίστασης και συσπείρωσης και μια σειρά πρωτοβουλίες του για ανάπτυξη κοινής δράσης και συνεργασίας των κομμουνιστικών κομμάτων στην περιοχή μας, στην Ευρώπη και ευρύτερα βοήθησαν το Κόμμα να ανοίξει μια σειρά μέτωπα πάλης και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ευρύτερων συσπειρώσεων γύρω από αντιιμπεριαλιστικούς, αντιμονοπωλιακούς στόχους και αιτήματα.

Η επιβεβαίωση στη ζωή εκτιμήσεων και προβλέψεων του Κόμματος για τις εξελίξεις στη χώρα μας και διεθνώς, καθώς και οι νέες εμπειρίες που απέκτησε μέσα στους αγώνες αποτελούν πολύτιμη παρακαταθήκη για να περάσει το ΚΚΕ την επόμενη περίοδο σε πιο αποφασιστική αντεπίθεση και άνοιγμα στην εργατική τάξη, στη νεολαία, στο λαό, να θέσει και να εκπληρώσει νέους πιο υψηλούς πολιτικο-ιδεολογικούς και οργανωτικούς στόχους με το 15ο Συνέδριο.

Οι διεθνείς εξελίξεις την περίοδο 1992-1996

3. Στην πορεία αυτή εκδηλώθηκαν με τον πιο ανάγλυφο και δραματικό τρόπο οι αρνητικές συνέπειες για την υπόθεση της ειρήνης και της εθνικής ανεξαρτησίας των λαών, που προκάλεσαν οι ανατροπές των σοσιαλιστικών καθεστώτων στην Ευρώπη και η διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας: Ξεκίνησε νέος γύρος για το ξαναμοίρασμα του κόσμου ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Αμφισβητούνται τα καθιερωμένα μεταπολεμικά σύνορα. Χαράσσονται και επαναχαράσσονται νέα, διαλύονται ομοσπονδιακά κράτη. Νέα κράτη, πριν συγκροτηθούν, κατακερματίζονται, με όχημα τον εθνικισμό, το σοβινισμό, τις θρησκευτικές και πολιτιστικές διαφορές. Η περιοχή των Βαλκανίων αποτέλεσε το πεδίο γενικής δοκιμής της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων. Το ΝΑΤΟ διεύρυνε επίσημα τα όρια δράσης του σε παγκόσμιο επίπεδο. Συγκροτεί στρατιωτικά πολυεθνικά αποσπάσματα. Καθορίζει την άσκηση πολιτικής στο εσωτερικών κρατών, από την οικονομία ως την άμυνα, ως και επιχειρήσεις εκκένωσης εθνικών πληθυσμών, μετακίνησης κατοίκων. Ασκεί ηγεμονικό ρόλο στην Ευρώπη στα θέματα της λεγόμενης κοινής εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας, με τη συναίνεση της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Η Συμφωνία Ντέιτον, που πραγματοποιήθηκε κάτω από την ασφυκτική πίεση και την τρομοκρατία του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ) εις βάρος των λαών της Βοσνίας, όχι μόνο δεν εγγυάται την ειρήνη, αλλά μπορεί να αποτελέσει το έναυσμα ενός νέου γύρου πολεμικών επιχειρήσεων, με κίνδυνο γενίκευσής του στη Βαλκανική Χερσόνησο και εμπλοκής της χώρας μας.

Η συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και η αποδοχή των δεσμεύσεών του από την πλειοψηφία των ελληνικών κομμάτων είναι το πρώτο και βασικό εθνικό μας πρόβλημα.

Το ΚΚΕ καταδικάζει τη συμμετοχή του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος στη βοσνιακή κρίση, που ανοίγει το δρόμο για πιο ανοιχτή και εξαιρετικά επικίνδυνη εμπλοκή της χώρας με δραματικές, ίσως και απρόβλεπτες, συνέπειες για το λαό μας.

Το ΚΚΕ αντιτάσσεται στο "ενιαίο αμυντικό δόγμα Ελλάδας - Κύπρου". Υποστηρίζει την αμυντική συνεργασία των δύο ανεξάρτητων φιλικών κρατών. Αντιπαλεύει την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που, με πρόσχημα την ένταξη της Κύπρου, διευκολύνει τα συμφέροντα εκείνων που τη θέλουν διχοτομημένη χώρα διπλής κυριαρχίας. Αντιτάσσεται στη στρατηγική του ΝΑΤΟ στην περιοχή του Νότου, η οποία επεκτείνεται και στην περιοχή της Μεσογείου και της Βόρειας Αφρικής.

Το ΚΚΕ παλεύει και στηρίζει δραστηριότητες των λαών και των κινημάτων που προβάλλουν ένα σχέδιο περιφερειακής ανάπτυξης, το οποίο αγκαλιάζει τη Βαλκανική Χερσόνησο και τις μεσογειακές, τις ευρωπαϊκές και βορειοαφρικανικές χώρες, για να αντιμετωπιστούν οι συστηματικές προσπάθειες ληστρικής εκμετάλλευσης και υποδούλωσης στο πολυεθνικό κεφάλαιο και στη στρατηγική των ιμπεριαλιστικών κέντρων. Είναι ο δρόμος που μπορεί να θωρακίσει την περιοχή από τις επεμβάσεις του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Συνδέεται με εσωτερικές πολιτικές αλλαγές στις αντίστοιχες χώρες προς όφελος των δυνάμεων που αντιπαλεύουν την ιμπεριαλιστική εξάρτηση και καταπίεση.

Με την ψήφιση της Συνθήκης του Μάαστριχτ, το ΚΚΕ εγκαινίασε μια συστηματική προσπάθεια ενημέρωσης και συσπείρωσης του λαού ενάντια στις καταστροφικές συνέπειες για τους λαούς της Ευρώπης από την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οι οποίες είναι ιδιαίτερα οξυμένες και βαριές για τη χώρα μας, λόγω και της εξάρτησης στα πλαίσια του διεθνούς καπιταλιστικού καταμερισμού εργασίας. Ανέλαβε την πρωτοβουλία να απαιτήσει παλλαϊκό δημοψήφισμα εναντίωσης προς τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, σε αντίθεση με την πολιτική των άλλων δυνάμεων, που συνειδητά, πίσω από τις πλάτες του λαού, έδωσαν τη συγκατάθεσή τους με συνοπτικές διαδικασίες μέσα στη Βουλή.

Σε όλη την Ευρώπη αρχίζουν να χλομιάζουν και να διαλύονται οι αυταπάτες και οι ελπίδες, που συστηματικά καλλιεργήθηκαν από τις φιλελεύθερες, σοσιαλδημοκρατικές και "νεοαριστερές δυνάμεις", ότι η ευρωπαϊκή καπιταλιστική ενοποίηση θα λύσει τα μεγάλα προβλήματα και θα αποτρέψει τα δεινά που απειλούν τους λαούς. Το ΚΚΕ θα συμβάλει ο αντιμάαστριχτ πόλος που διαμορφώνεται στην Ευρώπη να αποκτήσει βαθύτερο αντιιμπεριαλιστικό και αντιμονοπωλιακό περιεχόμενο, να συνδεθεί με την προοπτική για μια Ευρώπη της δημοκρατίας, του σοσιαλισμού.

4. Το ΚΚΕ είχε στις προτεραιότητές του την οργάνωση φιλειρηνικών κινητοποιήσεων ενάντια στην ιμπεριαλιστική επέμβαση και τον πόλεμο στα Βαλκάνια ενάντια στη συγκρότηση δυνάμεων ταχείας επέμβασης και στρατιωτικών εκστρατευτικών σωμάτων, με πρόσχημα τη λεγόμενη ανθρωπιστική βοήθεια.

Συνέβαλε στις κινητοποιήσεις για την απελευθέρωση ηγετών του κομμουνιστικού κινήματος που διώχτηκαν στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, ενάντια στα αντικομμουνιστικά και τρομοκρατικά μέτρα που προχώρησαν οι κυβερνήσεις της καπιταλιστικής παλινόρθωσης. Πάλεψε ενάντια στο εμπάργκο των ΗΠΑ προς την Κούβα, καθώς και ενάντια στα εμπάργκο προς τη Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ, τη Λιβύη. Συμμετείχε δραστήρια στην προσπάθεια υλικής βοήθειας στη Βοσνία, τη Νικαράγουα, το Σαλβαδόρ, τη Ν. Αφρική, την Ιορδανία, το Λίβανο, το Σουδάν, την Αλβανία, την Παλαιστίνη. Ανέπτυξε, με θετικά αποτελέσματα, πρωτοβουλίες ενημέρωσης κομμουνιστικών και αριστερών κομμάτων της Ευρώπης, για τις πραγματικές αιτίες της κρίσης στη Γιουγκοσλαβία.