ΝΥΡΕΜΒΕΡΓΗ.-

Ενόψει της νομισματικής ένωσης υποτίθεται ότι η ευρωπαϊκή οικονομία θα έπρεπε να συγκλίνει με ορισμένους οικονομικούς και μακροοικονομικούς στόχους. Για παράδειγμα, η ανεργία, μάστιγα πολλών χωρών, θα έπρεπε να μειωθεί.

Μόνο που η πραγματικότητα έχει πολλές φορές διαψεύσει τα ευγενικά ευχολόγια και τις προβλέψεις των ηγέτιδων χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Και χτες, η καμπάνα χτύπησε για τη θεωρούμενη ως "ατμομηχανή της ευρωπαϊκής οικονομίας": Η ανεργία στη Γερμανία ξεπέρασε κάθε ρεκόρ από το τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου ως τις μέρες μας, φτάνοντας το απίστευτο ποσοστό 10,8% επί του ενεργού πληθυσμού, το οποίο μεταφράζεται σε μια στρατιά 4.159.000 ανθρώπων που ζουν στο φάσμα της ανεργίας.

Το Ομοσπονδιακό Γραφείο Εργασίας της Γερμανίας, επιχειρώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, απέδωσε την αύξηση της ανεργίας - 229.000 - στην "επιβράδυνση της οικονομικής ανάπτυξης". Στην πραγματικότητα, η αύξηση σχεδόν μιας ποσοστιαίας μονάδας της ανεργίας είναι "απλώς" αποτέλεσμα ή, κατά την κοινοτικώς ορθόδοξη άποψη, παρενέργεια των πολιτικών σύγκλισης με τους στόχους που τέθηκαν στο Μάαστριχτ.

Οχι πως η κατάσταση στην υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ενωση είναι πολύ καλύτερη. Η μηνιαία έκθεση της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας είναι αποκαρδιωτική: Τα θλιβερά πρωτεία της ανεργίας εξακολουθεί να κρατά η Ισπανία με 22%, ακολουθεί η Φινλανδία με 17,4%, η Ιρλανδία με 14,6% και η Γαλλία (η άλλη ισχυρή της Ενωσης) με 11,6%.

Συνολικά, η ανεργία παρουσίασε αύξηση 0,2% τον περασμένο Δεκέμβρη, φτάνοντας... αισίως το 10,9%.

Αυτό σημαίνει ότι ο αριθμός των ανέργων συνολικά προσεγγίζει τα 18,1 εκατομμύρια ανθρώπων, δηλαδή αύξηση σε σχέση με το Νοέμβρη κατά 600 χιλιάδες.

Οι αριθμοί αυτοί επιτείνουν τις επικρίσεις ότι ο στόχος της Ευρωπαϊκής Ενωσης να μειώσει την ανεργία τα επόμενα χρόνια είναι "μη ρεαλιστικός". Δεν είναι λίγοι μάλιστα εκείνοι οι οικονομικοί αναλυτές που διαβλέπουν ότι η δυναμική της ανεργίας στην Ευρώπη είναι να μεγιστοποιηθεί τα επόμενα χρόνια, παρά τις προσπάθειες της Ευρωπαϊκής Ενωσης να την περιορίσει.

Την περασμένη βδομάδα, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζακ Σαντέρ, προφανώς για να κρατήσει τα προσχήματα, αλλά και για να προωθήσει τους στόχους που έχουν μπει από τη "Λευκή Βίβλο", κάλεσε τις κυβερνήσεις των χωρών - μελών της Ενωσης, τις διοικήσεις των βιομηχανιών και τις εργατικές ενώσεις να συνεργαστούν για από κοινού αντιμετώπιση της ανεργίας, διαμέσου προγραμμάτων δημιουργίας εργασιακών θέσεων, αύξησης της ευελιξίας της εργασιακής αγοράς και καλύτερης εκπαίδευσης και επιμόρφωσης. Τέτοιες γενικόλογες τοποθετήσεις, όμως, απλώς πιστοποιούν την αδυναμία της Ενωσης να εκπληρώσει τους στόχους που η ίδια θέτει...