ΤΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΤΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ

Η απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου με την οποία δικαιώνονται οι απαιτήσεις του Γλύξμπουργκ για τη λεγόμενη βασιλική περιουσία, δείχνει ότι δύσκολα θα ξεμπερδέψουμε μ' αυτή την υπόθεση που κανονικά τέλειωσε μια και καλή με το δημοψήφισμα του 1974, όπου ο ελληνικός λαός ψήφισε υπέρ της προεδρευόμενης Δημοκρατίας, κλείνοντας οριστικά το κεφάλαιο της μοναρχίας για τη χώρα. Ποιοι λοιπόν θέλουν να μένει ανοιχτό αυτό το θέμα; Ποιες είναι οι πραγματικές προθέσεις τους;

Κατ' αρχήν πρέπει να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη απόφαση του Αρείου Πάγου ανοίγει ουσιαστικά την πόρτα στον "τέως" και την οικογένειά του όχι μόνο να ξανάρθει στην Ελλάδα, αλλά και να απολαμβάνει μια τεράστια περιουσία που ανήκει στον ελληνικό λαό. Μια δεύτερη παρατήρηση αφορά στη μεθόδευση που ακολούθησε η ηγεσία του Αρείου Πάγου για τη συγκεκριμένη απόφαση. Δημιουργεί δηλαδή πολλά ερωτηματικά η ξαφνική μεταστροφή της γνώμης πέντε αρεοπαγιτών που είχαν ταχθεί αρχικά κατά των απαιτήσεων του Γλύξμπουργκ. Ερωτηματικά δημιουργεί επίσης η ευκολία με την οποία η πλειοψηφία του Αρείου Πάγου ανέτρεψε το νομοθετικό προηγούμενο που ίσχυσε σε όλη την ιστορία της νεότερης Ελλάδας, σύμφωνα με το οποίο η βασιλική περιουσία ακολουθεί την τύχη του πολιτεύματος. Αυτά όσον αφορά στη δημοκρατική νομιμοποίηση της απόφασης του Αρείου Πάγου.

***

Αυτό που πρέπει να παρατηρήσει κανείς είναι ότι η εκστρατεία για την αποκατάσταση του "τέως" πηγαίνει παράλληλα με τις εσωτερικές εξελίξεις αλλά και τις εξελίξεις στο διεθνή περίγυρο. Είναι πολύ ανησυχητικό το γεγονός ότι σιγά σιγά, με ευθύνες των εκάστοτε κυβερνήσεων, έχει νομιμοποιηθεί στην κοινή γνώμη το δικαίωμα του Γλύξμπουργ όχι μόνο να εγείρει απαιτήσεις σε βάρος του ελληνικού δημοσίου, αλλά και να προκαλεί το δημοκρατικό φρόνημα του λαού, με αποκορύφωμα την επίσκεψη το καλοκαίρι του '94 και τις δηλώσεις του. Σημαντική συμβολή στη διαμόρφωση αυτής της κατάστασης έχει και μεγάλη μερίδα των μέσων ενημέρωσης που όχι μόνο έδωσαν βήμα για να εκφράσει τις απόψεις του ο "τέως", αλλά πρωτοστάτησαν και στην επιχείρηση εξωραϊσμού του. Σ' αυτό το κλίμα βρήκαν την ευκαιρία να "ανθίσουν" και άνθη τύπου Ανδρεουλάκου, Τσαγκάρη και άλλων που δεν κρύβουν ότι θέλουν την παλινόρθωση της μοναρχίας. Βέβαια οι περιπτώσεις αυτές μπορεί να θεωρηθούν στο χώρο του γραφικού, όμως και μόνο το γεγονός ότι βρίσκουν μπροστά τους όλο και περισσότερες κάμερες, όλο και περισσότερα μικρόφωνα είναι χαρακτηριστικό.

Οι εξελίξεις μετά το 1989, μετά την ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων, σημαδεύονται από μια συντηρητική στροφή σ' όλο τον κόσμο. Οι αντιδραστικές δυνάμεις βρήκαν την ευκαιρία να προβάλλουν και να προωθήσουν αιτήματα, διεκδικήσεις και θέσεις που η ανθρωπότητα είχε θάψει εδώ και δεκαετίες.

***

Στη χώρα μας η αναζωπύρωση του θέματος του έκπτωτου μονάρχη συνδυάζεται με τη συντηρητική στροφή στην πολιτική των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, με την αποτυχία στην αντιμετώπιση των κρίσιμων προβλημάτων του λαού και της χώρας, αλλά και με τη διαπιστωμένη δυσαρέσκεια των πολιτών απέναντι στις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις. Ταυτόχρονα αξιοποιούνται οι παλινωδίες των κυβερνώντων που άφησαν πολλά κενά, νομοθετικής φύσης, στα θέματα της βασιλικής περιουσίας και των πολιτικών δικαιωμάτων του έκπτωτου μονάρχη.

Η συχνή επαναφορά του θέματος στην επικαιρότητα με τη μια ή την άλλη αφορμή δε σημαίνει κατ' ανάγκην και πρόθεση, των κύκλων που το κινούν, για παλινόρθωση της μοναρχίας, αν και κάποιοι απ' αυτούς θα την ήθελαν. Βοηθάει όμως στην προώθηση ακόμη πιο αντιδραστικών λύσεων στις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις και ενισχύει τις δυνάμεις εκείνες που δεν μπορούν να ανεχθούν τις όποιες δημοκρατικές κατακτήσεις του λαού.

Η κυβέρνηση οφείλει να προωθήσει την οριστική και αμετάκλητη λύση του θέματος με τρόπο που να μην επιδέχεται αμφισβητήσεις. Ταυτόχρονα θα πρέπει να θωρακίσει αυτή τη λύση με νομοθετική αλλά και συνταγματική ισχύ. Είναι πρόκληση προς τον ελληνικό λαό, είκοσι δύο χρόνια μετά, να αμφισβητείται η ετυμηγορία του κατ' αυτό τον τρόπο.

Ομως εκείνο που χρειάζεται πριν απ' όλα είναι η επαγρύπνηση του ίδιου του ελληνικού λαού απέναντι σ' αυτή την εκστρατεία. Κάθε επανάπαυση, όπως αποδείχτηκε, αξιοποιείται απ' τα φαντάσματα του παρελθόντος που δεν πρόκειται ποτέ να αποδεχτούν ακόμα και τις στοιχειωδέστερες αρχές της λαϊκής κυριαρχίας.

Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

"Η συχνή επαναφορά του θέματος στην επικαιρότητα με τη μια ή την άλλη αφορμή δε σημαίνει κατ' ανάγκην και πρόθεση, των κύκλων που το κινούν, για παλινόρθωση της μοναρχίας, αν και κάποιοι απ' αυτούς θα την ήθελαν. Βοηθάει όμως στην προώθηση ακόμη πιο αντιδραστικών λύσεων στις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις και ενισχύει τις δυνάμεις εκείνες που δεν μπορούν να ανεχθούν τις όποιες δημοκρατικές κατακτήσεις του λαού"