"Τρία κέντρα εξουσίας", λένε οι αναλυτές της πολιτικής επικαιρότητας, υπάρχουν αυτή τη στιγμή στο ΠΑΣΟΚ: Ο Κ. Σημίτης, ο Α. Τσοχατζόπουλος και ο Γερ. Αρσένης. Αυτή η προσέγγιση, για να γίνει ακόμα πειστικότερη, ανακαλύπτει και διαφορές μεταξύ των "τριών κέντρων" σε ζητήματα εσωτερικής, οικονομικής και εξωτερικής πολιτικής. Οι παραπάνω αναλύσεις συνιστούν, ως προς το περιεχόμενο και τους στόχους τους, επανέκδοση της "δελφινομαχίας", που διεξαγόταν πριν λίγο διάστημα παρόντος του Α. Παπανδρέου. Οπως σήμερα, έτσι και τότε, η διαμάχη της πρωθυπουργικής καρέκλας είχε πλασαριστεί σαν "πολιτική διαφορά" μεταξύ των υποψήφιων μνηστήρων της πρωθυπουργίας. Θα μπορούσε κανείς να αναφέρει πλήθος αποδείξεων για την ομοιομορφία των "τριών κέντρων" στο ΠΑΣΟΚ, πριν την πρωθυπουργική εναλλαγή.

Ας περιοριστούμε στις "διαφορές τους", όπως εκδηλώθηκαν από την ανάληψη των καθηκόντων του νέου πρωθυπουργού: Απόλυτη σύμπτωση απόψεων στα θέματα εκποίησης της δημόσιας περιουσίας, με "φωτεινό" παράδειγμα τον ΟΤΕ. Απόλυτος συγχρονισμός στις υποκύψεις αμερικανοφροσύνης, με έναυσμα την υπόθεση της Ιμιας. Απόλυτη συνταύτιση σε θέματα "ιδιαίτερου ενδιαφέροντος", όπως τα μεγάλα έργα, τα καζίνο, οι ονομαστικοποιήσεις μετοχών των ΜΜΕ κλπ. Ωστόσο, αυτή η ομοιομορφία περνάει στα ψιλά, για να καταλάβουν τη θέση τους οι "διαφορές" και δευτερεύουσες αντιθέσεις που τα "τρία κέντρα εξουσίας" προβάλλουν για να κρύψουν τον ιδιοτελή χαρακτήρα της "καρεκλομαχίας" τους, ενόψει του επικείμενου συνεδρίου. Οι "διαφορές" τους όμως είναι τόσο ευδιάκριτες, ώστε να μην υπάρχει αμφιβολία ότι ένα είναι το κέντρο εξουσίας για το ΠΑΣΟΚ: Τα μεγάλα ξένα και ντόπια συμφέροντα, όπου, τα φερόμενα ως "τρία κέντρα εξουσίας" του κυβερνητικού κόμματος, λειτουργώντας ως οι τρεις πόλοι της ίδιας πολιτικής, καταθέτουν από κοινού τα διαπιστευτήριά τους.

Επανέκδοση όμως υπάρχει και σε ένα άλλο επίπεδο. Ολοι θυμούνται ότι τις ημέρες που η "Ωνασειάδα" είχε φτάσει στα έσχατα όρια γελοιότητας, το ΠΑΣΟΚ ένα μόνο θέμα αναγνώριζε ως φλέγον για την πορεία του τόπου: Την ενότητά του. Οι τρεις δε πόλοι του δεν είχαν κανένα πρόβλημα να συντηρούν το καραγκιοζιλίκι - και μαζί τη μάχη της διαδοχής - στο όνομα της ενότητάς τους. Σήμερα ο καρεκλοκενταυρισμός τους επεκτείνει την ακτίνα δράσης του και δεν αποφεύγουν (ή μήπως τους έχει επιβληθεί;) να χρησιμοποιούν ως χαρτί της διαπάλης τους ακόμα και το ενδεχόμενο προκήρυξης εκλογών για να λύσουν τα του οίκου τους. Για την ακρίβεια, τα της καρέκλας τους. Τέτοια επίδειξη "ευθύνης"...