Στην Ελλάδα από τις 22 Ιουλίου 1909, με διάταγμα είχε εισαχθεί στην εκπαίδευση το σουηδικό σύστημα γυμναστικής, το οποίο σε μεγάλο βαθμό παραμένει ίδιο μέχρι τις μέρες μας. Η επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων έκανε σκέψεις για οργάνωση της Β Μεσολυμπιάδας από 1 έως 15 Απριλίου 1910, αλλά την πρόλαβαν οι πολιτικές εξελίξεις. Στις 15 Αυγούστου 1909 ξεσπάει το κίνημα των αξιωματικών στο Γουδί και η νέα κυβέρνηση δέχεται εντολή από τον "Στρατιωτικό Σύνδεσμο" να κάνει οικονομίες ίσες προς το 1/5 του τότε προϋπολογισμού, δηλαδή 25 εκατομ. χρυσές δρχ., προκειμένου να πληρωθεί το μόλις αγορασθέν θωρηκτό "Αβέρωφ". Η περίπτωση κρατικής επιχορήγησης των αγώνων ναυάγησε και μαζί της η ιδέα για μόνιμη τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ελλάδα.

Τρία χρόνια αργότερα καθορίζεται μόνιμη ετήσια επιχορήγηση του ΣΕΓΑΣ με 3.000δρχ. και έκτακτη πίστωση 25.000 δρχ. για συμμετοχή στην 5η Ολυμπιάδα της Στοκχόλμης. Την ομάδα στίβου συγκροτούσαν οι Κ. Τσικλητήρας (μήκος, ύψος άνευ φόρας), Δ. Τριανταφυλλάκος (100μ.), Μ. Δώριζας (δίσκος, σφαίρα), Γ. Μπανίκας (επί κοντώ) και ο Ηρ. Σακελλαρόπουλος (Μαραθώνιος) που συμπεριλήφθηκε στην αποστολή με αίτημα του Πανιωνίου. Επειδή ο αριθμός των αθλητών στίβου ήταν μικρός, η ΕΟΑ αποφάσισε να συμπεριλάβει στην αποστολή 9 σκοπευτές, 8 ξιφομάχους, 2 κολυμβητές και έναν παλαιστή, έστω κι αν είχαν ελάχιστες ελπίδες διάκρισης. Συνολικά ταξίδεψαν στη Στοκχόλμη 25 αθλητές.

Ο Τσικλητήρας στο μήκος και το ύψος είχε να... παλέψει με τους αδελφούς Ανταμς. Στο μήκος με επίδοση 3.37 στην τρίτη προσπάθεια (3.14 και 3.26 οι δύο πρώτες και 3.30 η τέταρτη) κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο, αφήνοντας δεύτερο τον Πλατ Ανταμς με 3.36 και τρίτο τον Μπεν Ανταμς με 3.28. Στο ύψος οι δύο Αμερικανοί ήταν ασυναγώνιστοι. Ο Πλατ πήδηξε 1.63, ο Μπεν 1.60 και ο Τσικλητήρας επαναλαμβάνοντας το δικό του ρεκόρ με 1.55, κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο. Απέτυχαν οι Δώριζας, Τριανταφυλλάκος, Μπανίκας, ενώ ο Σακελλαρόπουλος αν και τερμάτισε 27ος στο Μαραθώνιο με επίδοση 3, 11,37, τιμήθηκε με έπαινο ως ο καλύτερος Ελληνας αθλητής από τους μη βραβευμένους.Κατά την επιστροφή από τη Στοκχόλμη οι αθλητές του στίβου πήραν μέρος σε αγώνες στο Βερολίνο, το Αμβούργο και το Παρίσι. Στην Αθήνα οι αθλητές και ιδιαίτερα ο Τσικλητήρας έγιναν δεκτοί με ενθουσιασμό. Χιλιάδες Αθηναίοι τους υποδέχτηκαν στην Ομόνοια και με άμαξα τους οδήγησαν στο γυμναστήριο του Πανελληνίου στη συμβολή των οδών Αλεξάνδρας και Πατησίων. Η υποδοχή ενέπνευσε μάλιστα τον Σουρή, ο οποίος έγραψε στο "Ρωμηό" του:

"Μέσα στην πλήξη της ζωής και μες στην αηδία/

τρις χαιρετώ τους αθλητάς/όπου μας ήλθαν κατ' αυτάς/

από τη Σουηδία.

***

Τι χαρά που την επήρα/για τον Τσικλητήρα/ μα και για τον Δώριζα.

***

Μια φυλή ξεφυλλισμένη/και καραβοτσακισμένη/

που και τούτη την κοιλιά/ είχε μόνη της δουλειά.

***

Σήμερα θυμάται πάλι/σεβαστάς προγόνων θήκας/

και σηκώνεται και ψάλλει/νέους Ολυμπιονίκας"

Οι γιορτές και τα πανηγύρια δεν κράτησαν πολύ. Οι Νεότουρκοι απειλούν και στις 18 Σεπτεμβρίου κηρύσσεται γενική επιστράτευση. Οι αθλητές αντί των σταδίων βρίσκονται στο μέτωπο.