Ο Τζιμ Θορπ, ο Ινδιάνος που κυριάρχησε στο πένταθλο και το δέκαθλο, έμεινε στην ιστορία ως η κορυφαία προσωπικότητα των 5ων Ολυμπιακών Αγώνων. Στο πένταθλο, δεν κατέκτησε την πρώτη θέση μόνο στον ακοντισμό, ενώ στο δέκαθλο συγκέντρωσε 8.412 βαθμούς. Για να φανεί το μέγεθος της επιτυχίας του, συγκέντρωσε 1.075 βαθμούς περισσότερους από τον Ολυμπιονίκη του 1920 και 102 περισσότερους από τον Ολυμπιονίκη του 1924.

Ο Τζιμ Θορπ γεννήθηκε το 1889 στην Οκλαχόμα. Οι γονείς του αρχικά τον ονόμασαν Βα - Τχο - Χουκ, που στη γλώσσα της φυλής των Σεκ Εντ Φοκς σημαίνει "φωτεινό μονοπάτι". Από μικρός, αγαπούσε το τρέξιμο. Δυνατός και ψηλός, όπως ήταν, στο σχολείο τον έβαλαν να παίζει φουτμπόλ, μπάσκετ, ακόμα και στην κολύμβηση δοκίμασε τις δυνατότητές του. Οι καλές αθλητικές επιδόσεις διευκόλυναν την εγγραφή του στο πανεπιστήμιο της Πενσυλβανίας. Εκεί ασχολήθηκε σοβαρά με το στίβο κι ένα χρόνο αργότερα επιλέχτηκε στην Ολυμπιακή Ομάδα που θα ταξίδευε στη Στοκχόλμη.

Στη χώρα των φυλετικών διακρίσεων, δεν ήταν λίγοι αυτοί που ενοχλήθηκαν, ακούγοντας να παίζεται ο αμερικανικός ύμνος προς τιμήν του Ινδιάνου. Ενα χρόνο αργότερα, κάποιος Τσαρλ Κλενς ισχυρίστηκε σε εφημερίδα της εποχής ότι, δύο χρόνια πριν τους αγώνες, ο Θορπ αγωνίστηκε σε ημιεπαγγελματική ομάδα μπέιζμπολ, για 60 δολάρια το μήνα. Χωρίς χάσιμο χρόνου, τρία μέλη της Ομοσπονδίας Στίβου των ΗΠΑ απευθύνονται στην Ολυμπιακή Επιτροπή της Σουηδίας, με αίτημα την αφαίρεση των μεταλλίων.

Ο Θορπ αρνήθηκε την κατηγορία. Δέχτηκε ότι το καλοκαίρι του 1909 και του1910 είχε παίξει μπέιζμπολ σε ερασιτεχνική ομάδατης Βόρειας Καρολίνας, αλλά χωρίς χρήματα. "Οταν επέστρεψα από τη Στοκχόλμη, μου πρότειναν συμβόλαιο χιλιάδων δολαρίων, προκειμένου να γίνω επαγγελματίας κι αρνήθηκα κατηγορηματικά", υπογράμμισε.

Η αντίσταση του Θορπ δεν είχε αποτέλεσμα. Οι ρατσιστές επέστρεψαν τα μετάλλια στη ΔΟΕ, η οποία με τη σειρά της θέλησε να τα απονείμει στον δεύτερο νικητή Χ. Βισλάντερ. Ο Σουηδός αρνήθηκε να παίξει το παιχνίδι τους, δηλώνοντας: "Νίκησε ο Θορπ και όχι εγώ".

Παρά την αντίδραση των προοδευτικών οργανώσεων της εποχής, ο Θορπ αποκλείστηκε διά βίου από κάθε διοργάνωση. Συνέχισε να κάνει αθλητισμό μέχρι το 1928, αλλά τελικά δεν άντεξε τη μεγάλη αδικία. Σ' ένα μικρό μπαρ του Λος Αντζελες που του χάρισαν φίλοι του, άρχισε να πίνει. Αργότερα, έγραψε την ιστορία του σε βιβλίο, αλλά δε βρήκε εκδότη. Στη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Λος Αντζελες, το 1932, δεν είχε ούτε σεντς για εισιτήριο. Την περιπέτειά του έκανε αργότερα κινηματογραφική επιτυχία ο Ελληνας σκηνοθέτης Μιχαήλ Κούρτις, με πρωταγωνιστή τον Μπαρτ Λάγκαστερ και τίτλο "Ο γίγαντας των σταδίων". Ο Θορπ ήταν ο μόνος που δεν είχε κανένα όφελος από την ταινία. Αρρώστησε βαριά το 1952 και πέθανε το Μάρτη του 1953. Οι τελευταίες λέξεις που βγήκαν από το στόμα του σχημάτισαν τη φράση, "δώστε πίσω τα μετάλλιά μου".

Το 1973, εξήντα χρόνια μετά την άδικη απόφαση, η ΔΟΕ αναγνώρισε το λάθος της. Ηταν πλέον αργά. Ο ήρωας της Στοκχόλμης έζησε και έφυγε από τη ζωή, με το παράπονο στα χείλη.