10ο Συνέδριο: Ηταν το πρώτο μεταδικτατορικό Συνέδριο του Κόμματος, το πρώτο μετά από 27 χρόνια παρανομίας. Πραγματοποιήθηκε από τις 15 μέχρι τις 20 Μάη 1978 στο γήπεδο του "Μίλωνα", στη Νέα Σμύρνη. Μετά τις εργασίες του, ακολούθησε μεγαλειώδης συγκέντρωση στον "Πανιώνιο". Στο 10ο Συνέδριο πάρθηκαν αποφάσεις για τη δουλιά στο συνδικαλιστικό κίνημα, στο χωριό, στους επιστήμονες - διανοούμενους, στις γυναίκες, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση κλπ. Στον τομέα της κομματικής οικοδόμησης, καθοριζόταν ως "πρωταρχικό καθήκον η πάλη για ένα ισχυρό και μαζικό κόμμα, μαρξιστικό - λενινιστικό, βαθιά ριζωμένο στην εργατική τάξη και τους άλλους εργαζόμενους, στενά δεμένο με τα συνδικάτα και τις άλλες μαζικές οργανώσεις".

11ο Συνέδριο: Συγκλήθηκε από τις 14 μέχρι τις 19 Δεκέμβρη 1982. Ηταν το πρώτο Συνέδριο του ΚΚΕ, του οποίου οι εργασίες πραγματοποιήθηκαν στην αίθουσα Συνεδρίων του νέου κτιρίου του Κόμματος στον Περισσό. Συνέπεσε με τη συμπλήρωση ενός χρόνου από την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Το Συνέδριο επεξεργάστηκε την "εναλλακτική λύση στο δρόμο της πραγματικής αλλαγής". Στην απόφαση του Συνεδρίου, τονιζόταν πως "το Κόμμα μας πρέπει να συγκεντρώσει την κύρια προσπάθειά του στην ανάπτυξη και ισχυροποίηση του ενωτικού μαζικού κινήματος, σε αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση και με πρωτοπορία την εργατική τάξη".

12ο Συνέδριο: Πραγματοποιήθηκε από τις 12 μέχρι τις 16 Μάη του 1987 στην αίθουσα Συνεδρίων στον Περισσό. Θεωρήθηκε και ήταν πραγματικά Συνέδριο - σταθμός στην ιστορία του Κόμματος. Στην πολιτική του απόφαση, τονιζόταν ότι "στην ελληνική κοινωνία ωριμάζει η ανάγκη για αποφασιστικούς, ριζοσπαστικούς μετασχηματισμούς, για αλλαγή με κατεύθυνση το σοσιαλισμό". Το 12ο Συνέδριο διατύπωσε την άποψη - πρόταση για "ένα συνασπισμό της Αριστεράς, που αποτελεί απαίτηση του κόσμου της Αριστεράς και της Προόδου", του οποίου στόχος "πρέπει να είναι η διαμόρφωση μιας νέας πλειοψηφίας της αλλαγής".

13ο Συνέδριο: Πραγματοποιήθηκε από τις 19 μέχρι τις 24 Φλεβάρη 1991 στο Ολυμπιακό Στάδιο στην Καλογρέζα. Πραγματοποιήθηκε μέσα σε πολύ δύσκολες διεθνείς και εσωτερικές συνθήκες. Με πρόσφατες τις ανατροπές των σοσιαλιστικών καθεστώτων της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, τη διάλυση πολλών κομμουνιστικών κομμάτων και τις προσπάθειες για επιβολή της ιμπεριαλιστικής νέας τάξης πραγμάτων. Σημαδεύτηκε από την προσπάθεια μερίδας των τότε στελεχών, σε συνεργασία με συμμάχους μέσα από το Συνασπισμό, να απαλειφθούν τα επαναστατικά χαρακτηριστικά του ΚΚΕ, με απώτερο στόχο την αυτοδιάλυση του Κόμματος και τη διάχυσή του μέσα στο Συνασπισμό. Τελικά, όλες αυτές οι προσπάθειες έπεσαν στο κενό με τα γνωστά αποτελέσματα: Την αποχώρηση εκείνων των στελεχών από το Κόμμα και τη διάλυση του Συνασπισμού, τον οποίο προσπάθησαν ανεπιτυχώς να μετατρέψουν σε "δούρειο ίππο" για την άλωση του ΚΚΕ. Το ΚΚΕ, παρά τις δύσκολες συνθήκες και την ένταση της εσωκομματικής πάλης, δεν απεμπόλησε τα επαναστατικά χαρακτηριστικά ούτε τις μαρξιστικές - λενινιστικές αρχές του. Από αυτή την άποψη, το 13ο ήταν ένα Συνέδριο - σταθμός για τη διατήρηση των επαναστατικών χαρακτηριστικών του ΚΚΕ.

14ο Συνέδριο: Πραγματοποιήθηκε από τις 18 μέχρι τις 21 Δεκέμβρη 1991 στην αίθουσα Συνεδρίων στον Περισσό, λίγους μήνες μετά την αποχώρηση τμήματος μελών και στελεχών του ΚΚΕ, οι οποίοι στεγάστηκαν στο "ΣΥΝ". Ηταν ένα συνέδριο ανασυγκρότησης και αντεπίθεσης του Κόμματος, με στόχο ένα "ΚΚΕ δυνατό, εγγύηση για δημοκρατία, πρόοδο, σοσιαλισμό". Σύσσωμο το Κόμμα επιβεβαίωσε την κοινή απόφαση, που εκφράστηκε και μέσα από την εισήγηση της ΚΕ, πως "η σημερινή κατάσταση του Κόμματος είναι αντιστρέψιμη. Οχι μόνο γιατί το απαιτούν οι σημερινές κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες, αλλά γιατί και εμείς είμαστε αποφασισμένοι να την αντιστρέψουμε με πράξεις... Στο Κόμμα μας σήμερα, όλοι πιστεύουμε στη δίκαιη υπόθεση της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζομένων, για ριζικές αλλαγές, για το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό".