Με ζεστά, αργά, πνιγηρά σχεδόν, βήματα προχωρεί και ο Μάης. Πόσοι έχουν διάθεση να δούνε τηλεόραση; Πόσοι μπορούν να την αποφύγουν; Πολλοί. Η μισή Ελλάδα γιορτάζει σήμερα, όλο και κάπου έχουμε να πάμε, σε κάποιον Κώστα ή σε κάποια Ελένη, τις ευχές να δώσουμε διά ζώσης... Ομως υπάρχουν και εκείνοι που ακόμη κι εάν έχουνε φίλους ή συγγενείς που γιορτάζουν, θα μείνουν σπίτι. Εστι, αν αγαπούν το βίαιο αστυνομικό είδος, με σκηνές υπέρ το δέον ρεαλιστικές, τότε: Από τον ΑΝΤΕΝΝΑ στις 22.00 "Reservoir Dogs" του Κουεντίν Ταραντίνο. Τα μέλη μια συμμορίας συγκεντρώνονται σε μια αποθήκη μετά από μια αποτυχημένη ληστεία. Κάποιος τους έχει προδώσει κι αυτός ο κάποιος είναι ανάμεσά τους. Αυτό είναι δεδομένο, το ζητούμενο είναι ποιος από όλους. Μέσα σε μια κλειστοφοβική ατμόσφαιρα ο θεατής πληροφορείται από κάθε μέλος της συμμορίας τι ακριβώς έχει συμβεί, δηλαδή την εκδοχή του... Ομως, οι υποψίες πέφτουν μέσα στη συνείδηση των ηρώων σαν βόμβες, που, από στιγμή σε στιγμή, είναι έτοιμες να εκραγούν, πράγμα που θα συμβεί με μορφή παροξυσμού. Με τους: Χάρβεϊ Καϊτέλ, Τιμ Ροθ κ. ά.

Από την ΕΤ-2 στις 23.30 "Πολύ αργά για ήρωες" του Ρόμπερτ Ολντρις.

Δυο Αμερικανοί στρατιώτες αναλαμβάνουν μια αποστολή αυτοκτονίας, μια τρομερή αποστολή εναντίον των Γιαπωνέζων, σε κάποιο νησί του Ειρηνικού. Μια κυνική, βίαιη, σκληρή πολεμική περιπέτεια, που όμως δεν έχει σαφές μήνυμα, δηλαδή ο θεατής δεν είναι σίγουρος αν η πρόθεση του σκηνοθέτη ήταν να καταδικάσει τον πόλεμο ή να τον εκθειάσει. Και τελικά δεν είναι σε θέση να πει κατηγορηματικά αν η ομάδα αυτή ήταν όντως ηρωική ή κατέφυγε σε ηρωικές και... οριακές πράξεις, πράξεις που τις υπαγόρευε ο πανικός. Με τους: Μάικλ Κέιν, Χένρι Φόντα.

Από την ΕΤ-3 στις 22.15 "Ομορφα χρόνια" της Αριελ Ζεϊτούν.

Τα όμορφα χρόνια περνούν. Είτε είναι στην πραγματικότητα όμορφα είτε τα κάνει η απόσταση να φαντάζουν ωραία, ήρεμα και ευτυχισμένα. Είτε το θέλουμε είτε όχι, αυτά αδιαφορούν και περνούν. Μας προσπερνούν. Είναι αλήθεια ότι επιστρέφουν μερικές ή και πολλές φορές απροειδοποίητα. Μας επισκέπτονται με τη μορφή της νοσταλγίας. Τα αθώα παιχνίδια, που παίζαμε στους δρόμους παιδιά, ξαφνικά γίνονται επικίνδυνα επειδή ακριβώς πάψαμε να είμαστε, χωρίς οι ίδιοι να το συνειδητοποιήσουμε έγκαιρα, παιδιά. Επειδή από τη μια στιγμή στην άλλη μεγαλώσαμε. Μια όμορφη ταινία που νοσταλγεί τα όμορφα χρόνια. Με τους: Ανί Ζιραντό και Φιλίπ Νουαρέ.

Και για εκείνους που πάσχουν από αϋπνία, στον ΑΝΤΕΝΝΑ στις 04.00 "Η Μάχη των Θερμοπυλών".Την ταινία δεν την έχουμε δει, αλλά μας καίει η περιέργεια να τη δούμε. Γιατί; Ετσι, έχουμε την επιθυμία να διαπιστώσουμε αν το θεαματικό ελληνικό έπος, που αναφέρεται στον αγώνα του Λεωνίδα και των άλλων 300 στις Θερμοπύλες, είναι πραγματικά πιστό στην ιστορία και αν τη σέβεται. Οι συντελεστές της ταινίας είναι καλοί γνωστοί ηθοποιοί. Ανάμεσά τους η Αννα Συνοδινού.