Η μοναδική λίμνη της Πελοποννήσου, σε μια έκταση 7.700 στρεμμάτων τις βροχερές περιόδους και 3.500 στρέμματα το καλοκαίρι, κινδυνεύει άμεσα, λόγω της ανύπαρκτης ορθολογικής διαχείρισης και της υποβάθμισης της αξίας της από ορισμένους ανενημέρωτους κατοίκους της περιοχής. Το οροπέδιο της Στυμφαλίας περιβάλλουν τα βουνά του Γαβριά, της Ζήρειας, του Ολύγιρτου και το Μαυροβούνιο. Η λίμνη βρίσκεται σε υψόμετρο που ξεπερνά τα 600 μέτρα. Η υδρολογική της λεκάνη φτάνει τα 153.000 στρέμματα και τροφοδοτείται από πηγές, χειμάρρους και τη σήραγγα που διοχετεύει τα νερά του κάμπου της Παλλήνης. Μια λίμνη, με φυσικές καταβόθρες, τα νερά της οποίας χρησιμοποιούνται για την άρδευση των πεδινών εκτάσεων του Νομού Κορινθίας. Η τοποθεσία είναι γνωστή από την εποχή του Παυσανία, ο οποίος, σε κείμενά του, αναφέρει τα ξύλινα αγάλματα που έφτιαχναν από κυπαρίσσια και κέδρους. Το υπάρχον σήμερα δάσος είναι 65.000 στρεμμάτων, όπου κυριαρχεί η ελάτη και τα μαύρα πεύκη. Υπάρχουν ακόμα αγριομηλιές, δρύες, κουμαριές, κέδροι κ.ά. Τα υγρά λιβάδια και οι καλαμιές συντελούν στην ύπαρξη πλούσιας πανίδας. Τσακάλια, ασβοί, αλεπούδες, νυφίτσες, σκαντζόχοιροι, υδρόβια κι αρπαχτικά πουλιά, αμφίβια και ψάρια είναι μόνιμα εγκαταστημένα στην περιοχή. Πριν πολλά χρόνια, υπήρχαν ζαρκάδια, ελάφια κι αρκούδες, που σήμερα έχουν εξαφανιστεί. Να σημειώσουμε την ύπαρξη μιας άγριας αγέλης αλόγων στη Ζήρεια. Πάνω από 133 είδη πουλιών έχουν καταγραφεί. Η λίμνη είναι μοναδικός χώρος φωλιάσματος και αναπαραγωγής. Μερικά, όπως ο χρυσαετός, ο πορφυροτσικνιάς κι η νανοβουτήχτρα, είναι σπάνια. Τη μεταναστευτική περίοδο, ερωδιοί, χαλκόκοτες, πάπιες, και καλαμοκανάδες βρίσκουν καταφύγιο για τροφή και ξεκούραση. Αν η λίμνη ξεραθεί, όλα αυτά θα εξαφανιστούν. Η στάθμη των νερών έχει χαμηλώσει πολύ, εξαιτίας της αλόγιστης χρήσης τους. Το κράτος και σ' αυτή την περίπτωση έχει γυρίσει την πλάτη του. Ετσι, το βάρος πέφτει πριν απ' όλα στην ευαισθητοποίηση των κατοίκων της περιοχής.