Ορατά και αόρατα | ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Ορατά και αόρατα

Αγαπητή φίλη κυρία,

Ακόμη μια φορά απευθύνομαι σε σας με την ελπίδα να φιλοξενηθούν οι απογοητεύσεις μου, οι πικρίες αλλά και οι απορίες μου μέσω της στήλης σας. Ακόμη μια φορά συνειδητοποίησα ότι στο θαύμα στηρίζονται μόνον οι απελπισμένοι. Λίγο καιρό πριν, πίστευα και εγώ ότι γίνονται θαύματα, ήμουνα ακόμη άπελπις, βλέπετε. Τώρα κουράστηκα τόσο που και η απελπισία μού φαίνεται πολυτέλεια. Μεγάλη πολυτέλεια μάλιστα. Του Αγίου Πνεύματος την περασμένη Δευτέρα, αργία με άλλα λόγια για όσους κάνουν πνευματική εργασία, ήταν. Αποφάσισα, λοιπόν, να εκμεταλλευτώ τον ελεύθερο χρόνο μου και να επισκεφτώ τους "Στύλους του Ολυμπίου Διός". Ομως, "πήγε ο Εβραίος στο παζάρι"... Τα μουσεία και οι αρχαιολογικοί χώροι είναι ερμητικά κλειστοί κάθε Δευτέρα. Το ξέρετε, έτσι δεν είναι; Για να παρηγορηθώ άρχισα να περπατώ, πλάι σε μια καλή φίλη, στο χώρο που περιβάλλει τους Στύλους. Εχετε ποτέ πάει; Είναι ένα πάρκο αυτοφυές από άγριες πικροδάφνες και άλλους θάμνους. Είναι ένα πάρκο βρώμικο, γεμάτο από σκουπίδια και ακαθαρσίες, είναι ένα πάρκο που θα μπορούσε να ήταν πανέμορφο αλλά δεν είναι. Είναι, εν ολίγοις, ένα άθλιο, δυσώδες, εγκατελειμμένο πάρκο που μέρα μεσημέρι το τριγυρίζουν ύποπτοι άνθρωποι. Ακόμη και μεις φαινόμαστε στα δικά μας μάτια ύποπτοι, μετά απ' όσα διαπιστώσαμε ιδίοις όμμασι, απ' όσα δυστυχώς δε γράφονται και δεν περιγράφονται. Πιστέψτε δεν υπεκφεύγω. Ενα πάρκο ξερό, στεγνό, παραμορφωμένο. Το καημένο.

Ακόμη μια φορά γράφω σε σας αγαπητή κυρία. Ετσι, μόνο και μόνο, για να μοιραστώ με κάποιον την πίκρα μου. Πέρασα και από την Αγία Φωτεινή. Εγώ δεν πιστεύω, από περιέργεια μπήκα. Η φίλη μου, όμως, άναψε ένα κερί. Καλού, κακού; - ρώτησα... Οχι, απάντησε. "Το ανάβω, είπε, το ανάβω, επανέλαβε, για να φωτίσει η Αγία Φωτεινή, αν υπάρχει, το δήμαρχο, τον όποιον δήμαρχο της πόλης. Για να τον φωτίσει και να στείλει ένα συνεργείο να καθαρίσει, να περιφράξει αυτόν το χώρο που θα μπορούσε να ήταν ένας μικρός παράδεισος, μια όαση και όχι άντρο ύποπτων τύπων και τόπος "άτοπων" μα την αλήθεια πράξεων... Να εξωραϊσει και να αναδείξει με το τίποτε σχεδόν, ένα χώρο που είναι σχεδόν έτοιμος. Ενα χώρο ιστορικά πολύτιμο, που αγκαλιάζει την "Πύλη του Αδριανού", την παλιά είσοδο της πόλης, το Ναό του Δία, που μέσα στα σπλάχνα του κυλά, έστω και μπαζωμένος, ο ιστορικόςΗριδανός, ένα χώρο τέλος, που βρίσκεται απέναντι από τον υπέροχο "Λόφο των Νυμφών". Αλήθεια, ποιον έχουμε δήμαρχο τώρα;", ρώτησε και η ερώτηση με έκανε να νιώσω αμήχανα.

Α}κόμη μια φορά φίλη κυρία, σας παρακαλώ να με πιστέψετε. Δεν ήμουνα σε θέση να απαντήσω αμέσως. Βασάνισα το μυαλό μου να θυμηθεί όχι το πρόσωπο αλλά το έργο του Δημοτικού μας Αρχοντα. Είχε πει ο Σεν Ζιστ στον Ροβεσπιέρο: "Σας γνωρίζω όπως γνωρίζω τον Θεό, από τα θαύματά σας... ". Λέω και εγώ στο δήμαρχο: "Σας λησμονώ όπως λησμονώ το Θεό, από την απουσία σας. Εχω ακούσει κατά καιρούς για τρενάκια, που θα διασχίζουν την Πανεπιστημίου, έχω δει πλαστικές γλάστρες με πλαστικά άνθη να κρέμονται ψηλά από τους στύλους της ΔΕΗ και να στάζουν το νερό που τους έστελνε ο ουρανός πάνω σε κοστούμια και φορέματα. Εχω δει την Πλατεία Συντάγματος να ξηλώνεται, να απλώνεται ξεχτένιστη και να καλλωπίζεται με τα ...ακριβότερα καλλυντικά, παραμονές της ενάρξεως των εργασιών του Μετρό! Σας αναγνωρίζω δήμαρχε, επειδή ακριβώς, δεν υπάρχετε, σας αναγνωρίζω και σας θυμίζω: Οτι αν περνάτε κρίση ταυτότητος ή τέλος πάντων κάποιο υπαρξιακό πρόβλημα, αν θέλετε να ξεπεράσετε την ανυπαρξία σας, βγείτε από το γραφείο σας. Αόρατος και "θεϊκός" καθώς είστε, κάντε μια βόλτα και από εκεί. Ισως, ποιος ξέρει, η Αγία Φωτεινή, που υπάρχει όσο υπάρχετε και εσείς, σας φωτίσει...

Τάκης Α. Κυψέλη

Και διά την αντιγραφή

Τιτίνα Δανέλλη