Μεσούτ Γιλμάζ

Ο - υπηρεσιακός πλέον - πρωθυπουργός της Τουρκίας παρέδωσε μαθήματα κυνισμού την περασμένη βδομάδα, με μια παραίτηση - κεραυνό εν αιθρία, η οποία ανέστρεψε τη ροή των εξελίξεων στην Αγκυρα και τον κατέστησε ρυθμιστή τους. Ο Μεσούτ Γιλμάζ αποδείχτηκε, για ακόμη μια φορά, εκπληκτικά ευέλικτος, πολιτικά οξυδερκέστατος και απολύτως αδίστακτος.

Ευέλικτος, επειδή εκμεταλλεύτηκε άριστα τη συγκυρία και απέφυγε την υπερψήφιση της πρότασης μομφής που είχε καταθέσει ο Ερμπακάν και επρόκειτο να στηρίξει η, ως πρότινος εταίρα του στον κυβερνητικό συνασπισμό, αλλά πάντοτε άσπονδη εχθρός του, Τανσού Τσιλέρ.

Οξυδερκής, επειδή με τις προτάσεις του περί "τρικομματικού κυβερνητικού συνασπισμού" επέλεξε τον πιο ενδεδειγμένο τρόπο απομόνωσης της Τσιλέρ και διάσπασης του υπό διαμόρφωση "μετώπου" που ετοιμαζόταν η τελευταία να σχηματίσει με τον ηγέτη του Κόμματος Ευημερίας, Νετσμεντίν Ερμπακάν.

Και αδίστακτος, επειδή, παρ' όλο που βρισκόταν υπό πίεση πανταχόθεν, αποφάσισε να τινάξει στον αέρα τον κυβερνητικό συνασπισμό και να "τζογάρει" στο τραπέζι των τουρκικών πολιτικών ισορροπιών, με τίμημα, σε περίπτωση ήττας, το ίδιο του το πολιτικό μέλλον.

Οι κινήσεις του Γιλμάζ στη "σκακιέρα" υπενθύμισαν κάτι ακόμα, όσον αφορά την πολιτική και τους πολιτικούς στη γείτονα. Οτι αγνοούν οποιοδήποτε κοινωνικό ή άλλο κόστος, όταν το θέμα είναι η δική τους επιβίωση ή ανέλιξη σε κυβερνητικές θέσεις - πολύ περισσότερο, σε υψηλό επίπεδο.

Ανεξαρτήτως της απόληξης των κινήσεων του Γιλμάζ, είτε δηλαδή σχηματιστεί από το Κόμμα Μητέρας Πατρίδας - σε συμμαχία με άλλες πολιτικές δυνάμεις - βιώσιμη κυβέρνηση, είτε η χώρα οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές, ο "διάδοχος του Τουργκούτ Οζάλ", όπως αποκαλείται, επιβεβαίωσε τον τίτλο του...

Μπ. Γ