Ο Νίκος Πλουμπίδης γεννήθηκε στα Λαγκάδια Αρκαδίας. Καταγόταν από φτωχή αγροτική οικογένεια και στο επάγγελμα ήταν δάσκαλος. Από πολύ νέος ανέπτυξε δράση στο εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα. Μέλος του ΚΚΕ έγινε το 1926. Το 1938 ήταν μέλος της ΚΕ και σε μια σύσκεψη έγινε μέλος του ΠΓ. Γράφει για εκείνη τη σύσκεψη σε ένα βιογραφικό του σημείωμα: "Από τα 16 ταχτικά και 12 αναπληρωματικά μέλη της ΚΕ, ήμασταν μόνο 3 ταχτικοί και 2 αναπληρωματικοί. Οι άλλοι είχαν πιαστεί".

Στα 1938 - 39 καθοδηγεί το Γραφείο Περιοχής Μακεδονίας - Θράκης. Το Μάη του 1939 πιάνεται στην Αθήνα και στα κρατητήρια της Ασφάλειας υποβάλλεται σε φοβερά βασανιστήρια. Στη συνέχεια στέλνεται εξορία, όπου κρατείται ως το 1942 οπότε καταφέρνει να δραπετεύσει και παίρνει ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση.

Ως μέλος του ΠΓ είναι καθοδηγητής της ΚΟΑ και ο αρχιτέκτονας της μεγάλης διαδήλωσης στην Αθήνα στις 5 Μάρτη 1943. Στον Εμφύλιο δουλεύει παράνομα στην Αθήνα μέχρι το 1952, που πιάστηκε. Από την παρανομία με γράμμα του, κάνει μια ύστατη προσπάθεια να σώσει τον Νίκο Μπελογιάννη από την εκτέλεση. Βαριά άρρωστος, πιάνεται και καταδικάζεται σε θάνατο από το Στρατοδικείο. Εκτελείται στις 14 Αυγούστου 1954.