Το ζήτημα της απάντησης του εργατικού κινήματος στην ολομέτωπη επίθεση των πολυεθνικών, με αφορμή την αύξηση των "κρουσμάτων" κλεισίματος εργοστασίων τους ("Good Year") ή απειλή κλεισίματος ("Ιντρακόμ", ΖΗΜΕΝΣ), προβάλλει το τελευταίο διάστημα με ιδιαίτερα οξύτητα.

Κατ' αρχήν είναι βέβαιο ότι δεν μπορεί να θεωρηθεί απάντηση η σημερινή στάση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, η οποία εκλιπαρεί την πολυεθνική να "αλλάξει γνώμη" και γενικότερα καλλιεργεί κλίμα μοιρολατρίας και υποταγής. Δεύτερο. Αποδεικνύεται ότι ούτε οι μονομερείς υποχωρήσεις και θυσίες των εργαζομένων μπορούν να εξευμενίσουν τις πολυεθνικές και να τις κάνουν να σεβαστούν το "δικαίωμα στη δουλιά". Τόσο οι εργαζόμενοι στην "Good Year", όσο και οι εργαζόμενοι στη "ΖΗΜΕΝΣ Τηλεβιομηχανική", που απειλείται με κλείσιμο, είχαν παραιτηθεί από κεκτημένα δικαιώματά τους (4η βάρδια, μείωση του χρόνου αδείας, μείωση των ημερών εργασίας, κ.ά.) με μόνο ορατό αποτέλεσμα την αύξηση των κερδών των θυγατρικών των πολυεθνικών. Κι όμως φαίνεται ότι ούτε αυτά ικανοποιούν τις πολυεθνικές, στους γενικότερους "στρατηγικούς σχεδιασμούς" τους.