Δύο εμφανείς στόχους εξυπηρετούσε η συνέντευξη της Ντ. Μπακογιάννη στην "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία".

Να αποδείξει ότι έχει λάβει το μήνυμα από την εκλογή Σημίτη στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ σε ό,τι αφορά τον χώρο της ΝΔ και δεύτερο να δηλώσει την "ετοιμότητά" της να συμβάλει στην "εκσυγχρονιστική" προσπάθεια που ξεκινάει υπό την ηγεμονία του προέδρου του ΠΑΣΟΚ.

Ετσι η Ντ. Μπακογιάννη διαπιστώνει με τη σειρά της ότι "σήμερα η ελληνική κοινωνία είναι πολύ περισσότερο ώριμη για τη ρήξη με τον κρατικισμό απ' ό,τι ήταν στη δεκαετία του '90". Το πρόβλημα, μάλιστα, εντοπίζεται στη "δειλία των πολιτικών" (! ), οι οποίοι, εννοείται, δεν προχωρούν στην κατεύθυνση που θέλει η κοινωνία, δηλαδή στην επιβολή του άγριου νεοφιλελευθερισμού, λόγω "πολιτικού κόστους".

Δεν έχει, όμως, δίκιο όταν ισχυρίζεται ότι η κυβέρνηση δεν προχωρά σε "ρήξεις". Μια απλή ματιά στα πεπραγμένα της κυβέρνησης Σημίτη αποδεικνύει ότι έχει να επιδείξει πλούσιο αντιλαϊκό έργο. Αλλωστε, γι' αυτό και μοιάζουν τόσο πολύ πλέον τα δυο κόμματα, που δυσκολεύεται κανείς να τα ξεχωρίσει. Απλά η επίδοξος αρχηγός της ΝΔ δε θέλει να το παραδεχθεί, γιατί έτσι δε θα έχει λόγο και ρόλο ύπαρξης. Αυτό είναι το πρόβλημά της και το πρόβλημα της ηγεσίας της ΝΔ.