Του Χρήστου ΘΕΟΧΑΡΑΤΟΥ
Διότι, βεβαίως, δεν αποτελεί είδηση ούτε η "έκκλησή" του προς τους "συντηρητικούς" να "ανακαλύψουν στο ΠΑΣΟΚ αυτό που αναζητούν αλλού", ούτε το γνωστό "απόφθεγμά" του ότι "το μέλλον ανήκει στην Κεντροαριστερά".
Και η μεν έκκλησή του προς τους οπαδούς της ΝΔ και της ΠΟΛ. ΑΝ. να αναζητήσουν στο ΠΑΣΟΚ αυτό που δε βρίσκουν στα κόμματά τους, ήταν από περιττή μέχρι επιζήμια. Διότι, υπενθύμιζε σε όλους τους Ελληνες πολίτες ότι το ΠΑΣΟΚ, ιδεολογικά και πολιτικά, έχει στρογγυλοκαθίσει στο τμήμα εκείνο του πολιτικού φάσματος που κατείχε ανέκαθεν η ΝΔ.
Το "απόφθεγμά" του για την Κεντροαριστερά, όμως - γαρνιρισμένο, μάλιστα, με νεφελώδεις, και μη προγραμματικές, υποσχέσεις για "μετεκλογικές συνεργασίες" - επιδέχεται πολλή συζήτηση.
"Χωροταξικά" υποδηλώνει την περιοχή που εκτείνεται ανάμεσα στο μετριοπαθές Κέντρο (όποιο όνομα και να έχει, κατά καιρούς) και στην αγωνιστική Αριστερά. Και πολιτικά προσδιορίζει ένα σύστημα δημοκρατικής και φιλολαϊκής διακυβέρνησης.
Ενα σύστημα, το οποίο υπερασπίζεται μεν τις αστικές σχέσεις, αλλά που προσπαθεί να διευρύνει το "δημοκρατικό κεκτημένο" προς την κοινωνία και προς την οικονομία, με τη συμμετοχή του Λαού σε όλα τα κέντρα αποφάσεων, ώστε να έχει ουσιαστικό περιεχόμενο η αρχή της λαϊκής κυριαρχίας.
Το ΠΑΣΟΚ - το κόμμα των "μη προνομιούχων Ελλήνων", όπως αυτάρεσκα αυτοαποκαλείται - όχι μόνο δε διεύρυνε την πολιτική δημοκρατία προς την κοινωνία και προς την οικονομία, όχι μόνο συρρίκνωσε και την ίδια την πολιτική δημοκρατία (ασκώντας την εξουσία από εξωθεσμικά και εξωκομματικά κέντρα), όχι μόνο κακοποίησε τη δημοκρατία στο ίδιο το εσωτερικό του, αλλά και εξευτέλισε την αρχή της "λαϊκής κυριαρχίας".
Κι αν ο κ. Σημίτης θεωρεί αυτή την αντιδημοκρατική και αντιλαϊκή πορεία του κόμματός του ως... "κεντροαριστερά πολιτική", ή βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση ή επιμένει συνειδητά να παγιδεύσει και να ευνουχίζει το λαϊκό κίνημα, όπως και ο προκάτοχός του!