Ακούγεται παραδοξολογία να αυτοαποκαλούνται "σοσιαλιστικό κόμμα" μη σοσιαλιστές. Μας κλέψαν λέξεις και συνθήματα. Μακάρι να έκλεβαν και ιδέες που θα τις έκαναν πράξη. Ποιος ξεχνά το "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο Συνδικάτο"; Ο εκσυγχρονισμός τους είναι πια... αναχρονισμός. Οι φιλεργατικές τους μεγαλοστομίες, αντεργατικές προσδοκίες. Οι λαϊκίστικοι τόνοι, αντιλαϊκοί στόχοι. Ακούσαμε και το περίτρανο "φταίνε οι Αμερικανοί" από πρώην και νυν "γιες μεν". Λέμε "πέντε κόμματα και δυο πολιτικές". Λέω και: "δύο παρατάξεις και δυο πολιτικές". Η παράταξη της συντήρησης και του συμβιβασμού(αναχρονιστικοί εκσυγχρονιστές στα γρανάζια αδιεξόδων) και η παράταξη της προοδευτικότητας, που χωρίς αυτή δε θα υπήρχαν αργίες, όρια ωρών εργασίας, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, αποκτήματα μακρόχρονων και αιματηρών αγώνων, τελείως ξεχασμένων δυστυχώς και από πολλούς εργαζόμενους. Δεν υπάρχει ευκρινής διαχωριστική γραμμή μεταξύ των άλλων κομμάτων: Τι λένε διαφορετικό για ΝΑΤΟ, Συνθήκη του Μάαστριχτ, για Κύπρο, Σκόπια, ιδιωτικοποίηση κλπ.; Και τι δε λένε για δικαίωση θέσεων του ΚΚΕ;

Νομίζω, αντίθετα με άλλους, πως έχουν πρόγραμμα. Πρόγραμμα διαιώνισης καταστάσεων παρά τους υποσχετικούς φανφαρισμούς. Π. χ. νοσοκομεία ακόμη με ράντζα (σήμερα σε μερικά ούτε καν ράντζα, αλλά φορεία), παιδεία ράβε - ξήλωνε, ανεργία, ψίχουλα μισθών και συντάξεων, δυσανάλογες αυξήσεις τιμών (π. χ. αύξηση τιμής φαρμάκων χωρίς αντίστοιχη αύξηση του ορίου αγοράς από τους ασφαλισμένους), πολιτιστική πολιτική άβυσσος μεταξύ λόγων και έργων. Είχαμε και... αναδρομική κατάργηση της ετήσιας αγοράς βιβλίων γιατί, λέει, 35.000 τόμοι ήταν στις αποθήκες και ας βομβαρδιζόμαστε οι συγγραφείς για αποστολή βιβλίων σε συλλόγους και σωματεία. Ούτε Ωνάσηδες. Οι αποθήκες μπορούσαν εύκολα ν' αδειάσουν μπρος στη ζήτηση. Αντί, λοιπόν, αγοράς βιβλίων, Ομάδα εργασίας για το βιβλίο. Πρόβλεψη κόστους 350 εκατ. δρχ. συν τα 37 εκατ. που προβλέπει ο προϋπολογισμός ("Ελευθεροτυπία" 26.1.94). Υπομνήματα στα υπομνήματα της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Προτάσεις, αιτήματα, συναντήσεις με τους εκάστοτε υπουργούς ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Ούτε ένα βήμα μπρος, βήματα όμως προς τα πίσω. Στέκομαι σύντομα σ' αυτά που ξέρω κάπως καλύτερα. Είναι το όσο θέλεις βρόντα σε υπουργού την πόρτα. Τι να πιάσεις, τι ν' αφήσεις. Συντάξεις, βιβλιοθήκες, ραδιόφωνο, τηλεόραση; Εστω ελάχιστες εκπομπές για βιβλία, μα καμιά για αιτήματα.

Και τι να πούμε για πορνεία, παιδεραστία, αλητεία, βία; Για αγρότες, κτηνοτρόφους, μισθοσυντήρητους, μικρομεσαίους, Ποντίους, Βορειοηπειρώτες, φτωχομετανάστες, του μπάτσου και του κλότσου από ένα κράτος που έστειλε δικούς του μετανάστες στα πέρατα του κόσμου, Αμερική και Αυστραλία, άσε τα σχεδόν πρόσφατα κοπάδια στη Γερμανία και τα παλαιότερα στην Αφρική. Τι να πούμε για υπερεθνικισμό και ρατσισμό;

Το ΚΚΕ στα διάφορα "υπό" (υποταγή, υποτέλεια, διεθνή υποτίμηση και υποσκέλιση) αντιπαραθέτει "αντί": αντεπίθεση, μα και αντεξόρμηση, αντίσταση, αντεπίκριση, αντιπαραβολή, όπου ο πολίτης να κάνει τον αντιπαραλληλισμό.