Ο ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΓΚΑΝΑΤΣΙΟΣ από τα Γεράνεια Ελασσόνας, διαβάζοντας στο "Ρ" (18-8-96) το αφιέρωμα για τον Νίκο Πλουμπίδη, σε γράμμα του διατυπώνει την επιθυμία του να γράψει λίγα λόγια για τον "κομμουνιστή - όπως γράφει - ήρωα, άνθρωπο, δάσκαλο Νίκο Πλουμπίδη", γράφει: "Το 1930 διορίζεται δάσκαλος στο διπλανό μου χωριό Μηλέα (Βούρμπα). Συνδέεται αμέσως με τον πυρήνα του ΚΚΕ επαρχίας Ελασσόνας και στρατολογεί και τον δάσκαλο του διπλανού χωριού Λυκούδι, Θωμά Παπακωνσταντίνου.Αμέσως ρίχνονται στη δουλιά δημιουργώντας κομματικούς πυρήνες σε πολλά χωριά της περιφέρειας Ελασσόνας, με αποτέλεσμα στις εκλογές που 'γιναν το 1935, σε πολλά χωριά να βρεθούν ψηφοδέλτια του ΚΚΕ.

Το 1937 ήμουν δέκα χρόνων και άκουσα στο χωριό να κατηγορούν τον δάσκαλο - Ν. Πλουμπίδη - πως είναι κακός άνθρωπος, άθεος και άπατρις. Σ' ένα, πάλι, πανηγύρι του χωριού μας, ο παπάς και ο επίτροπος της εκκλησίας κάλεσαν το δεσπότη και του ψήσανε κατσίκι, αν και ήτανε σαρακοστή. Το δάσκαλό δεν τον κάλεσαν, αυτός όμως πήγε από μόνος του και μόλις είδε στο τραπέζι το κρέας είπε στον δεσπότη: "Δέσποτα τι είναι αυτά; εσείς τρώτε κρέας τη Σαρακοστή;"Αυτό το γεγονός μαθεύτηκε στην περιοχή μας, αλλά τότε ο κόσμος ήταν τόσο πιστός που δεν ήθελαν ούτε και μπορούσαν να το πιστέψουν.

Τον επόμενο χρόνο επτά σχολεία της περιοχής πήγαν σχολική εκδρομή. Ενα άλογο όμως δάγκωσε ένα παιδί στο χέρι και έτρεχε αίμα. Ο δάσκαλος του χωριού του το βάζει σ' ένα γαϊδουράκι και το στέλνει μαζί με δυο παιδιά πίσω. Μόλις ακούει το συμβάν ο Πλουμπίδης τρέχει να δει τι συμβαίνει και στη θέα της αιμορραγίας του παιδιού κατσαδιάζει το δάσκαλο, σχίζει αμέσως το πουκάμισό του και δένει την πληγή, σταματώντας την αιμορραγία και σώζοντας το παιδί.

Τα δυο παραπάνω γεγονότα που αναφέρω, σχολιάζονταν στην περιοχή μας θετικά και αναρωτιώνταν οι συγχωριανοί μου πως έναν τόσο καλό άνθρωπο τον κατηγορούν; Ολοι τον θαύμαζαν και σταυροκοπιούνταν λέγοντας "αυτός ο κομμουνιστής χάλασε το κολλαριστό του πουκάμισο για ένα παιδί από άλλο χωριό. Είναι καλός και μαθαίνει γράμματα στα παιδιά μας".

Και χρειάστηκε - καταλήγει ο επιστολογράφος - να έρθει το 1942 που τότε οι κομμουνιστές βρήκαν την ευκαιρία να δείξουν τις αρετές και τις αξίες τουςγια να καταλάβουν οι συγχωριανοί μου τι άνθρωπος ήταν ο δάσκαλος Νίκος Πλουμπίδης".