• Με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κ. Στεφανόπουλο,ο οποίος είδε με συμπάθεια τα αιτήματα των συνταξιούχων.
• Τέσσερις φορές με πρωθυπουργούς: Δυο φορές με τον Α. Παπανδρέου (5.10.94 και 15.3.1994) και δυο φορές με τον Κ. Σημίτη (13.3.1996 και 24.5.1996).
• Δυο φορές με τον πρωθυπουργεύοντα υπουργό Εσωτερικών Ακη Τσοχατζόπουλο,όταν ο πρώην πρωθυπουργός Α. Παπανδρέου ήταν στο Ωνάσειο.
• Δυο φορές με τον πρόεδρο της Βουλής Απ. Κακλαμάνη.
• Εννιά φορές με αρχηγούς κομμάτων (Δυο φορές με την ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα,τέσσερις φορές με τον αρχηγό της ΝΔ Μ. Εβερτ,δυο φορές με τον αρχηγό της Πολιτικής Ανοιξης Αντ. Σαμαρά και μια φορά με τον αρχηγό του Συνασπισμού Ν. Κωνσταντόπουλο).
• Συναντήθηκαν εννιά φορές με υπουργούς "πρώτης γραμμής". Παρόντες σε αυτές τις συναντήσεις ήταν: Πέντε φορές ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας Γ. Παπαντωνίου.Από δυο φορές ο υπουργός Οικονομικών Αλ. Παπαδόπουλος και ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων Ε. Γιαννόπουλος.Και από μια φορά ήταν παρόντες ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ - επί πρωθυπουργίας Α. Παπανδρέου - Αντ. Λιβάνης,ο - πρώην - υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων Στ. Τζουμάκας,ο υφυπουργός Οικονομικών Γ. Δρυς και οι υφυπουργοί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Φ. Ιωαννίδης και Λ. Κανελλόπουλος.Οχτώ, δηλαδή, υπουργοί άκουσαν τους συνταξιούχους να επαναλαμβάνουν το ίδιο πράγμα επί τρία χρόνια.
• Τα θέματα των συνταξιούχων έθεσε και η ΓΣΕΕ με γράμμα της στον πρώην πρωθυπουργό Α. Παπανδρέου (Μάρτης 1994) αλλά και σε ξεχωριστές συναντήσεις με το νυν πρωθυπουργό Κ. Σημίτη και τον υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων Ε. Γιαννόπουλο.
• Στις 23.5.1996 μετά από μια μεγαλειώδη Πανελλαδική συγκέντρωση των συνταξιούχων όλης της χώρας στην Αθήνα και πορεία προς το υπουργείο Οικονομικών, έκαναν κατάληψη στο υπουργείο επειδή οι υπουργοί Γ. Παπαντωνίου και Αλ. Παπαδόπουλος αρνήθηκαν να πάνε στο υπουργείο για να συναντηθούν μαζί τους. Μετά από τόσες συναντήσεις και εκτενή έκθεση των προβλημάτων των συνταξιούχων, εκείνο που κατάλαβε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ήταν:
• Οτι έπρεπε να ξυλοφορτώσει τους συνταξιούχους έξω απ' το Μέγαρο Μαξίμου στις 9 Μάρτη 1995 και μετά να τους ζητήσει συγνώμη για την "Πέμπτη της ντροπής". Και δεκαπέντε μέρες αργότερα τους έδωσε μια εφάπαξ "ενίσχυση της ντροπής", που στις περισσότερες περιπτώσεις (όπως στο ΙΚΑ) το κόστος το επωμίστηκαν τα ταμεία.
• Οτι έπρεπε να προχωρήσει στη θεσμοθέτηση των διαβόητων ΕΚΑΣ της κυβέρνησης Σημίτη, που αποτελούν τον Δούρειο Ιππο των κατώτερων ορίων των συντάξεων, όπως επιτάσσει η Ευρωπαϊκή Ενωση.

Ο Μ. Εβερτ,εκτός απ' τις προτάσεις του για τη σύσταση Διακομματικής, παραδέχτηκε στη συνάντησή του με τη ΣΕΑ (24.10.1995) ότι είναι σκληροί οι τρεις αντιασφαλιστικοί νόμοι αλλά δε δεσμεύτηκε ότι θα τους καταργήσει, σε περίπτωση που γίνει κυβέρνηση. Τότε υποσχέθηκε αόριστα ότι όταν έρθει στην κυβέρνηση, θα αναπληρώσει την απώλεια εισοδήματος των συνταξιούχων, "πρόθεση" την οποία επανέλαβε μιλώντας στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός του (27.8.1996).

Ο Αντ. Σαμαράς μετά από συνάντησή του με τη ΣΕΑ (15.3.1995) κάλεσε την κυβέρνηση να ικανοποιήσει τους χαμηλοσυνταξιούχους "με τη φορολόγηση όλων ανεξαιρέτως των κρατικών τίτλων, των ρέπος και των ομολόγων με ταυτόχρονη μείωση της φορολόγησης των καταθέσεων από 15% σε 10%". Στις 7.12.1995 η Πολιτική Ανοιξη ανακοίνωσε - για πρώτη φορά - ότι υιοθετεί τα βασικά αιτήματα των συνταξιούχων υπό τον όρο όμως να προβλέπονται και οι τρόποι που θα βρεθούν οι ανάλογοι πόροι.

Ο Ν. Κωνσταντόπουλος,όταν οι συνταξιούχοι του έθεσαν το θέμα ότι με αυτά που τους λέει πιστεύουν ότι θα αποστασιοποιηθεί απ' το πρόγραμμα σύγκλισης, υποστήριξε ότι θα παλέψει μέσα απ' τη Διακυβερνητική για να περάσει τις θέσεις του για τη βελτίωση του προγράμματος σύγκλισης.

Τα σταράτα λόγια, η έμπρακτη συμπαράσταση και οι πρωτοβουλίες ήρθαν μόνο απ' το ΚΚΕ. Μάλιστα η πρώτη συνάντηση της Αλ. Παπαρήγα έγινε την προεκλογική περίοδο των δημοτικών εκλογών (12.9.1994) και η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ δήλωσε ότι "η υποστήριξη των αιτημάτων των συνταξιούχων απ' το ΚΚΕ δεν είναι ευκαιριακή αλλά σταθερή, γιατί είναι η γενιά που το αξίζει".

Πέραν των άλλων το ΚΚΕ πήρε τρεις σημαντικές πρωτοβουλίες:

• Δυο φορές, εκτός απ' την πληθώρα ερωτήσεων και αναφορών, κατέθεσε προτάσεις νόμων (11.1.1994 και 10.11.1995) που ικανοποιούν πλήρως τα αιτήματα όλων των συνταξιούχων.
• Μετά την ανακοίνωση των ΕΚΑΣ απ' τον Κ. Σημίτη, η Αλ. Παπαρήγα με επιστολή της προς τον πρόεδρο της Βουλής ζήτησε προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση για τους συνταξιούχους πριν κλείσει η Βουλή - πρόταση που δεν έγινε δεκτή.

Η ΣΕΑ με ομόφωνη απόφασή της (11.6.1996) "εκφράζει θερμές ευχαριστίες προς το ΚΚΕ για την πολύπλευρη συμπαράστασή του στα σοβαρά προβλήματα των συνταξιούχων αλλά και για την πρόσφατη παρέμβαση στη Βουλή της ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος κ. Αλ. Παπαρήγα να πραγματοποιηθεί συζήτηση προ Ημερησίας Διάταξης και σε επίπεδο αρχηγών κομμάτων για τα θέματά μας".

Γ. Μ.