Ολα τα σενάρια για την εισοδηματική πολιτική του 1997, που επεξεργάζεται η κυβέρνηση, προβλέπουν ονομαστικές αυξήσεις στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων και των συνταξιούχων, αισθητά κάτω από το 2,5% + 2,5% που δόθηκαν φέτος (μέση ετήσια αύξηση 3,8%) και φυσικά πολύ κάτω από τον πληθωρισμό. Αυτό προκύπτει από πληροφορίες αρμόδιων παραγόντων του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης, που θεωρούσαν... πρωταπριλιάτικο αστείο, την "είδηση" της χτεσινής "Ελευθεροτυπίας" για αυξήσεις 5% + 5% το 1997.

Υπάρχουν 4 στοιχεία, που τεκμηριώνουν την άποψη ότι οι ονομαστικές αυξήσεις στους μισθούς και συντάξεις για το 1997, δε θα ξεπερνούν το 2% (μέση ετήσια αύξηση).Τα στοιχεία αυτά είναι τα εξής: Πρώτον, η εμμονή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ στην πιστή εφαρμογή του προγράμματος "σύγκλισης",δηλαδή τη συνέχιση της οικονομικής πολιτικής μονόπλευρης λιτότητας, με κάθε τρόπο και κάθε μέσο. Δεύτερον, η απάντηση που έδωσε ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας, δύο μέρες πριν τις εκλογές σε ερώτηση του "Ρ", ότι δηλαδή "η εισοδηματική πολιτική του 1997 θα... αυξάνει τα εισοδήματα των εργαζομένων, όπως την προηγούμενη τριετία"! Τρίτον, το σενάριο που θέλει τις δαπάνες του προϋπολογισμού 1997 για μισθούς και συντάξεις, να μην ξεπερνούν το 8,5%,έναντι 9,9% που είχαν προϋπολογιστεί για φέτος. Τέταρτον, η αξίωση του ΣΕΒ ότι οι ονομαστικές αυξήσεις μισθών και συντάξεων στο δημόσιο με την εισοδηματική πολιτική του 1997, δεν πρέπει να υπερβαίνουν το στόχο, που έχει θέσει η κυβέρνηση για τον πληθωρισμό του 1997 με το πρόγραμμα "σύγκλισης", δηλαδή 4%.

Με βάση όλα τα παραπάνω, οι ονομαστικές αυξήσεις των μισθών και συντάξεων στο δημόσιο, στην καλύτερη περίπτωση θα είναι 2% + 2% και στη χειρότερη 1% + 1%! Ομως, ακολουθώντας το δρόμο που χάραξε το 1993 ο τότε πρωθυπουργόςΚ. Μητσοτάκης, όταν βάφτιζε τις αυξήσεις 0% + 0% = 14% (!) η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, θα υποστηρίξει πως οι μισθοί και οι συντάξεις το 1997 θα αυξηθούν γύρω στο 8,5%.Μόνο που απ' αυτό το 8,5%, περίπου 7 μονάδες, δεν είναι κομμάτι της εισοδηματικής πολιτικής του 1997, αλλά κλοπές από την εισοδηματική πολιτική προηγούμενων ετών.

Συγκεκριμένα, στις δαπάνες του προϋπολογισμού για μισθούς και συντάξεις του 1997, που η κυβέρνηση θα τις εμφανίσει ως τμήμα της εισοδηματικής πολιτικής για το νέο χρόνο, περιλαμβάνονται: Πρώτον, η αύξηση του 3,5% που θα δοθεί στους μισθούς και συντάξεις την 1η Γενάρη 1997, σαν "διορθωτικό ποσό" για την κάλυψη μέρους των απωλειών από την εισοδηματική πολιτική του 1996 και τη μεγαλύτερη αύξηση του πληθωρισμού. Δεύτερον, η ωρίμανση(αλλαγή μισθολογικού κλιμακίου, λόγω πολυετούς υπηρεσίας, τα χρονοεπιδόματα κλπ.), που είναι περίπου 2 μονάδες. Τρίτον, τα διάφορα "ειδικά επιδόματα", που δόθηκαν φέτος στους δημοσίους υπαλλήλους για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους, τα οποία υπολογίζονται σε 1 περίπου μονάδα. Τέταρτον, οι δύο δόσεις για τα αναδρομικά των 18.000 δραχμών, που θα χορηγηθούν το 1997, σε όσους δημόσιους υπαλλήλους δεν τα πήραν το 1989 και υπολογίζονται σε 0,5 μονάδες.

Με βάση όλα τα παραπάνω, αν στον προϋπολογισμό του 1997, το κονδύλι των δαπανών για μισθούς και συντάξεις αυξηθεί κατά 8,5%, οι ονομαστικές αυξήσεις των μισθών που θα δοθούν δεν πρέπει να ξεπεράσουν το 1% + 1% (που δίνει μέση ετήσια αύξηση 1,5%).

Λ. Τ.