Φορολογική επέλαση στα εισοδήματα των μισθωτών - συνταξιούχων και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων ύψους 1 τρισ. δραχμών προωθεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, στα πλαίσια του κρατικού προϋπολογισμού του 1997. Σημαντικό μέρος των νέων φόρων θα προέλθει από την καρατόμηση των φορολογικών απαλλαγών σε μια σειρά κατηγορίες μισθοσυντήρητων και τις νέες υπέρογκες αυξήσεις στους φόρους που πληρώνουν οι ΕΒΕ, που φορολογούνται με τα περιβόητα αντικειμενικά κριτήρια. Την ίδια στιγμή, "παγώνει" για μια ακόμη χρονιά η τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας, η οποία παραμένει στα ίδια επίπεδα από το 1992!! Παράλληλα, όπως αποκάλυψε ο "Ρ", το Σάββατο κυβερνητικοί παράγοντες ερωτοτροπούν με την υφαρπαγή του διορθωτικού ποσού στους μισθούς και τις συντάξεις του 1996, το οποίο αναμένεται να είναι μεγαλύτερο από 3 μονάδες. Στις ελληνικές καλένδες παραπέμπονται, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, και τα νέα μισθολόγια, τα οποία αποτελούσαν ρητή δέσμευση της κυβέρνησης, ενώ η εισοδηματική πολιτική, στην καλύτερη των περιπτώσεων, θα είναι 2 και 2%. Στα πλαίσια της νέας συντηρητικής επίθεσης, που εξαπολύει η "εκσυγχρονιστική" κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, προωθούνται και νέα προνόμια προς το μεγάλο κεφάλαιο. Σύμφωνα με πληροφορίες, η ηγεσία του ΣΕΒ απέσπασε διαβεβαιώσεις από τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Γ. Παπαντωνίου,ότι η κυβέρνηση με την οικονομική της πολιτική θα προστατεύσει την επιχείρηση και κατ' επέκταση τους επιχειρηματίες... Σ' αυτά τα πλαίσια εμφανίζονται τώρα στελέχη του οικονομικού επιτελείου που επιχειρηματολογούν για τα δήθεν... δυσβάσταχτα βάρη των επιχειρήσεων τα τελευταία χρόνια, εννοώντας όλα εκείνα τα κονδύλια, που συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με το λεγόμενο εργατικό κόστος (μισθοί, επιδόματα, ασφαλιστικές εισφορές, φόροι μισθωτών υπηρεσιών κτλ.). Οι ίδιοι θεωρούν ότι οι επιχειρήσεις πρέπει να προστατευτούν με μια σειρά μέτρα, όπως διατήρηση στα ίδια επίπεδα του βιομηχανικού τιμολογίου της ΔΕΗ, καθώς και του τιμολογίου των τηλεπικοινωνιών.

Οπως και να εξετάσει κανείς την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης Σημίτη, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για βάναυση πρόκληση κατά του ήδη πληγέντος σοβαρά βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων και των θυμάτων της πολύχρονης λιτότητας. Οτι η πολιτική αυτή και μέσω των μηχανισμών του κράτους προωθεί μια τεράστια αναδιανομή εισοδημάτων από τα φτωχά λαϊκά στρώματα προς τα διάφορα τμήματα του κεφαλαίου, ανοίγοντας με τον τρόπο αυτό την πόρτα για την περιθωριοποίηση και την εξαθλίωση εκατοντάδων χιλιάδων θυμάτων της πολιτικής λιτότητας.

Τα έσοδα του προϋπολογισμού

Κατά 1 τρισ. δραχμές θα είναι αυξημένα τα έσοδα του τακτικού προϋπολογισμού του 1997, στοιχείο το οποίο επιβεβαίωσε χτες στενός συνεργάτης του Γ. Παπαντωνίου. Ειδικότερα τίθεται ως στόχος τα έσοδα να αυξηθούν από 7,6 τρισ. δραχμές το 1996 σε 8,6 τρισ. δραχμές το 1997, ή κατά 13%. Το τι σημαίνει αυτό στην πράξη αρκεί να πούμε ότι το 1996, με πληθωρισμό 8,5% τα έσοδα του τακτικού προϋπολογισμού "τρέχουν" με ρυθμό 11,5%. Με δεδομένο ότι ο στόχος για πληθωρισμό το 1997 θα είναι σαφώς μικρότερος, η κάλυψη του στόχου μπορεί να προέλθει μόνο από μια βίαιη φορολογική αφαίμαξη. Τα ήδη γνωστά μέτρα είναι:

• Η κατάργηση σημαντικών φορολογικών απαλλαγών, με στόχο την είσπραξη νέων φόρων ύψους 150 δισ. δραχμών.
• Την αύξηση του φορολογηθέντος εισοδήματος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και ελεύθερων επαγγελματιών, με βάση τα περιβόητα "αντικειμενικά" κριτήρια. Προβλέπεται ότι το 1997 θα προκύψει επιπλέον φόρος 30 με 40% σε σχέση με φέτος.
• Την αύξηση των τεκμηρίων διαβίωσης (αυτοκίνητα, μοτοσικλέτες, σκάφη αναψυχής κλπ).
• Την αύξηση μέχρι και 33% των τελών κυκλοφορίας των αυτοκινήτων.
• Την αύξηση των Ειδικών Φόρων Κατανάλωσης σε ποτά, τσιγάρα, καύσιμα, αν και για τα τελευταία έχει αναπτυχθεί προβληματισμός, λόγω του φετινού φιάσκου που πυροδότησε τον πληθωρισμό.

Οι δαπάνες

Η βίαιη συρρίκνωση των κοινωνικών και μισθολογικών δαπανών είναι ο στόχος του κρατικού προϋπολογισμού. Στα πλαίσια αυτά, για πέμπτη συνεχή χρονιά, δεν τιμαριθμοποιείται η φορολογική κλίμακα, γεγονός που σημαίνει ότι τα επιπλέον εισοδήματα που θα προκύψουν, λόγω της ονομαστικής αύξησης, θα φορολογηθούν με μεγαλύτερο φορολογικό συντελεστή. Πρόκειται για τις πλέον απεχθείς και απροκάλυπτες μορφές ληστείας των μισθών και συντάξεων.

Η εισοδηματική πολιτική στην καλύτερη των περιπτώσεων θα αυξηθεί κατά 2 και 2%, ενώ η κυβέρνηση σκέπτεται σοβαρά να μη χορηγήσει το "διορθωτικό ποσό" σε μισθούς και συντάξεις στο τέλος του 1996, το οποίο αναμένεται να είναι μεγαλύτερο από τρεις μονάδες. Συνολικά, οι πρωτογενείς δαπάνες(πρόκειται για τις δαπάνες εκτός των τόκων) προβλέπεται να αυξηθούν κατά 7 - 7,5% γεγονός που σημαίνει ότι οι επιχορηγήσεις (στηρίζουν κυρίως τις δαπάνες σε υγεία - παιδεία) θα πρέπει να κινηθούν κοντά σε μηδενικά επίπεδα.

Πρόκειται ασφαλώς για προϋπολογισμό - πρόκληση, ο οποίος σε καμία περίπτωση δε θα πρέπει να εφαρμοστεί, αλλά να ανατραπεί στην πράξη από το κοινωνικό - εργατικό κίνημα.

Θ. Κ.