Αυτή η απαγόρευση, που είναι ρητή στο άρθρο 16 του Καταστατικού Χάρτη της χώρας, έχει μπει από πολύ καιρό στο μάτι των διάφορων σχολαρχών που λειτουργούν τα "κολέγια", ενώ η ακολουθούμενη εδώ και χρόνια πολιτική από τις κυβερνήσεις των δικομματικών εταίρων και οι διεθνείς συμφωνίες που αυτοί υπέγραψαν, κατατείνουν στη - με κάθε τρόπο - υπονόμευση των όσων προβλέπει το άρθρο 16 του Συντάγματος.

Νέο επεισόδιο στην ολοένα και εντεινόμενη προσπάθεια χτυπήματος της δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, είχαμε με την προχτεσινή συζήτηση στο ΣτΕ, όπου ακόμα μία φορά ζητήθηκε η αναγνώριση ως πανεπιστημιακών, πτυχίων που αποκτήθηκαν από νέους, μετά από φοίτηση στα μη αναγνωρισμένα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών. Μάλιστα, ο εισηγητής φρονεί ότι το άρθρο 16 του Συντάγματος έρχεται σε αντίθεση με τους κοινοτικούς κανόνες Δικαίου και προτείνει να ερωτηθεί το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων για το εάν υπερισχύει ή όχι το ευρωπαϊκό Δίκαιο.

Καταρχήν, το όλο ζήτημα αφορά κυρίως θέμα εθνικής ανεξαρτησίας, την οποία και στο θέμα της παιδείας έχουν υποθηκεύσει όλοι αυτοί που αποδέχτηκαν και στηρίζουν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, μέσω της οποίας επιχειρείται η άλωση και της παιδείας από την "ιδιωτική πρωτοβουλία".

Γι' αυτό ακριβώς η όλη συζήτηση για τις προτάσεις στο ΣτΕ δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται με νομικούς απλά όρους, αλλά με πολιτικούς. Η συζήτηση πρέπει να συμπεριλάβει όλους αυτούς που πειθήνια υποτάσσονται στο Μάαστριχτ και τις άλλες προγενέστερες συμφωνίες και να καταλογιστούν οι ευθύνες που τους αναλογούν. Ευθύνες που είναι τεράστιες, επειδή ακριβώς τεράστιες και ανυπολόγιστες θα είναι οι επιπτώσεις από την άλωσητης τριτοβάθμιας εκπαίδευσης από τους κάθε λογής σχολάρχες.

***

Σε αντίθεση με το ζήλο που δείχνουν για την προώθηση τέτοιων σχεδίων, όλοι οι μέχρι τώρα κυβερνώντες έχουν φροντίσει να στραγγαλίσουν οικονομικά τα πανεπιστήμια, να τα δυσφημίσουν και έτσι να περάσουν πιο εύκολα την ίδρυση των ιδιωτικών πανεπιστημίων.

***

Οι φορείς της εκπαίδευσης έχουν εμπειρία από προσπάθειες που έγιναν κατά το παρελθόν να υπονομευτεί η δημόσια εκπαίδευση και ξέρουν ότι με την αγωνιστική τους παρέμβαση μπορούν να αποτρέψουν τέτοιες προσπάθειες. Απλώς η διαφορά της σημερινής επίθεσης στη δημόσια παιδεία, από ανάλογες στο παρελθόν, είναι ότι τώρα η επίθεση είναι πιο οργανωμένη, πιο μεθοδευμένη και διόλου αποσπασματική.

Τέτοια ακριβώς πρέπει να είναι και η απάντηση. Οι φορείς της εκπαιδευτικής κοινότητας, που βιώνουν καθημερινά την κατάσταση της παιδείας και γνωρίζουν τι σημαίνει η περαιτέρω υποβάθμισή της ή η πλήρης ιδιωτικοποίησή της, πρέπει να αντιτάξουν ενιαία αντίσταση. Να αντιτάξουν ένα μέτωπο παιδείας που και θα ακυρώνει αυτά τα σχέδια αλλά και θα διεκδικεί μαχητικά την αναβάθμιση της δημόσιας δωρεάν παιδείας.

Γιάννης ΦΩΤΟΥΛΑΣ

Οι φορείς της εκπαίδευσης έχουν εμπειρία από προσπάθειες που έγιναν κατά το παρελθόν να υπονομευτεί η δημόσια εκπαίδευση και ξέρουν ότι με την αγωνιστική τους παρέμβαση μπορούν να αποτρέψουν τέτοιες προσπάθειες. Απλώς η διαφορά της σημερινής επίθεσης στη δημόσια παιδεία, από ανάλογες στο παρελθόν, είναι ότι τώρα η επίθεση είναι πιο οργανωμένη, πιο μεθοδευμένη και διόλου αποσπασματική