Ο κλάδος του μετάλλου το τελευταίο διάστημα δέχεται απανωτά χτυπήματα. Βασικές παραγωγικές μονάδες συρρικνώνονται και προχωρούν σε απολύσεις εργαζομένων, είτε με τον κλασικό τρόπο, είτε με τους "σύγχρονους", που οι εργοδότες ονομάζουν "οικειοθελείς" τις απολύσεις, είτε με τη μέθοδο των μετατάξεων και των προσυνταξιοδοτήσεων.

Με τα παραπάνω δε μέτρα της κυβέρνησης, που δυστυχώς συναινεί και το σωματείο στο ναυπηγείο, φορτώνονται με αρκετές εκατοντάδες εκατομμύρια τα ασφαλιστικά ταμεία, χωρίς να τα καλύπτει κανένας. Ο εφοπλιστής Λελάκης βγάζει σε διαθεσιμότητα τους εργαζόμενους στα "Ναυπηγεία Αυλίδας" και κανένας δεν ξέρει αν "αύριο" θα συνεχίσουν να λειτουργούν. Η συρματουργία ΔΑΡΙΓΚ ανακοίνωσε πως θα απολύσει το 50% του προσωπικού, δηλαδή 150 άτομα. Η ΕΛΒΟ, η μόνη αμαξοβιομηχανία στη χώρα μας, απασχολεί μόνο το 50 - 60% του προσωπικού της. Και αυτό όταν η χώρα μας ανανεώνει το στόλο λεωφορείων του ΟΑΣΑ κ.ά. με εισαγόμενα λεωφορεία. Οι αμυντικές επιχειρήσεις ΠΥΡΚΑΛ,ΕΒΟ, ΕΑΒ κλπ. αφού συρρικνώθηκαν, λειτουργούν χωρίς πρόγραμμα, χωρίς σχεδιασμό για το αύριο, όταν για τον εξοπλισμό του στρατού από τις κάθε 100 δρχ. που δαπανώνται, μόλις 1,35 δρχ. μένουν στην Ελλάδα. Ακόμη σε αρκετά εργοστάσια άρχισαν να αλλάζουν οι εργοδότες τις εργασιακές σχέσεις, με οδηγό τις κατευθύνσεις της "Λευκής Βίβλου". Οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου όλο και αυξάνονται. Σε αρκετές επιχειρήσεις οι εργολάβοι ξεκινώντας από επισκευές κτιρίων, άρχισαν επικίνδυνα ήδη να μπαίνουν στην παραγωγική διαδικασία, όπως στα ναυπηγεία, στην ΕΒΙΕΣΚ Αλιβερίου, στη ΣΙΔΕΝΟΡ κλπ.

Την ώρα που συνολικά ο κλάδος και οι χιλιάδες μεταλλεργάτες αντιμετωπίζουν προβλήματα, ανακύπτει το ερώτημα: Η Ομοσπονδία Εργατών Μετάλλου (ΠΟΕΜ) τι κάνει; Μπορούμε να πούμε πως ή παρακολουθεί σαν απλός θεατής τις εξελίξεις ή και βάζει "πλάτες" - με την αδιαφορία της - στην κυβέρνηση και στους εργοδότες να περνάνε τα αντεργατικά μέτρα τους. Οι ΕΣΑΚίτες σύμβουλοι της διοίκησης της ΠΟΕΜ, προτείναμε στην Εκτελεστική Επιτροπή, πως πρέπει να υπάρξει συντονισμένη αντίδραση από τον κλάδο. Να γίνει ολομέλεια της διοίκησης, να γίνουν περιφερειακές συσκέψεις σωματείων στα κύρια μεταλλουργικά κέντρα, να ενημερωθούν οι εργαζόμενοι στα κύρια προβλήματα, που είναι: Απολύσεις, κλείσιμο ή συρρίκνωση εργοστασίων, ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, ΕΤΕΜ ασφαλιστικά προβλήματα. Προϋπολογισμός της κυβέρνησης για το 1997. Τέλος, να πάμε σε 2ωρη στάση εργασίας τον Νοέμβρη σαν ξεκίνημα. Ομως, οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ τα απέρριψαν όλα. Μάλιστα, ενώ συμφώνησαν να πάμε να κάνουμε κουβέντα με τα σωματεία, για όλα τα παραπάνω προβλήματα, στη συνέχεια άλλαξαν τελείως το περιεχόμενο της απόφασης και ζητούσαν από τα σωματεία να καταθέσουν με υπομνήματα, τις προτάσεις τους για να πάει η ΠΟΕΜ σε "διάλογο" με τους υπουργούς, με "τεκμηριωμένες" - όπως είπαν - προτάσεις... Εμείς οι ΕΣΑΚίτες σύμβουλοι, καλέσαμε και καλούμε τους εργαζόμενους και τα πρωτοβάθμια σωματεία να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Να αποκρούσουν τα σχέδια της κυβέρνησης και των εργοδοτών και να συντονίσουν τη δράση τους, αξιοποιώντας κάθε μορφή αγωνιστικής κινητοποίησης.