"Σκληρά αλλά δίκαια" χαρακτήρισε την καταιγίδα των νέων αντιλαϊκών μέτρων, προχτές, ο Κ. Σημίτης. Χαρακτηρισμός που έτυχε ιδιαίτερης προβολής από τα ραδιοτηλεοπτικά και τα έντυπα ΜΜΕ.

Και όσον αφορά, βέβαια, το "σκληρά" καμιά αντίρρηση, αν και μάλλον... σεμνά τοποθετήθηκε ο πρωθυπουργός. Θα ήταν περισσότερο ακριβής, εάν τα χαρακτήριζε σκληρότατα. Αλλά, εκείνο το "δίκαια", τι το 'θελε;

Πώς είναι δίκαια τα μέτρα, που εξάγγειλε η κυβέρνησή του, αφού ολοφάνερα οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι - και κοντά σ' αυτούς οι μικρομεσαίοι αγρότες, επαγγελματίες, κλπ. - θα γίνουν αρκετά έως πολύ φτωχότεροι μέσα στο 1997, ενώ τα κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών και μεγαλεμπόρων θα αυξηθούν και μάλιστα, σε ποσοστά πολλαπλάσια του πληθωρισμού (όχι του επίσημα, αλλά του πραγματικά αναμενόμενου);

Η, μήπως, έχει την εντύπωση ο καθηγητής - πρωθυπουργός, ότι τα συνεχώς αυξανόμενα κέρδη της ολιγαρχίας δημιουργούνται από το τίποτε και σε "κενό αέρος"..;