Ο χρόνος περνάει χωρίς να υλοποιούνται οι υποσχέσεις και δεσμεύσεις της ηγεσίας του υπουργείου Υγείας - Πρόνοιας ότι το πρόβλημα των 204 εκτάκτων υπαλλήλων των προγραμμάτων αποκατάστασης του Κρατικού Θεραπευτηρίου Λέρου επρόκειτο να βρει σύντομα τη λύση του, με την κατάθεση τροπολογίας που θα επιτρέψει τη σύναψη σύμβασης αορίστου χρόνου.

Τα παραπάνω τονίζουν σε καταγγελία - διαμαρτυρία οι εργαζόμενοι στο Θεραπευτήριο, την οποία συνυπογράφουν ο πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων, Αν. Τσαχουργιαννίδης,ο πρόεδρος των μονίμων εργαζομένων, Χ. Καζάνης,οι διευθυντές ψυχιατρικών κλινικών, Γ. Χατζηιωάννου,Θ. Μεγαλοοικονόμου,Ι. Λουκάς,Αθ. Κωττάκης και Αθ. Τζανέτογλου,η Μ. Πίττα,επιμελήτρια Β, ο Χαρ. Οικονομικός,επιμελητής Α και ο δήμαρχος Λέρου Ι. Αντάρτης.

Γιατροί, εργαζόμενοι και δήμαρχος κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου γιατί, εάν η τροπολογία δεν κατατεθεί στη Βουλή για να ψηφιστεί μέχρι την κατάθεση του προϋπολογισμού, θα είναι αδύνατη η εξεύρεση κονδυλίων μέσα στο 1997 για την οικονομική κάλυψη της τροπολογίας, δηλαδή των μισθών, "πράγμα που ισοδυναμεί με οριστική απόλυσή μας", επισημαίνουν.

Σημειώνουν ότι το πρόβλημα δημιούργησαν όλες οι κυβερνήσεις από το 1991, όταν δεσμευμένες από την ΕΟΚ να υλοποιήσουν τα προγράμματα μεταρρύθμισης έκαναν προσλήψεις χωρίς να κατοχυρώσουν με ένα νόμιμο τρόπο τη θέση των προσλαμβανομένων. Τα προγράμματα - και η σχετική χρηματοδότηση του Κανονισμού 815/84 της ΕΟΚ για την ψυχιατρική μεταρρύθμιση - προχωρούσαν και τα θετικά αποτελέσματα της μεταρρύθμισης ήταν εμφανή. "Οι κυβερνήσεις τότε ανέχονταν την παρατυπία να απασχολήσουν επιστήμονες και βοηθούς ψυχικής υγείας για πάνω από τέσσερα χρόνια χωρίς συμβάσεις εργασίας, χωρίς να παραλείπουν να δρέπουν τα ευμενή σχόλια για τα αποτελέσματα της δουλιάς μας - προσθέτουν. Οταν, όμως, ήρθε η ώρα - με το τέλος των κοινοτικών χρηματοδοτήσεων - να αναλάβουν τις δικές τους ευθύνες, χωρίς τον τακτικό έλεγχο της ΕΟΚ για την πορεία της μεταρρύθμισης στο Ψυχιατρείο της Λέρου, τότε ξαφνικά εμφανίστηκαν τα εμπόδια του "νόμου Πεπονή" για τις προσλήψεις και η συνέχιση της απασχόλησής μας γίνεται "περίπλοκη" και "δεν εμπίπτει στις αναγκαίες δαπάνες του κράτους"".

Ο αριθμός του μόνιμου προσωπικού δεν επαρκεί για την κάλυψη των νέων δομών του Θεραπευτηρίου. "Αυτό είναι γνωστό στην ηγεσία του υπουργείου, αλλά από το τέλος του Κανονισμού 815/84, τον Ιούνη του 1995, δεν έγινε τίποτα για να λυθεί, με ουσιαστικό τρόπο, το πρόβλημα. Το αποτέλεσμα ήταν ένα πισωγύρισμα των προσπαθειών για προώθηση της μεταρρύθμισης στο Θεραπευτήριο και σημάδια παλινδρόμησης σε πολλούς τομείς, καθώς περάσαμε μεγάλα διαστήματα, από το τέλος του Ιούνη 1995, απλήρωτοι. Κάναμε μακροχρόνιες κινητοποιήσεις και τώρα είμαστε ουσιαστικά απλήρωτοι από τον Ιούλη του 1996 και επιπλέον τελείως "ξεκρέμαστοι"".

Οι εργαζόμενοι προειδοποιούν ότι, χωρίς την ψήφιση της τροπολογίας, που κατοχυρώνει την εργασιακή τους σχέση, και χωρίς την εξασφάλιση του προσωπικού, ολόκληρο το οικοδόμημα που δημιουργήθηκε από το 1991 μέχρι το 1995 θα καταρρεύσει. Σημειώνουν ότι, αν δεν κατατεθεί η τροπολογία - που λύνει το πρόβλημα και των θεραπευτών στη Μονάδα Απεξάρτησης του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής - μέχρι τις 30 Νοέμβρη, θα κατέβουν από κοινού σε κινητοποιήσεις.