Να βγάλετε στο μεροκάματο και τις γιαγιάδες σας, εάν δε σας φτάνουν τα εισοδήματά σας. Αυτό προτείνουν κυνικά, με τον πλέον προκλητικό τρόπο οι βιομήχανοι στους εκατοντάδες χιλιάδες μισθωτούς, που βλέπουν τα εισοδήματά τους καθημερινά να συρρικνώνονται όλο και περισσότερο, ενώ οι ίδιοι, παρά των πενταπλασιασμό των κερδών τους την τελευταία 5ετία, απαιτούν περισσότερα κίνητρα για ακόμη μεγαλύτερη συσσώρευση κερδών. Η νέα παρέμβαση των βιομηχάνων, στο φόντο των εξοντωτικών μέτρων που εξήγγειλε η κυβέρνηση για το 1997, αλλά και μία μέρα πριν από τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων, ξεπερνά κάθε όριο θράσους, κυνικότητας και αναλγησίας, αλλά σίγουρα βρίσκει έρεισμα στην πολιτική της μονόπλευρης σκληρής λιτότητας που εφαρμόζει η κυβέρνηση εις βάρος των μισθωτών, των συνταξιούχων και των μικρομεσαίων.

Η παραπάνω προκλητική δήλωση διατυπώθηκε χτες στην τακτική συνέντευξη Τύπου του ΣΕΒ από τον υπεύθυνο για εργασιακά θέματα, στα πλαίσια της παρακάτω στιχομυθίας με τους δημοσιογράφους:

ΣΕΒ: - "Εχει καλλιεργηθεί στον κόσμο μια λανθασμένη αντίληψη για μονόπλευρη λιτότητα, η οποία δεν υφίσταται", είπε ο εκπρόσωπος του ΣΕΒ και συνέχισε: Στην Ελλάδα, οι εργαζόμενοι παίρνουν αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό, πράγμα που δε συμβαίνει σε καμιά χώρα του κόσμου. Πρέπει να μειωθεί παραπέρα το κόστος εργασίας.

ΔΗΜ.: - Μα τι άλλο να κόψουν οι εργαζόμενοι; Πόσο να μειωθούν οι αποδοχές τους, όταν το όριο φτώχειας είναι τουλάχιστον 250.000 το μήνα και ο βασικός μισθός φτάνει δε φτάνει τις 130.000 δραχμές;

ΣΕΒ: - Να δουλέψουν και τα παιδιά.

ΔΗΜ.: - Μα τα παιδιά πάνε σχολείο. Να το σταματήσουν;

ΣΕΒ: - Να δουλέψει η γιαγιά...

Τη δήλωση - "σοκ" του Ν. Αναλυτή επιχείρησε στη συνέχεια να ανασκευάσει ο πρόεδρος του ΣΕΒ Κανελλόπουλος, αποδεχόμενος ότι "πράγματι ένα κομμάτι των εργαζομένων ζει στα όρια της φτώχειας", αλλά έσπευσε να συμπληρώσει πως "δεν υπάρχει γενικευμένη λιτότητα". Παράλληλα δεν παρέλειψε να προβάλει τις αξιώσεις των μεγαλοεπιχειρηματιών για συμπληρωματικά κίνητρα, με το γνωστό πρόσχημα της ενίσχυσης των επενδύσεων...

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον πάντως παρουσιάζει ακόμα μία προκλητική τοποθέτηση των εκπροσώπων των βιομηχάνων. Εκείνη που αφορά την κυβερνητική εισοδηματική πολιτική για το 1997.Το γνωστό "πάγωμα" δηλαδή ακόμα και των ονομαστικών μισθών για δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους του δημοσίου. Την πολιτική αυτή τη θεωρούν ούτε λίγο ούτε πολύ σαν πολιτική παροχών, την οποία χαρακτήρισαν "κακό παράδειγμα" και υποστήριξαν ότι θα επηρεάσουν τις κλαδικές συμβάσεις του ιδιωτικού τομέα. Για τη συλλογική σύμβαση εργασίας του 1997 τόνισαν ότι θα δοθεί το διορθωτικό ποσό που προβλέπεται στη σύμβαση και ότι αυτή θα κινηθεί στο 4,5% συν 2% συν 1,5%, το διορθωτικό.

Ειδικότερα για την οικονομική πολιτική και τον προϋπολογισμό του 1997, αφού εξέφρασαν την άποψη ότι πρόκειται "για πολύ σκληρά μέτρα που πρέπει να αποδώσουν", τα χαρακτήρισαν όμως ανεπαρκή για τους στόχους του Ενιαίου Νομίσματος και σημείωσαν:

• Πράγματι τα επίσημα καθαρά κέρδη των επιχειρήσεων μέσα στην τελευταία πενταετία ΠΕΝΤΑΠΛΑΣΙΑΣΤΗΚΑΝ, αλλά αυτό κατά τη γνώμη τους δε φτάνει, επειδή - άκουσον άκουσον - δε συνοδεύεται με παράλληλη αύξηση των μεικτών κερδών.
• Τη συμφωνία τους με τη διατήρηση όλου του φάσματος των φοροαπαλλαγών για τους επιχειρηματίες, με το πρόσχημα ότι έχουν αναπτυξιακό χαρακτήρα.
• Τη διαφωνία τους στη φορολόγηση των γηπέδων με 5% και των πάγιων στοιχείων με 8%, υποστηρίζοντας ότι τα γήπεδα δεν παράγουν υπεραξία και άρα είναι πλασματικό στοιχείο και θα επιδιώξουν τη μετατροπή της συγκεκριμένης ρύθμισης, ενώ για τα πάγια ότι αποτελεί αντικίνητρο για επενδύσεις.
• Με το αιτιολογικό του αντικινήτρου τάχθηκαν και κατά της φορολογίας στη μεταβίβαση των μετοχών σε μη εισηγμένες στο Χρηματιστήριο επιχειρήσεις.
• Δε σχολιάστηκε επίσημα η φορολογία των εισοδημάτων, έγινε όμως η πρόβλεψη ότι "μέχρι να εξυγιανθεί η οικονομία, δεν μπορούμε να μιλάμε για θεαματικές αυξήσεις μισθών". Επιπλέον αν και ο πρόεδρος του ΣΕΒ Ι. Στράτος κλήθηκε να σχολιάσει τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων, περιορίστηκε απλώς στη διατύπωση "η απεργία είναι δικαίωμα των εργαζομένων και ότι πρέπει να δούμε εάν θα έχουν συνέχεια για να μη μιλάμε υποθετικά".
• Συμφώνησαν με τη μείωση των πρωτογενών δαπανών που ισοπεδώνει τελείως τις κοινωνικές κατακτήσεις των εργαζομένων.

Χρ. Λ.