Εχουν κάθε λόγο οι εμποροβιομήχανοι, να αξιώνουν - με τη μορφή δημόσιας πρότασης - την κατάργηση όλων των φοροαπαλλαγών, που ισχύουν σήμερα για βουλευτές, δικαστικούς, αστυνομικούς, αγρότες, μισθωτούς, συνταξιούχους, αγρότες, επαγγελματίες, εμπόρους. Προσπαθώντας να θολώσουν τα νερά, οι εμποροβιομήχανοι ζητούν να καταργηθούν και οι δικές προσωπικές τους φοροαπαλλαγές, ενώ, για να χρυσώσουν το χάπι, προτείνουν η κατάργηση των φοροαπαλλαγών στους μισθωτούς να συνδυαστεί με αύξηση των μισθών τους...

Και δεν έχουν να φοβηθούν τίποτε οι μεγαλέμποροι και οι μεγαλοεισοδηματίες, από την κατάργηση των φοροαπαλλαγών που θα αφορούν και τους ίδιους, γιατί: Πρώτον, τα κέρδη των επιχειρήσεών τους, θα συνεχίσουν να απολαμβάνουν φορολογικής ασυλίας, στο όνομα της ανάπτυξης, των επενδύσεων, του εκσυγχρονισμού, των εξαγωγών κλπ. Δεύτερον, τυχόν κατάργηση των φοροαπαλλαγών με αποδείξεις δεν τους θίγει, αφού όλα σχεδόν τα προσωπικά τους έξοδα (είτε αυτά αφορούν την αγορά προσωπικών ειδών, είτε αφορούν την αφορά και συντήρηση αυτοκινήτου ή κότερου, είτε αφορούν διασκέδαση και ταξίδια, είτε αφορούν το χτίσιμο κάποιας βίλας) τα χρεώνουν στο όνομα της επιχείρησης. Τρίτον, εμφανίζονται στην Εφορία σαν φτωχοί και άποροι. Ενδεικτικά, από αυτή την άποψη, είναι τα ίδια τα επίσημα στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία οι εμποροβιομήχανοι δηλώνουν στην Εφορία κατά μέσο όρο μικρότερο εισόδημα από εκείνο που δηλώνουν οι μισθωτοί και συνταξιούχοι.

Στο "μαύρο μέτωπο" εκείνων που προβάλλουν το δέντρο για να κρύψουν το δάσος. Σε όλους εκείνους που ζητούν να καταργηθούν ΟΛΕΣ οι φοροαπαλλαγές, χωρίς όμως να θίγεται η φορολογική ασυλία στα κέρδη και υπερκέρδη των μεγάλων εμποροβιομηχανικών επιχειρήσεων, οι εργαζόμενοι μπορούν και πρέπει να διεκδικήσουν αγωνιστικά τη ριζική δημοκρατική μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος, στην κατεύθυνση δικαιότερης κατανομής των φορολογικών βαρών.