Οι τελευταίες εμφανίσεις του προέδρου της Πολιτικής Ανοιξης στα ΜΜΕ, ενόψει της πρώτης ψηφοφορίας για την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας, εξήγησαν τουλάχιστον γιατί ο Αντ. Σαμαράς δε βιάζεται να (αυτο)προσδιορίσει το "ιδεολογικό πιστεύω" του. Απλά, γιατί τα "μπαλαντέρ" του δικομματικού συστήματος δεν έχουν χρώμα. Δεν μπορεί, δηλαδή, το "χαρτί για όλες τις χρήσεις" να έχει την πολυτέλεια του αυτοπροσδιορισμού και της "περιχαράκωσης".

Επιπλέον, πρέπει να έχει την ευχέρεια να αναπροσαρμόζει την "επιχειρηματολογία" του, ανάλογα με τους επιδιωκόμενους κάθε φορά σκοπούς. Τα επιχειρήματα, π.χ., που είχε επικαλεστεί για να "ρίξει" την κυβέρνηση της παράταξής του, σήμερα, ενάμισι χρόνο μετά, έχουν ξεχαστεί ακόμα και από τον ίδιο. Ετσι το Σκοπιανό προτιμά να μην το θυμάται ενόψει της προεδρικής εκλογής, προκειμένου να φέρει σε πέρας την αποστολή που του έχει ανατεθεί. Πριν ένα μήνα περίπου, έθετε ως όρο για την ψήφιση κοινού Προέδρου Δημοκρατίας με το ΠΑΣΟΚ το όνομα των Σκοπίων, ("τριπλή ονομασία"), την οποία όμως, την κρίσιμη ώρα, "ξέχασε" αν δεν αποκήρυξε.

Απλά, όπως τότε, Οκτώβρης '93, έπρεπε να ντύσει με κάποια λογικοφανή επιχειρήματα μια καλά υπολογισμένη πράξη, στα πλαίσια της εξυπηρέτησης των συμφερόντων του πολιτικού συστήματος, έτσι και σήμερα βρίσκει κάποια επιχειρήματα για την περίσταση. Τώρα, π.χ., ανακάλυψε ότι "οι πρόωρες εκλογές θα ήταν λάθος γιατί θα είχαμε μια κυβέρνηση, είτε του ΠΑΣΟΚ, είτε της ΝΔ" (!), ενώ τον Οκτώβρη του 1993 θα μπορούσε να υπάρξει κυβέρνηση της ...Πολιτικής Ανοιξης. Αναλόγου επιπέδου είναι και το επιχείρημα για το "οικονομικό κόστος περίπου ενός δισ. δραχμών" από τις πρόωρες εκλογές.

Είναι προφανές ότι όλα αυτά συνιστούν "προφάσεις εν αμαρτίαις" από την πλευρά του Αντ. Σαμαρά. Η αλήθεια είναι ότι το κόμμα του καλείται κάθε φορά που το επιβάλλουν οι περιστάσεις να επιβεβαιώσει το λόγο της ίδρυσής του. Δηλαδή, στο μέτρο των δυνάμεών του, να υποβοηθά, δίκην σωσιβίου, στη διατήρηση της "πολιτικής σταθερότητας".

Το ρόλο του αυτό αρχίζει να τον ομολογεί δημόσια ο αρχηγός της Πολιτικής Ανοιξης και μάλιστα να καυχάται γι' αυτόν. "Ρυμουλκήσαμε τα άλλα δύο κόμματα" στο θέμα των πρόωρων εκλογών, δήλωσε προχτές με περισσή μετριοφροσύνη. Με φανερή ικανοποίηση επίσης, σημείωσε ότι ο ΣΕΒ επικροτεί την πρότασή του για επιθετική διολίσθηση της δραχμής, καθώς και για το γεγονός ότι συμπίπτει το οικονομικό πρόγραμμα της ΝΔ με αυτό του κόμματός του. Το τελευταίο είναι αρκετό για να εξηγήσει γιατί "ρυμουλκεί" τους άλλους εταίρους του δικομματισμού. Απλά, γιατί βαδίζουν "χέρι χέρι" στον ίδιο δρόμο.

Τα παραπάνω, όμως, σε καμία περίπτωση δε σημαίνουν ότι το κόμμα Σαμαρά δεν έχει ιδεολογικές αρχές, τις οποίες μάλιστα τις ακολουθεί με θρησκευτική ευλάβεια και αποσαφηνισμένη πολιτική φυσιογνωμία. Η φραστική αποκήρυξη των "-ισμών" καθόλου δεν μπορεί να αποκρύψει το νεοσυντηρητικό προσανατολισμό του, ούτε η αυτοανακήρυξή του ως "κέντρο" μπορεί να τον "σώσει" από το χαρακτηριστικό του κόμματος - πολιτικού εκφραστή των μεγάλων συμφερόντων.

"Το μείζον θέμα δεν είναι ποιος κυβερνά, αλλά πώς κυβερνά", επαναλαμβάνει συχνά ο Αντ. Σαμαράς, θέλοντας προφανώς να υπογραμμίσει τη διαχειριστική αντίληψή του για την πολιτική. Η αποστολή της Πολιτικής Ανοιξης είναι να παρεμβαίνει στο "πώς κυβερνά", εννοείται με άνωθεν εντολή.

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ