Δυο αλήθειες και μια ανακρίβεια είπε προχθές το βράδυ, από την εκπομπή της κ. Κανέλλη στον "Σκάι", ο πανεπιστημιακός Α. Μητρόπουλος. Οι αλήθειες αφορούν την ουσία και τις ολέθριες επιπτώσεις του Μάαστριχτ και της "Λευκής βίβλου" στους εργαζόμενους και στους συνταξιούχους, καθώς και τον απαράδεκτο τρόπο που πετάχτηκαν εκτός του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος οι συνταξιουχικές οργανώσεις. Η ανακρίβεια αφορά τα όσα είπε περί αποδοχής, δήθεν, από όλα τα κόμματα επί οικουμενικής κυβέρνησης της ιδιωτικοποίησης όλων των ναυπηγείων, επομένως και του Σκαραμαγκά. Η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική και επειδή οι μέρες που περνάμε είναι και κρίσιμες και πονηρές, είναι απαραίτητο να αποκαθίσταται.

Η συμφωνία η οποία έγινε επί κυβέρνησης Ζολώτα - και έγινε κάτω από την πίεση του τότε ενιαίου Συνασπισμού και ειδικότερα των κομμουνιστών - ήταν εντελώς διαφορετική από αυτή που ανέφερε ο κ. Μητρόπουλος. Συγκεκριμένα, ανέφερε ρητά ότι οι επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας παραμένουν στο Δημόσιο. Μάλιστα οι επιχειρήσεις αυτές αναγράφονταν στη συμφωνία ΜΙΑ ΠΡΟΣ ΜΙΑ, συμπεριλαμβάνοντας σαφώς και τα ναυπηγεία (ΑΓΕΤ, Ναυπηγεία, Αμυντική βιομηχανία, ΛΑΡΚΟ, Σκαλιστήρη, "Πειραϊκή - Πατραϊκή", ΣΟΦΤΕΞ κλπ). Πρόκειται, άλλωστε, για μια πασίγνωστη και δημοσιευμένη συμφωνία. Να υπενθυμίσουμε, επίσης, ότι τον Απρίλη του 1993, ύστερα από προτάσεις των συνδικάτων, κατατέθηκε στη Βουλή τροπολογία που υπογραφόταν από βουλευτές των κομμάτων της τότε αντιπολίτευσης (ΚΚΕ, ΠΑΣΟΚ, "ΣΥΝ"), η οποία παρέπεμπε στη συγκεκριμένη συμφωνία όλων των κομμάτων (και της ΝΔ) επί κυβέρνησης Ζολώτα και ζήταγε από την κυβέρνηση της ΝΔ να σεβαστεί τις δεσμεύσεις που τότε ανέλαβε.

Από τότε, βέβαια, κύλησε πολύ νερό στο μύλο και τα δυο κόμματα (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) απέδειξαν διαδοχικά στην πράξη με πόση ευκολία μπορούν να φτύνουν τις υπογραφές τους και να προωθούν τα εντελώς αντίθετα.