ΣΟΦΙΑ (ανταπόκριση του ΜΑΝΘΟΥ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗ).-

Για δεύτερη φορά, από την εκλογή της νέας βουλγαρικής κυβέρνησης στα τέλη του 1995, η ειδική αποστολή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για τη Βουλγαρία επισκέπτεται τη χώρα αυτή.

Στα τέλη Φλεβάρη, ο υπεύθυνος για την αποστολή του ΔΝΤ για τη Βουλγαρία Ράσελ Κινκέιτ είχε συζητήσεις σχετικά με την αύξηση της τιμής του ρεύματος και της θέρμανσης, αλλά και για τη συνολική μακροοικονομική πολιτική της βουλγαρικής κυβέρνησης. Κατά τη διάρκεια των συζητήσεων, η κυβέρνηση των Σοσιαλιστών συμφώνησε να αυξήσει την τιμή του ρεύματος κατά 33%, ενώ το ΔΝΤ απαιτούσε αύξηση 100%, με τη δικαιολογία ότι το ποσοστό αυτό είναι η μίνιμουμ απαίτηση αλλά και το μάξιμουμ το οποίο μπορεί να σηκώσουν οι πλάτες των Βουλγάρων καταναλωτών. Η αποστολή του ΔΝΤ, μη ικανοποιημένη από το αποτέλεσμα, στη δεύτερη επίσκεψή της, συνεχίζει τις συνομιλίες σε διάφορες κατευθύνσεις. Μερικές απ' αυτές είναι:

- Τα προβλήματα της μακροοικονομικής πολιτικής

- Ο κρατικός προϋπολογισμός, ο οποίος θα είναι και ο βασικός δείκτης για τη χορήγηση νέου δανείου στη χώρα. Το νέο αυτό δάνειο θα εξαρτηθεί από το έλλειμμα του προϋπολογισμού και τον πληθωρισμό. Η κυβέρνηση της χώρας υπόσχεται να συγκρατήσει την τιμή του πληθωρισμού στο πλαίσιο του 50% (το 1994 ο πληθωρισμός ξεπέρασε το 100%), ενώ για την πρώτη τριμηνία του '95 έφθασε το 14%.

- Το τραπεζικό σύστημα και, πιο συγκεκριμένα, τα μέτρα για τον έλεγχο των πτωχεύσεων ορισμένων κρατικών τραπεζών (σε πιο δύσκολη κατάσταση βρίσκονται οι τράπεζες "Μινεραλμπάνκ" και "Στοπάνσκα Μπάνκα"), οι οποίες σήκωσαν το βάρος του εσωτερικού κρατικού χρέους.

- Η συναλλαγματική πολιτική και η σταθεροποίηση του εθνικού βουλγαρικού νομίσματος, καθώς και το συναλλαγματικό απόθεμα για τις πληρωμές του εξωτερικού χρέους της χώρας, οι οποίες θα πρέπει να γίνουν.