Για τη συμβολή του ΚΚΕ στην ανάπτυξη του κινήματος ειρήνης, την πορεία, το ρόλο και τους στόχους αυτού του κινήματος, καθώς και τις προοπτικές που έχουν οι λαοί στις συνθήκες της "νέας τάξης πραγμάτων του ιμπεριαλισμού", μιλάει στο "Ρ" η Ρούλα Κουκούλου,παλιό στέλεχος του ΚΚΕ και πρώην μέλος του ΠΓ του Κόμματος, που επί χρόνια ασχολήθηκε με τα ζητήματα της ειρήνης και συμμετείχε ενεργά σ' αυτό από τα πρώτα του βήματα. Επί πολλά χρόνια στην καθοδήγηση του Κόμματος είχε την ευθύνη για τα ζήτημα του φιλειρηνικού κινήματος. Ηταν μέλος της πρώτης Επιτροπής Ειρήνης στην Ελλάδα και πήρε μέρος στο πρώτο Παγκόσμιο Συνέδριο Ειρήνης το 1949 στην Πράγα. Διετέλεσε επίσης για ένα διάστημα μέλος του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης (ΠΣΕ).

"Το Κόμμα μας - τονίζει η Ρούλα Κουκούλου - στα 76 και πάνω χρόνια της ζωής του στάθηκε και στέκεται συνεπής υπερασπιστής και πρωτομάχος για την ειρήνη. Οι κομμουνιστές πιστεύουμε ότι το ιδανικό της ειρήνης είναι αξεχώριστο συστατικό του σοσιαλισμού. Ο σοσιαλισμός η ιδεολογία του, οι αξίες, η πρακτική του, έχουν ως στόχο την απελευθέρωση του ανθρώπου από κάθε εκμετάλλευση και καταπίεση. Πρωταρχική του επιδίωξη είναι η αποτροπή του πολέμου και με την επικράτησή του η οριστική κατάργησή του.

Ο Λένιν έλεγε "όλη μας η πολιτική κι όλη η προπαγάνδα μας δεν έχουν σκοπό να σπρώχνουν τους λαούς στον πόλεμο, αλλά να εξαφανίσουν τον πόλεμο". Και έγιναν στη ζωή η Σοβιετική Ενωση και οι άλλες σοσιαλιστικές χώρες το στήριγμα, η πρωτοπορία του κινήματος ειρήνης των λαών για την αποτροπή του πολέμου στον αγώνα με τον ιμπεριαλισμό. Σε αυτό τον τραχύ δρόμο κατά του πολέμου, των ιμπεριαλιστικών επιθέσεων και των επεμβάσεων προχώρησε αταλάντευτα το Κόμμα μας, με τις θέσεις του, τους αγώνες του, τις θυσίες του".

Αναφερόμενη στους συγκεκριμένους σταθμούς αυτής της πάλης και της προσφοράς του ΚΚΕ, υπογράμμισε:

"Από το ιδρυτικό του συνέδριο το ΚΚΕ αποφασίζει "πολιτική ειρήνης, συνεννόησης και ειλικρινούς συνεργασίας με όλα τα κράτη. Κατάργηση της μυστικής διπλωματίας... αφοπλισμός όλων των κρατών... αποχή από κάθε συμμαχία που φέρνει τον πόλεμο".Μικρό και άπειρο ακόμα το Κόμμα μας αντιτίθεται στη συμμετοχή ελληνικού στρατού στην επαίσχυντη Ουκρανική Εκστρατεία κατά του νεογέννητου πρώτου σοσιαλιστικού κράτους, και μόνο του με τις λιγοστές δυνάμεις του μέσα από τη λαίλαπα του μεγαλοϊδεατισμού και του εθνικισμού στάθηκε τότε αντιμέτωπο και πάλεψε κατά της τραγικής μικρασιατικής εκστρατείας, που ιμπεριαλιστές για τα συμφέροντά τους και ντόπια άρχουσα τάξη έσπρωξαν την Ελλάδα στην καταστροφή.

Το ΚΚΕ πήρε πρωτοβουλίες για την οργάνωση του αντιπολεμικού κινήματος των παλαιών πολεμιστών. Το 1935 το Κόμμα πρωτοστατεί στη δημιουργία του αντιπολεμικού, αντιφασιστικού μετώπου και με το 6ο Συνέδριό του διακηρύττει "υπέρτατο καθήκον την πάλη κατά του πολέμου και του φασισμού".

Αυτό το καθήκον εκπλήρωσε με τιμή και ηρωισμό το ΚΚΕ στα δύσκολα χρόνια της φασιστικής εισβολής και κατοχής της χώρας μας. Εγινε ο πρωτοστάτης της παλλαϊκής Εθνικής μας Αντίστασης, πολέμησε για το όραμα, που εξέφραζε με το ιστορικό γράμμα του ο τότε φυλακισμένος γραμματέας του Νίκος Ζαχαριάδης "για μια Ελλάδα της δουλιάς, της λευτεριάς, απαλλαγμένης από κάθε ξενική εξάρτηση".

Και πάλι το ΚΚΕ στάθηκε μπροστά, για να συνεχιστεί η αντίσταση στη νέα ιμπεριαλιστική εισβολή των Εγγλέζων και στην επέμβαση των Αμερικανών και των ντόπιων συνεργατών τους. Πολέμησε στα Δεκεμβριανά και στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας, που όπως χαρακτηριστικά είπε η ελληνική αντιπροσωπεία στο πρώτο Παγκόσμιο Συνέδριο της Ειρήνης το 1949: "Αναγκαζόμαστε να πολεμάμε τον πόλεμο, αυτούς που μας τον άναψαν, για να κάνουν την Ελλάδα εξαρτημένη βάση τους".Η ζωή μάς δικαίωσε, φάνηκε η αλήθεια όχι μόνο με τις μαρτυρίες που αργότερα δημοσιεύτηκαν, ακόμα και των πρωταγωνιστών της επέμβασης(απομνημονεύματα Τσόρτσιλ και λοιπών) αλλά κύρια με τα γεγονότα, που από τότε και έως σήμερα ξετυλίχτηκαν, με τον εγκληματικό ρόλο του ιμπεριαλισμού που σκόρπισε στην ανθρωπότητα θάνατο και δεινά.

Μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο ο ιμπεριαλισμός με τους συνεργάτες του προκάλεσε πάνω από 150 τοπικούς πολέμους, εμφύλιες συγκρούσεις αντιδραστικά πραξικοπήματα, ευθύνεται για εκατομμύρια θύματα. Και τώρα με την ανατροπή του σοσιαλισμού στις χώρες της Ευρώπης, γίνεται πιο άγρια και αχαλίνωτη η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, η καταπάτηση της ανεξαρτησίας, τα νεοαποικιακά δεσμά και η φθορά συνειδήσεων, η εκμετάλλευση και καταλήστευση χωρών και λαών. Η τραγωδία της γειτονικής μας πρώην σοσιαλιστικής Γιουγκοσλαβίας και ο κίνδυνος να επεκταθεί η φωτιά στα Βαλκάνια μαρτυρούν και αυτά τον αποτρόπαιο ρόλο του ιμπεριαλισμού.

Το Κόμμα μας στάθηκε σ' όλα αυτά τα χρόνια με συνέπεια στην πρωτοπορία του αγώνα κατά του ιμπεριαλισμού, για την ειρήνη και την εθνική ανεξαρτησία που είναι αξεχώριστες, έδωσε την πολύτιμη συμβολή του στο οργανωμένο μεταπολεμικό κίνημα ειρήνης".

- |1491|εα1Τι συγκεκριμένες πρωτοβουλίες πήρε το KKE, για να ξεκινήσει και στη χώρα μας το μεταπολεμικό φιλειρηνικό κίνημα;|εα0|1490

- Η ανάγκη να οργανωθεί ένα ισχυρό, οργανωμένο, ενωτικό κίνημα ειρήνης και να συντονιστεί παγκόσμια, βγήκε από την τραγική εμπειρία του 2ου Παγκόσμιου Πολέμου. Από το ότι αμέσως ο ιμπεριαλισμός ξανασήκωνε κεφάλι και με άλλες μορφές απειλούσε πάλι την ειρήνη του κόσμου. Πρώτα η Σοβιετική Ενωση, το ΚΚΣΕ μαζί με τα άλλα ΚΚ και όλες οι προοδευτικές - αντιφασιστικές δυνάμεις κινητοποιήθηκαν για το μεγάλο σκοπό. Το Κόμμα μας, με τη μακριά παράδοση στους αγώνες για την ειρήνη, ήταν φυσικό να δραστηριοποιηθεί. Οι συνθήκες ήταν τότε αφόρητες, συνεχιζόταν ακόμα ο εμφύλιος πόλεμος και όλα "τα πλάκωνε η φοβέρα".

Το Κόμμα φρόντισε να πάνε Ελληνες παράγοντες στη Διεθνή Διάσκεψη διανοουμένων για την ειρήνη, που συνήλθε στο Βρότσλαντ και αμέσως πήρε την πρωτοβουλία να δημιουργηθεί στις αρχές του 1949 η πρώτη ελληνική Επιτροπή για την Ειρήνη μέσα στις περιορισμένες δυνατότητες που υπήρχαν τότε. Πρόεδρος της Επιτροπής ήταν ο γνωστός στην Ελλάδα και το εξωτερικό καθηγητής γιατρός, Πέτρος Κόκκαλης, μέλη της ο Μιλτιάδης Πορφυρογένης, η Ελλη Αλεξίου, ο δημοσιογράφος Σπήλιος, ένας εκπαιδευτικός, ένας αξιωματικός που με το πέρασμα του χρόνου τα ονόματά τους μου διαφεύγουν και εγώ. Συνεργάτες της Επιτροπής ήταν η δημοσιογράφος Μαρία Δήμου και άλλοι.

Η Επιτροπή αντιπροσώπευσε την Ελλάδα στο πρώτο Παγκόσμιο Συνέδριο Ειρήνης που έγινε το 1949 σε δύο τμήματα, στο Παρίσι οι περισσότερες αντιπροσωπείες και στην Πράγα οι αντιπροσωπείες που δεν τους δόθηκε βίζα για το Παρίσι, χωρών που είχαν δικτατορίες, αντάρτικα κινήματα. Αυτές ήταν κινέζικη αντιπροσωπεία, η ελληνική και αρκετών χωρών του Τρίτου Κόσμου. Με τα οργανωτικά μέτρα που πάρθηκαν το συνέδριο έγινε σχεδόν ενιαίο, κάθε μέρα αεροπλάνο μετέφερε από το ένα τμήμα στο άλλο τις κασέτες των ομιλιών και τα άλλα κείμενα του συνεδρίου. Στη διάρκεια των εργασιών του Συνεδρίου ήρθε η συγκλονιστική είδηση: Το Πεκίνο έπεσε, η Κινέζικη Επανάσταση νίκησε! Ηταν μια αξέχαστη μέρα. Στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης που βγήκε από το Συνέδριο δύο θέσεις δόθηκαν στην ελληνική αντιπροσωπεία.

Το πρόβλημα ήταν πώς θα ξεκινήσει το κίνημα στην Ελλάδα, που όποιος αναφερόταν στην ειρήνη διωκόταν κι όταν δρούσε ακόμα και εκτελούνταν, όπως ο Νίκος Νικηφορίδης.

Πρώτες μέρες του 1955 ήρθα στο κλιμάκιο της ΚΕ στην Αθήνα. Είχε δημιουργηθεί η ΕΔΑ και υπήρχαν δυνατότητες για οργάνωση κινήματος ειρήνης. Με την επαφή που είχα με στέλεχος του Κόμματος που δούλευε στην ΕΔΑ συμφωνήσαμε ν' αρχίσει η Κίνηση Ειρήνης με την υπογραφή μιας "Εκκλησης Ειρήνης" από γνωστούς αντιπροσωπευτικούς παράγοντες. Η πρωτοβουλία αυτή είχε μεγάλη επιτυχία, ήταν η έκκληση των 70 προσωπικοτήτων και δημιούργησε τη βάση για τη συγκρότηση της ΕΕΔΥΕ που τις μέρες αυτές κλείνει 40 χρόνια αγώνα για την ειρήνη και τις μέρες αυτές πραγματοποιεί το 12ο Συνέδριό της.Αναφέρθηκα συγκεκριμένα στο ρόλο του ΚΚΕ για την ειρήνη, όχι γιατί έχουμε καμία διάθεση μονοπώλησης του κινήματος, το αντίθετο, στόχος μας είναι το πιο πλατύ μαζικό φιλειρηνικό κίνημα, αλλά για να τονίσω την αλήθεια για το ρόλο του ΚΚΕ, που ο αντικομμουνισμός είτε με δεξιό είτε με αριστερό πρόσωπο τον διστρεβλώνει, τον συκοφαντεί, τον αποσιωπεί, τον πολεμάει.

-|εα1|1491 Συνηθισμένη κατηγορία σε βάρος του ΚΚΕ ήταν και είναι ότι κομματικοποιεί τις μαζικές οργανώσεις και βέβαια και του κινήματος ειρήνης, ότι δήθεν τις θέλει παραρτήματά του κλπ. Ποια η απάντησή σας; |1490|εα0

- Είναι πολύ παλιό το βιολί αυτό της υποκρισίας και της συκοφαντίας. Το ΚΚΕ ούτε κομματικοποιεί ούτε "βάζει καπέλο" στους φορείς, ούτε έχει να κρύψει κάτι από τη δράση του. Με το καταστατικό του ορίζει υποχρέωση σε κάθε μέλος του να δουλεύει σε μια μαζική οργάνωση. Το Κόμμα δεν καθοδηγεί τους μαζικούς φορείς, αλλά τα μέλη του που δουλεύουν σ' αυτούς, κι έχει απαιτήσεις να στέκονται πρωτοπόροι να δουλεύουν με αυταπάρνηση για να διαφωτίσουν και να συσπειρώσουν πλατιές μάζες λαού στις οργανώσεις αυτές, να δρουν ενωμένοι για τα κοινά τους συμφέροντα, όπως τα εκφράζουν οι σκοποί των φορέων που ανήκουν. Τους ζητάει να κρατούν τους κανόνες συλλογικής λειτουργίας των φορέων και καλής συνεργασίας με τους άλλους που συμμετέχουν σ' αυτά ανεξάρτητα από πολιτική τοποθέτηση. Για τη βοήθεια και τον έλεγχο των μελών του, που είναι εκλεγμένα στα όργανα των φορέων, το κόμμα σύμφωνα με το καταστατικό του δημιουργεί κομματικές ομάδες. Αρκετές φορές γίνεται αυστηρή κριτική σε όσους συντρόφους παραβαίνουν αυτές τις υποχρεώσεις τους.Ασφαλώς μερικοί που αποχώρησαν από το Κόμμα μας και τώρα εκτοξεύουν και αυτοί την ίδια κατηγορία θα θυμούνται την κριτική που τους έγινε για τα τσαλαβουτήματά τους σε μαζικές οργανώσεις και την τάση τους για αυτοπροβολή.

Στους υποστηριχτές και τους συμβιβασμένους με τη "νέα τάξη πραγμάτων" που υπογράφουν το Μάαστριχτ, δέχονται το πιο σκληρό σφιχτοδέσιμο της πατρίδας μας στο ΝΑΤΟ και στα άλλα ιμπεριαλιστικά πλοκάμια, που συμφωνούν στην πολιτική της συναίνεσης και της υποτέλειας μια απάντηση έχουμε: Λυδία λίθος - το κριτήριο - είναι ο αγώνας, ο λαός θα βλέπει όλο και περισσότερο ποιος στέκεται δίπλα του και παλεύει μαζί του και θα βγάζει τα συμπεράσματά του.

Το Κόμμα μας, όπως ξέρετε, μελετά και συλλογικά επεξεργάζεται ένα αρχικό κείμενο για το σοσιαλισμό, όπως η Γενική Γραμματέας Αλέκα Παπαρήγα πρόσφατα αναφέρθηκε. Μετά τη συλλογική επεξεργασία το ντοκουμέντο αυτό θα δοθεί σε πλατιά συζήτηση.

Η ερώτησή σας αφορά ένα βασικό ζήτημα που περιλαμβάνεται σ' αυτή τη μεγάλη μελέτη και χρειάζεται βαθιά σκέψη και προβληματισμός. Στην απάντηση μπορώ ν' αγγίζω μόνο μερικά ζητήματα σχετικά με αυτό το θέμα:

Ο ιμπεριαλισμός ποτέ δεν έπαψε την επίθεσή του στη Σοβιετική Ενωση, στις άλλες σοσιαλιστικές χώρες, στο κομμουνιστικό κίνημα. Την αντεπανάσταση που εξαπέλυσε τελευταία, και που σ' αυτήν έπαιξε ουσιαστικό ρόλο και η "περεστρόικα", την ετοίμασε μεθοδικά πολλά χρόνια. Χρησιμοποιούσε και συνεργάστηκε πιο στενά με οπορτουνιστικές δυνάμεις, γιατί στην αλλαγή τακτικής της λεγόμενης "πολιτικής γεφυρών", δηλαδή της υπονόμευσης από τα μέσα με την προσέγγιση χρειαζόταν αντεπαναστατικά στηρίγματα όχι μόνο στις χώρες του σοσιαλισμού, αλλά και μέσα στα ΚΚ και πρώτα στο ΚΚΣΕ. Βασικό όπλο του ιμπεριαλισμού και των συνεργατών του ήταν η ιδεολογική υπονόμευση και έδωσαν βάρος στα ζητήματα ειρήνης - πολέμου - ασφάλειας, γιατί μπορούσαν έτσι να καλύψουν τη δολιοφθορά τους καλύτερα και να ξεγελάσουν πλατύτερα, εκμεταλλευόμενοι την αγωνία όλου του κόσμου.

-|εα1|1491 Εκτός από τις πολιτικές συνέπειες, τι επιπτώσεις είχε αυτή η κατάσταση και σε ιδεολογική επίπεδο; |τε|1490

- Ενδεικτικά αναφέρω:

• Η ειρηνική συνύπαρξη, αντί της λενινιστικής θέσης ότι είναι ειδική μορφή αναμέτρησης των δύο συστημάτων σοσιαλιστικού και καπιταλιστικού, που αποκλείει μόνο την πολεμική μορφή και επιδιώκει μέσα στην αναμέτρηση να φανεί η υπεροχή του σοσιαλισμού, έγινε μορφή συμφιλίωσης σοσιαλισμού και ιμπεριαλισμού. Και ο Σεβαρντνάντζε υπουργός Εξωτερικών της Σοβιετικής Ενωσης μέλος του ΠΓ τότε να δηλώνει σε συνάντηση με τους Αμερικάνους: "Τώρα δεν έχουμε αντιπάλους, αλλά μόνο φίλους και συνεργάτες"!
• Η νέα πολιτική σκέψη ήταν και η διαστρέβλωση της μαρξιστικής θέσης ότι η πάλη για την ειρήνη περνάει μέσα από την κινητοποίηση του λαού κατά του ιμπεριαλισμού, σε άποψη ότι το βάρος έχουν στην πυρηνική εποχή μας οι συζητήσεις και συμφωνίες των κορυφών. Οι ιμπεριαλιστές υπέγραφαν και μετά κατάφωρα τις καταπατούσαν και οι λαοί αποπροσανατολίζονταν και εφησύχαζαν.
• Η αυταπάτη - Δούρειος Ιππος - της "περεστρόικα" για το "ευρωπαϊκό σπίτι" άνοιξε την πόρτα για την Ευρώπη της ιμπεριαλιστικής νέας τάξης.
• Οι διακηρύξεις ότι στην εποχή μας πρωταρχικά είναι τα οικουμενικά προβλήματα, με πρώτο την ειρήνη, ήταν το τέχνασμα για να βάλουν στο περιθώριο την ταξική πάλη, να υποβαθμίσουν την εργατική τάξη, να πλήξουν τα κόμματά της την κοινή προσπάθεια και ουσία της ιδεολογίας του καπιταλισμού και του οπορτουνισμού. Λες και οι πόλεμοι, οι εξοπλισμοί και τα δεινά των λαών δεν έχουν σχέση με τα μεγαθήρια των μονοπωλίων και τις κυβερνήσεις που ελέγχουν, για να μεγαλώσουν τα κέρδη τους, δε διαπλέκονται άμεσα με την ταξική πάλη.
• Τις αξίες του διεθνισμού, της αλληλεγγύης και φιλίας των λαών χτυπούν με το δηλητήριο του εθνικισμού, του ρατσισμού και της διαίρεσης.

Ολα τα ζητήματα που έφερε η ανατροπή του σοσιαλισμού και η μεγαλύτερη σήμερα αναγκαιότητά του, θέλουν βαθιά μελέτη και αυτό κάνει το Κόμμα μας με τη μελέτη που επεξεργάζεται και με την προοπτική ότι θα ολοκληρωθεί πιο πέρα με την ανταλλαγή γνωμών και συζητήσεις και με τα άλλα ΚΚ.

Αρκετές από αυτές τις ιδεολογικές διαστρεβλώσεις έντεχνα καμουφλαρισμένες από την "περεστρόικα", την πρώτη περίοδο πέρασαν και στις γραμμές του Κόμματός μας και στο κίνημα ειρήνης κι όχι βέβαια μόνο στη χώρα μας. Η "περεστρόικα" στην αρχή ξεγέλασε όλο τον κόσμο. Βέβαια η απάτη ξεσκεπάζεται στη ζωή από τις εξελίξεις.

Το άμεσο συμπέρασμα που βγήκε είναι η ανάγκη έντασης της ιδεολογικής επαγρύπνησης και της ιδεολογικής πάλης, αυτό θα εξοπλίσει και θα ανεβάσει όλο το λαϊκό κίνημα και το κίνημα ειρήνης.

-|1491|εα1 Πολλά ακούγονται περί λαθών του κόμματος, εσείς τι λέτε;|1490|τε

- Μια μεγάλη διαφορά του Κόμματός μας από τ' άλλα είναι ότι οι κομμουνιστές δεν κρύβουμε τα λάθη μας, τα μελετάμε μέσα στις συνθήκες που έγιναν τα κριτικάρουμε και βγάζουμε διδάγματα ωφέλιμα για την παραπέρα πορεία μας. Τα λάθη και αδυναμίες αυτής της περιόδου εξετάζονται σ' αυτή τη συλλογική μελέτη που κάνει το Κόμμα και πάντα βέβαια συνδεδεμένη με την πείρα που δίνουν οι αγώνες, η ζωή. Ανοίγουμε όμως μέτωπο στη λαθολογία, στο σάρωμα της ιστορίας, της πολύτιμης προσφοράς του υπαρκτού σοσιαλισμού, το σπίλωμα των Κομμουνιστικών Κομμάτων και ηγετών, είναι ένα δολερό όπλο της κάθε μορφής αντίδρασης και θέλει ανάλογα να το πολεμάμε, ιδιαίτερα σήμερα, που δεν άφησαν καμία αξία να μην τη λασπώσουν και καμία προσφορά που να μην την αμαυρώσουν.

-|1491|εα1 Σ' αυτά τα θυελλώδη χρόνια της νίκης των αντιδραστικών δυνάμεων ποιες κατά τη γνώμη σας είναι οι δυνατότητες για αντιστροφή αυτής της κατάστασης;|εα0|1490

- Η ανατροπή του σοσιαλισμού, η κρίση του κομμουνιστικού κινήματος, η υποχώρηση των λαϊκών αγώνων και η επικράτηση των νέας τάξης ήταν βαρύτατο πλήγμα, πισωγύρισμα για την ανθρωπότητα. Μα με σιγουριά διαπιστώνεται και αποδείχνεται ότι η νίκη αυτή είναι προσωρινή. Οι δυνατότητες, οι παράγοντες για νέα αντίσταση και πάλη για ριζικές αλλαγές και το σοσιαλισμό υπάρχουν και πληθαίνουν.

Αυτό αποδείχνει η ιστορία, η πορεία χιλιάδων χρόνων της ταξικής κοινωνίας. Καμία αντιδραστική δύναμη δεν μπόρεσε και δε θα μπορέσει να σταματήσει τους νόμους κίνησης και εξέλιξης της κοινωνίας, νόμους που αποκάλυψαν οι κλασικοί του μαρξισμού και κάθε μέρα επιβεβαιώνει η ζωή.

Η ανθρωπότητα γνώρισε "ιερές εξετάσεις", "ιερές συμμαχίες", τη "χιτλερική νέα τάξη". Γνώρισε πισωγυρίσματα, μα η πορεία του κόσμου τραβά μπροστά και η σημερινή "νέα τάξη" θα έχει την ίδια τύχη.

Η κρίση του καπιταλισμού, που πιάνει όλες τις πλευρές του, βαθαίνει. Οξύνονται οι αντιθέσεις, και πρώτα, η βασική αντίθεση του κεφαλαίου και της εργασίας, δηλαδή της μονοπωλιακής αστικής τάξης, που συνεχώς μειώνεται αριθμητικά συγκεντρώνοντας τον πλούτο και την εξουσία όλο και σε λιγότερα χέρια, και της εργατικής τάξης, που όλο και πληθαίνει, μεγαλώνει ο ρόλος της στην παραγωγή, τη χτυπούν πιο άγρια για να ξαναπάρουν πίσω τις κατακτήσεις που με αγώνες κέρδισε. Ετσι όμως μεγαλώνει η αγανάκτηση και η συνειδητοποίηση για ανάγκη πιο αποτελεσματικής οργάνωσης της πάλης.

Πιο αδίστακτοι τώρα οι συνεταίροι της "νέας τάξης" και οι υποτακτικοί της εντείνουν την εκμετάλλευση και την καταπίεση και των άλλων εργαζομένων, διευρύνονται όμως έτσι οι δυνατότητες και η ανάγκη της συμμαχίας των εργατών με τους αγρότες, επαγγελματοβιοτέχνες, επιστήμονες, διανοούμενους κλπ., στον κοινό αγώνα κατά του κοινού δυνάστη. Μια ματιά τις μέρες αυτές στους δρόμους, τα χωριά, τις πόλεις σ' όλη την Ελλάδα με τις δυναμικούς και μαζικούς αγώνες των εργαζομένων και των συνταξιούχων το μαρτυράει αυτό.

Οξύνονται, ταυτόχρονα, και οι εσωτερικές αντιθέσεις του ιμπεριαλισμού. Ο λυκοκαυγάς για την αρπαγή της λείας και το ξαναμοίρασμα του κόσμου, αντιθέσεις αθεράπευτες που τις γεννάει η φύση του και το κυνήγι του μεγαλύτερου κέρδους, και η ανισόμετρη ανάπτυξή του.

- |1491|εα1 Τι προοπτικές υπάρχουν σήμερα, όταν μάλιστα βλέπουμε ότι ο ιμπεριαλισμός διαθέτει μεγάλη δύναμη; |τε|1490

- Η επιθετικότητα και η εγκληματικότητα της "νέας τάξης" δεν είναι ένδειξη δύναμης, ακατανίκητης και μόνιμης κυριαρχίας του ιμπεριαλισμού, παρ' όλες τις πολύ μεγάλες δυνάμεις που μέσα του διαθέτει.

Αν μετρήσουμε πόσες χώρες και λαοί βασανίζονται κάτω από την τυραννία του θα φανεί η πραγματικότητα: ότι άγρια χτυπούν, μα ανοίγουν και αγιάτρευτες πληγές και για τους ίδιους. Ερχονται αντιμέτωποι με την τεράστια πλειοψηφία του πληθυσμού της Γης, ακόμα και με τους δικούς τους λαούς. Βράζουν τα ηφαίστεια της λαϊκής οργής και αγανάκτησης σε όλες τις ηπείρους κι ανοίγουν αντιιμπεριαλιστικά μέτωπα.

Οσο μακροχρόνιος και οδυνηρός κι αν είναι ο αγώνας οι λαοί δεν εξοντώνονται. Συγκλονιστικό παράδειγμα οι Κούρδοι, δεκάδες χρόνια πολεμούν, και τώρα η Τουρκία, ο χωροφύλακας της περιοχής, ενισχυμένη από τα ισχυρά αφεντικά της, εξαπολύει την πιο τερατώδη γενοκτονία εναντίον τους, μα ο αγώνας του κουρδικού λαού κρατάει και συγκινεί όλους τους λαούς. Ο αγώνας συνεχίζεται παντού, όπως και στη χώρα μας, που όλος ο λαός της παλεύει από το 1821 ως σήμερα με τους ξένους ολέθριους "προστάτες" και τους ντόπιους συμμάχους τους και προσκυνημένους.

Ολοι οι αγώνες αφήνουν ρίζες αξερίζωτες στην ψυχή και το φρόνημα του λαού, οικοδομούν την ενότητα και την αλληλεγγύη του, είναι παράγοντας της δύναμής του ακατανίκητος.

Υπάρχει σήμερα πιο μεγάλος ο παράγοντας της πρόσφατης πείρας, η σύγκριση στη ζωή. Ποιος μπορεί σήμερα να αμφισβητήσει την ανεχτίμητη προσφορά - παρά τις αδυναμίες και τα λάθη - της Σοβιετικής Ενωσης και των άλλων χωρών του σοσιαλισμού όχι μόνο στους λαούς τους, αλλά σ' όλη την ανθρωπότητα, όταν μάλιστα στη ζωή αποδείχτηκε τι χαλασμό και τι συμφορές έφερε η ανατροπή του σοσιαλισμού, που τις βιώνουμε όλοι;

Ποιος άνθρωπος που θέλει την πρόοδο δε βλέπει σήμερα τα οδυνηρά αποτελέσματα που είχαν για τους λαούς η υπονόμευση, η διάλυση Κομμουνιστικών Κομμάτων, το αδυνάτισμα και κρίση άλλων; Τους κομμουνιστές επιβεβαιώνει η ζωή.

Ειδικότερα για την Ελλάδα η Ρούλα Κουκούλου επισημαίνει: "Ας δούμε και στον τόπο μας: Χρόνια επίθεσης, διωγμοί, βουνά συκοφαντίες κατά του ΚΚΕ, στα τελευταία δύσκολα χρόνια ξεφώνιζαν όλοι μαζί δεξιοί και αριστεροί ψάλτες της συναίνεσης: "το ΚΚΕ δογματικό - απολίθωμα - στα άχρηστα της ιστορίας". Ομως η ζωή εμάς δικαιώνει και ξεσκεπάζει τη δημαγωγία και την υποτέλεια των εκσυγχρονιστών και των ανανεωτών του Μάαστριχτ και του νέου δόγματος του ΝΑΤΟ, που συγκλίνει με τη νέα τάξη του ιμπεριαλισμού.

Σήμερα και η πρόσφατη πείρα είναι πολύτιμος παράγοντας. Οπως ο Λένιν έλεγε, ένας βασικός νόμος της επαναστατικής δράσης είναι να έχουν πειστεί με την ίδια τους την πείρα οι μάζες για να τραβηχτούν σ' αυτήν.

Το ότι υπάρχουν δυνατότητες και δυνάμεις για να βαδίσουν, μέσα από πολύχρονους σκληρούς αγώνες, κατά της νέας τάξης του ιμπεριαλισμού και τελικά της νίκης των λαών το αποδείχνουν τα πολύ σημαντικά κι ελπιδοφόρα βήματα ανασυγκρότησης των αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων και αναζωογόνησης των αγώνων μέσα στο πολύ μικρό διάστημα των 4 χρόνων που πέρασαν από την ανατροπή του σοσιαλισμού. Οσο για το Κόμμα μας βγάζει πολύτιμα διδάγματα, εντείνει τις προσπάθειές του, να βελτιώσει τη δουλιά του, να εκπληρώσει την αποστολή του, να σταθεί η ψυχή και της νέας αντίστασης και πάλης κατά της νέας τάξης. Να δώσει όλες τις δυνάμεις του για να ισχυροποιηθούν όλα του τα μέτωπα κατά της αντιλαϊκής πολιτικής ντόπιων και ξένων στη χώρα μας, για την αλλαγή με προοπτική το σοσιαλισμό. Ενα από τα πιο σημαντικά μέτωπα και το κίνημα ειρήνης, για να γίνει πιο ενωτικό μαζικό χωρίς όρια για το λαό".

Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ