|εα1 |1491 "Η δημιουργία παλαιστινιακού κράτους

είναι απόλυτα δυνατή".

Γιόσι Σαρίντ,

υπουργός Οικολογίας

του Ισραήλ, 22-3-95.

Πάνω σε πόση έκταση γης, κ. Σαρίντ; |1490 |τε

ΔΥΤΙΚΗ ΟΧΘΗ - Ανταπόκριση.-

Σχεδόν ένας χρόνος πέρασε από την υπογραφή στο Κάιρο της συμφωνίας δημιουργίας του μηχανισμού εφαρμογής της πρώτης φάσης της Συμφωνίας του Οσλο, που είχε υπογραφεί στην Ουάσιγκτον στις 13-9-93 και οι παλαιστινο - ισραηλινές συνομιλίες δε φαίνεται να βγαίνουν από την ατέλειωτη δίνη των αναβολών, στην οποία μπήκαν από την επομένη κιόλας των πανηγυρισμών.

Οταν υπογραφόταν η Συμφωνία του Οσλο, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Γιτζάκ Ραμπίν τόνιζε: "Οι Ισραηλινοί είναι φανατικοί και αναβάλλουν όσο μπορούν τις διαπραγματεύσεις, αλλά, όταν υπογράφουν, δεσμεύονται με το πλήρες κείμενο μιας τέτοιας συμφωνίας". Ολα τα δημοσιεύματα από Ισραηλινούς κυβερνητικούς επισήμους, που ακολούθησαν την υπογραφή της συμφωνίας, επαναλάμβαναν την απόλυτη δέσμευση της κυβέρνησης συνασπισμού στην εφαρμογή των άρθρων της.

Ατενίζοντας, όμως, το πρώτο πρακτικό τεστ, που ήταν η εφαρμογή της πρώτης φάσης της συμφωνίας, δηλαδή η αποχώρηση των δυνάμεων κατοχής από τη Λωρίδα της Γάζας και την Ιεριχώ, οι Ισραηλινοί απέδειξαν το πόσο σέβονται την υπογραφή τους. Κάνοντας μια νέα αρχή της συνηθισμένης τους πολιτικής παραβιάσεων διεθνών νόμων και συμφωνιών, ακύρωσαν την ημερομηνία αποχώρησης των ισραηλινών στρατευμάτων.

Στην εφαρμογή της δεύτερης φάσης της Συμφωνίας του Οσλο, δηλαδή την αποχώρηση των ισραηλινών στρατευμάτων κατοχής από τη Δυτική Οχθη και την επανατοποθέτησή τους στα σύνορα των δύο περιοχών, καθώς και τη διεξαγωγή γενικών παλαιστινιακών εκλογών, το Ισραήλ φαίνεται επίσης απρόθυμο να τηρήσει τα συμφωνημένα, εκτός εάν - όπως λέει - γίνουν σεβαστές οι "ισραηλινές ανάγκες ασφαλείας".

Νέες απαιτήσεις

Σήμερα, το Ισραήλ επιμένει σε μια προσωρινή αποχώρηση των δυνάμεών του από τη Δυτική Οχθη και τον τεμαχισμό, τελικά, της δεύτερης φάσης της συμφωνίας σε μια σειρά από μερικές αποχωρήσεις των κατοχικών δυνάμεων από την περιοχή και κυρίως από τα αστικά κέντρα. Φαίνεται ρητά αποφασισμένο να τροποποιήσει τις συμφωνίες του Οσλο, για να αποκλείσει και αυτό το ενδεχόμενο (δηλαδή την αποχώρησή του από τις πόλεις) και, αν δεν το κατορθώσει εντελώς, να παραμείνουν οι δυνάμεις κατοχής στρατοπεδευμένες σε μερικά από τα αστικά κέντρα, όπως, για παράδειγμα, στη Χεβρώνα.

Η σοβαρότητα αυτών των σχεδίων δεν έγκειται μόνο στην προσπάθεια, μέσω των κυβερνητικών τηλεοπτικών καναλιών, εμπέδωσης της συνείδησης μιας τέτοιας εκδοχής, αλλά στο ότι μελετώνται και εφαρμόζονται τετελεσμένα γεγονότα, με απαίτηση να γίνουν αποδεκτά από τον Παλαιστίνιο διαπραγματευτή.

Μια εκρηκτική "λυδία λίθος"

Η ισραηλινή πολιτική της υπαναχώρησης γίνεται καταφανής στις διαπραγματεύσεις του θέματος των εποικισμών, μια ωρολογιακή βόμβα που απειλεί να καταστρέψει την ειρηνευτική διαδικασία.

Το Νοέμβρη του 1992, η ισραηλινή κυβέρνηση αποφάσισε το πάγωμα των εποικιστικών ενεργειών σε όλη την έκταση της Δυτικής Οχθης και της Λωρίδας της Γάζας, συμπεριλαμβανομένων και των περιοχών που περιβάλλουν την Ιερουσαλήμ, σε μια κίνηση που σκοπό είχε την αναζωογόνηση των ειρηνευτικών συνομιλιών και την τήρηση της υπόσχεσης Ραμπίν στον Πρόεδρο Κλίντον. Στις 13 Σεπτέμβρη 1993, υπέγραψε τη Συμφωνία του Οσλο, στην οποία αναφέρεται ρητά ότι οι συνομιλίες για τους εποικιστικούς καταυλισμούς και την Ιερουσαλήμ αναβάλλονται για 2 χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων δε θα γινόταν καμιά απολύτως οικοδομική εργασία που θα άλλαζε τη φυσιογνωμία της πόλης και της Δυτικής Οχθης, γενικά.

Το Δεκέμβρη του 1993, η ισραηλινή κυβέρνηση μονόπλευρα αποδεσμεύτηκε από όλες τις προηγούμενες υποσχέσεις και υπογραφές της και αποφάσισε να ενθαρρύνει την εποικιστική δραστηριότητα στην Ιερουσαλήμ και τα περίχωρά της. Το Ισραήλ ενέτεινε την οικοδόμηση και εξάπλωση των εβραϊκών οικισμών κατά τη διάρκεια του 1993 και 1994 και αναμένεται ότι θα αυξήσει τις προσπάθειες το 1995. Σύμφωνα με επίσημες στατιστικές, δημοσιευμένες από την ισραηλινή κυβέρνηση, ο γενικός αριθμός των Εβραίων εποίκων πλησιάζει τις 141.200 άτομα, είναι, δηλαδή, κατά 5% αυξημένος σε σύγκριση με το 1993. Κατά τη διάρκεια της Κυβέρνησης Συνασπισμού, δημεύτηκε πολύ περισσότερη γη απ' ό,τι από τις προηγούμενες κυβερνήσεις "Λικούντ", για να επεκταθούν οι ήδη υπάρχοντες εποικισμοί και να οικοδομηθούν νέοι, να ανοιχτούν νέοι δρόμοι με διάφορες προφάσεις "ασφαλείας", συμπεριλαμβανομένων και παρακαμπτηρίων δρόμων, πάρκων και λατομείων για την απορρόφηση περισσοτέρων εποίκων, στοιχεία που δείχνουν ότι έχουμε να κάνουμε με έτοιμα, προ πολλού, καταρτισμένα οικοδομικά σχέδια.

Η αποκάλυψη των πραγματικών προθέσεων του Ισραήλ έγινε, όταν ανακοινώθηκε η απόφασή του να ιδρύσει μια νέα "πράσινη γραμμή" ανατολικά της ήδη υπάρχουσας γραμμής της ανακωχής του 1948. Η νέα γραμμή χαράσσεται για να αναμορφώσει τον γεωγραφικό χάρτη της περιοχής και να επιτρέψει την κατάσχεση ακόμη πιο πολλών εδαφών της Δυτικής Οχθης.

Μια χαρακτηριστική εικόνα

Η νέα τακτική "συνέπεσε" με την αξιοσημείωτη αύξηση των εργασιών επέκτασης στους ισραηλινούς εποικιστικούς καταυλισμούς από το Γενάρη του 1995.

1. Στις αρχές Γενάρη, ισραηλινές μπουλντόζες αρχίζουν την ισοπέδωση εδαφών στο χωριό "Χάντερ" (Αγιος Γεώργιος) στην περιοχή της Βηθλεέμ για την εξάπλωση του εποικισμού "Εφράτ". Οι κάτοικοι του χωριού, ιδιοκτήτες της γης, αντιστέκονται και αρχίζουν οι συμπλοκές με τους εποίκους, που υποστηρίζονται από την ισραηλινή κυβέρνηση και τις δυνάμεις κατοχής. Οι συμπλοκές κλιμακώνονται, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό σημαντικού αριθμού διαδηλωτών και πολλές συλλήψεις.

2. Στις 15 Γενάρη και ενώ διαρκούν οι συμπλοκές στο "Χάντερ", ισραηλινές μπουλντόζες ισοπεδώνουν τοποθεσία δίπλα στον εβραϊκό οικισμό "Αντέμ", χτισμένο σε έκταση 3.000 ντόνουμ γης, δημευμένης από τους κατοίκους του παλαιστινιακού χωριού "Τζάμπα" κοντά στη Ραμάλα.

3. Στις 20 Γενάρη, ισραηλινές μπουλντόζες ισοπεδώνουν γη βόρεια της πόλης "Μπιρ Ζέιτ", για να επεκτείνουν τον εκεί εποικισμό, χτισμένο σε γη δημευμένη από τα παλαιστινιακά χωριά "Αντζούλ" και "Ουμ Σάφα". Σημειώνονται σφοδρές συμπλοκές με τους ιδιοκτήτες της γης.

4. Στις 17 Γενάρη, εγκαινιάζονται τέσσερις κινητές οικιστικές μονάδες (τροχόσπιτα), μερικές εκατοντάδες μέτρα από τον εποικισμό "Μάα'λεχ Αμός", κτισμένο πάνω σε γη δημευμένη από τα χωριά "Κισάν", "Σενκχ" και "Ρασάουντι" στην περιοχή της Βηθλεέμ.

5. Στις 28 Γενάρη, έποικοι του "Μάα'λεχ Αμός" επιτίθενται σε ειρηνική πορεία, οργανωμένη από τους Παλαιστινίους και από το ισραηλινό κίνημα "Ειρήνη Τώρα", σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την τοποθέτηση τροχόσπιτων κοντά στο χωριό "Κισάν" σαν πρώτο βήμα για μια νέα δήμευση της γης και την εξάπλωση του εποικισμού. Η ισραηλινή αστυνομία αρνήθηκε ότι οι έποικοι χρησιμοποίησαν όπλα. Οι διαδηλωτές έκαψαν ένα από τα τροχόσπιτα.

6. Την ίδια μέρα ξαναρχίζουν οι εργασίες για το άνοιγμα ενός νέου δρόμου πλάτους 40 μέτρων, που θα ενώνει την Ιερουσαλήμ με τον εποικισμό "Κφαρ Ατζιόν" της Χεβρώνας. Οι ισραηλινές μπουλντόζες ξεριζώνουν μια πολύ μεγάλη αγροτική περιοχή φυτεμένη με ελιές, πεύκα, συκιές και αμυγδαλιές, ιδιοκτησία των κατοίκων των χωριών "Σορίφ" και "Μπετ Ουμάρ". Η δημιουργία αυτού του δρόμου είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ιδέα της νέας πράσινης γραμμής και αν εφαρμοστεί το σχέδιο των Ισραηλινών, αρκετά χωριά που βρίσκονται στα σύνορα θα περάσουν στο Ισραήλ.

7. Στις 28 Γενάρη, με το αιτιολογικό της δημιουργίας παρακαμπτηρίου δρόμου, ισραηλινές μπουλντόζες ξεριζώνουν δέντρα στο χωριό "Μάρντα", νοτιοδυτικά της Ναμπλούς.

8. Στις 29 του Γενάρη, γίνονται προσπάθειες να επεκταθεί ο καταυλισμός "Σίλο", χτισμένος πάνω σε γη του χωριού "Τουρμσάια", όπου έχει αναγγελθεί πάλι η δήμευση ακόμα μερικών εκατοντάδων ντόνουμ γης στους επομένους μήνες. 9. Την 1 Φλεβάρη, ο δήμος της Ιερουσαλήμ αποφασίζει τη δημιουργία του νέου οικισμού "Χαρχόμα" στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, με 6.500 οικιστικές μονάδες, σχολεία, κυβερνητικά κτίρια, εμπορικό κέντρο και βιομηχανική περιοχή. Αργότερα, θα επεκταθεί με άλλες 1.500 οικιστικές μονάδες. Για το σκοπό αυτό είχαν δημευτεί εδώ και 2 χρόνια εκτάσεις των παλαιστινιακών χωριών "Σουρ Μπάχερ" και "Ουμ Τούμπα" και της πόλης "Μπετ Σαχούρ".

Επίσημη κάλυψη

Τα γεγονότα που προαναφέραμε δεν είναι καθόλου έργα μερικών αδιόρθωτων θερμοκέφαλων.

Η ισραηλινή τηλεόραση εκπέμπει, από τις 16/1 κιόλας, το πλήρες κείμενο έκθεσης του υπουργείου Αμυνας, όπου η κυβέρνηση Ραμπίν προγραμματίζει για το 1995 αύξηση της οικοδόμησης οικιστικών μονάδων στη Δυτική Οχθη κατά 77% σε σύγκριση με το 1994. Σύμφωνα με το ίδιο κείμενο, θα χτιστούν 3.230 οικιστικές μονάδες που θα στεγάσουν νέους εποίκους. Στις 18/1, ο Γ. Ράμπιν αποφασίζει να παγώσει την εξάπλωση των εποικισμών και την οικοδόμηση νέων στη Δυτική Οχθη, αλλά στις 22/1 η κυβέρνησή του αποφασίζει να οικοδομήσει νέους οικισμούς γύρω από την Ανατολική Ιερουσαλήμ και γι' αυτό το σκοπό δημιουργεί "υπουργική επιτροπή" ειδική στα θέματα των εποικισμών, η οποία, στις 24/1, εξαγγέλλει το "μερικό" πάγωμα των εργασιών στη Δυτική Οχθη και την απόλυτη ενθάρρυνσή τους στην Ιερή Πόλη.

Η τελευταία υπόσχεση, όσον αφορά τους εποικισμούς, που δόθηκε στον Πρόεδρο Αραφάτ από τον πρωθυπουργό Ράμπιν κατά τη συνάντησή τους στις 23-2-95 για το πάγωμα της χρηματοδότησης των οικοδομικών εργασιών από κυβερνητικές πηγές, αναιρέθηκε λίγες μέρες μετά την εβδομαδιαία σύσκεψη της Κνέσετ, όταν ανακοινώθηκε ότι οι εργασίες θα συνεχιστούν στους εβραϊκούς οικισμούς, στα περίχωρα της Ιερουσαλήμ, με το αιτιολογικό ότι αυτή η οικοδόμηση είναι "πολύ σημαντική". Αλλη μια υπαναχώρηση, που, όμως, μπορεί να θεωρηθεί φυσική, αφού η υπόσχεση που δόθηκε ερχόταν σε αντίθεση με τα προηγούμενα σχέδια της ισραηλινής κυβέρνησης για επέκταση των εποικισμών σε 11 τοποθεσίες της Δυτικής Οχθης μέσα στα επόμενα λίγα χρόνια. Στις επόμενες συναντήσεις των Αραφάτ και Ράμπιν, ο τελευταίος απέφυγε να συζητήσει το θέμα των εποικισμών, η δε τελευταία προγραμματισμένη συνάντηση αναβλήθηκε από τον Γ. Ράμπιν.

Από την παλαιστινιακή πλευρά έγινε κατανοητή, από τις πρώτες συμπλοκές στο "Χάντερ" και τις μαζικές διαδηλώσεις στη Ραμάλα, η ανάγκη οργάνωσης του αγώνα κατά των δημεύσεων της γης και των επεκτάσεων των εποικισμών και δημιουργήθηκε η "εθνική επιτροπή κατά των εποικισμών", στην οποία συμμετέχουν κάτοικοι των περιοχών που έχουν πληγεί, Παλαιστίνιοι επίσημοι και ισραηλινές προσωπικότητες του αγώνα για την ειρήνη. Οργανώνονται διαμαρτυρίες, διαδηλώσεις και κυρίως μαζικές δεντροφυτεύσεις στις δημευμένες εκτάσεις ως σύμβολο της απόλυτης αφοσίωσης των ανθρώπων στη θέληση να προστατέψουν και να συντηρήσουν τη γη τους. Αναμένεται ακόμα μεγαλύτερη κλιμάκωση του αγώνα επ' ευκαιρία της "Ημέρας της Γης" στις 30 Μάρτη.

Καταλήγοντας, θα θέλαμε να επαναλάβουμε αυτό που πολλοί πριν έχουν πει, ότι η πολυζητημένη "ισραηλινή ασφάλεια", αιτιολογικό, υποτίθεται, όλων των παραβιάσεων, δε θα ενισχυθεί με την πολιτική των εποικισμών, αλλά με την εφαρμογή της Συμφωνίας του Οσλο, γεγονός που θα προαγάγει την παλαιστινιακή οικονομία, καταρρακωμένη από μία σχεδόν 30χρονη κατοχή και μια 8χρονη εξέγερση και, συνεπώς, θα στεριώσει την ειρήνη και την αγαστή συνύπαρξη των δύο λαών. Ας ευχηθούμε, η κυβέρνηση Ραμπίν να αφήσει τη διπρόσωπη πολιτική, να σεβαστεί την υπογραφή της και να εργαστεί για την επιτυχία της ειρηνευτικής διαδικασίας.

Μαργαρίτα ΚΑΠΕΤΑΝΕΑ