ΡΩΜΗ (ανταπόκριση του Φ. ΤΖΑΝΙΝΙ).-

Πραγματοποιήθηκαν στην Ιταλία, την Κυριακή 23 Απρίλη, οι περιφερειακές εκλογές. Δεκαπέντε περιφέρειες της Ιταλίας (από τις 18) κλήθηκαν να ψηφίσουν για να ανανεώσουν τα τοπικά Συμβούλια και τους τοπικούς Προέδρους. Οι διοικητικές εκλογές έγιναν σε μια πολιτική φάση φαινομενικά πιο θετική για τις δυνάμεις της Δεξιάς, που βρίσκονται στην αντιπολίτευση της κυβέρνησης Ντίνι και ζητούν, εδώ και καιρό, σίγουρες για τη νίκη, πρόωρες πολιτικές εκλογές.

Το εκλογικό αποτέλεσμα των περιφερειακών εκλογών, αντίθετα, απογοήτευσε πολύ τόσο τον φασίστα ηγέτη της "Εθνικής Συμμαχίας" Τζιανφράνκο Φίνι όσο και τον ηγέτη της "Φόρτσα, Ιτάλια!" Σίλβιο Μπερλουσκόνι.

Σε αντίθεση με αυτό που, αμέσως μετά το κλείσιμο των εκλογικών τμημάτων, ανακοίνωναν οι δημοσκοπήσεις (οι οποίες έδιναν νικήτριες τις δυνάμεις της Δεξιάς σε εννιά περιφέρειες της Ιταλίας), το πραγματικό εκλογικό αποτέλεσμα επιβεβαίωσε τη νίκη των αριστερών δυνάμεων και των κεντροαριστερών σε 9 ιταλικές περιφέρειες, ενώ οι δυνάμεις της Δεξιάς νίκησαν σε 6 μόνο περιφέρειες.

Σε απολύτους αριθμούς, αυτές οι περιφερειακές εκλογές λένε ότι το πιο δυνατό ιταλικό κόμμα είναι το Δημοκρατικό Κόμμα της Αριστεράς (PDS) του Ντ' Αλέμα, το δεύτερο είναι το "Φόρτσα, Ιτάλια!", το τρίτο είναι η Εθνική Συμμαχία και το τέταρτο η Κομμουνιστική Επανίδρυση.

Το "Φόρτσα, Ιτάλια!" κατέβηκε σε αυτές τις εκλογές μαζί με τη Δεξιά του Λαϊκού Κόμματος και πήρε το 23,3% των ψήφων, μόνο ένα 3,3% παραπάνω από το ποσοστό που είχε καταγράψει μόνο του στις πολιτικές εκλογές του '94.

Πιθανώς πιο μεγάλη είναι η απογοήτευση του φασίστα ηγέτη της Εθνικής Συμμαχίας, στην οποία όλες οι δημοσκοπήσεις έδιναν μεγάλη άνοδο. Αντίθετα κατέκτησε μόνο ένα 0,7% παραπάνω και περνά από το 13,6% στο 14,3% των ψήφων.

Το Δημοκρατικό Κόμμα της Αριστεράς περνά από το 21,2% των κοινοβουλευτικών του '94 στο σημερινό 25% και γίνεται το πρώτο κόμμα της Ιταλίας. Οι Πράσινοι περνάνε από το 2,8% στο 3,2%. Η Λίγκα του Ουμπέρτο Μπόσι, η οποία, αποχωρώντας, εδώ και μερικούς μήνες, από την κυβέρνηση Μπερλουσκόνι, προκάλεσε την πτώση αυτής της κυβέρνησης και για αυτό το λόγο χτυπήθηκε άγρια από τις δυνάμεις της Δεξιάς, "ελέγχει", κατά κάποιο τρόπο, τη δική της πολιτική κρίση και συγκρατεί ένα 6,9% των ψήφων, σε σχέση με το 9,1% του '94.

Η μεγάλη αποκάλυψη αυτών των περιφερειακών εκλογών παρουσιάστηκε, ωστόσο, από το Κόμμα της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης, το οποίο περνά, από το 6,6% των κοινοβουλευτικών εκλογών του '94, στο σημερινό 8,7% των ψήφων, κάτι που σημαίνει ότι περίπου 2.100.000 Ιταλοί εξέφρασαν τη συμφωνία τους στις ταξικές θέσεις της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης.

Ο μεγάλος αριθμός των ψήφων στην ΚΕ είναι ακόμα πιο ενδεικτικός, αφού συγκεντρώθηκε με ομογενή τρόπο σε όλη την Ιταλία, πράγμα που σημαίνει ότι οι κομμουνιστές έχουν, πια, ρίζες σε όλη τη χώρα. Στη Βόρεια Ιταλία, η ΚΕ παίρνει το 7,9%, στην Κεντρική Ιταλία παίρνει το 10,3% και στο Νότο (παλιό φέουδο των κληρικαλιστικών δυνάμεων, της Δεξιάς και της Μαφίας) παίρνει το 8,8%.

"Ενα αποτέλεσμα", δήλωσε ο Φάουστο Μπερτινότι, Γενικός Γραμματέας της ΚΕ, "που είναι μεγαλύτερο από ό,τι περιμέναμε και γίνεται πιο σημαντικό από το γεγονός ότι το Κόμμα μας παίρνει περισσότερες ψήφους στις εργατικές περιοχές και ανάμεσα στη νεολαία. Σε όλες τις προεκλογικές μας εκδηλώσεις, η μαζική παρουσία των νέων διέψευσε το λανθασμένο στερεότυπο σύμφωνα με το οποίο το κόμμα μας είναι ένα "υπόλειμμα"".

Η εφημερίδα "Ιλ Μανιφέστο", η ανεξάρτητη ημερήσια κομμουνιστικής έμπνευσης, αλλά όχι πάντα σε συμφωνία με την ΚΕ, έγραψε: "Η σημαντικότατη άνοδος της ΚΕ στις περιφερειακές περιοχές των μεγάλων πόλεων του Βορρά - για παράδειγμα, στις προλεταριακές και υποπρολεταριακές περιοχές του Τορίνο - επιβεβαιώνει ότι η ΚΕ αναπτύσσει ένα ρόλο έλξης της λαϊκής ψήφου (είτε εργατικής είτε "πληβειακής"), αυτής της λαϊκής ψήφου που, ένα χρόνο πριν, έκλεψαν από την Αριστερά οι λαϊκιστικές δυνάμεις της Δεξιάς, δημιουργώντας ένα ξεκάθαρο δημοκρατικό πρόβλημα".

Η πολιτική γραμμή για τις περιφερειακές εκλογές της ΚΕ ήταν μια γραμμή ενωτική προς τις αριστερές και δημοκρατικές δυνάμεις, για να πληγεί η πλατφόρμα της Δεξιάς. Σε διάφορες περιοχές, αυτή η ενότητα ακολουθήθηκε και η νίκη των αριστερών δυνάμεων πραγματοποιήθηκε. Σε άλλες περιοχές, το PDS δέχτηκε άμεσα τον εκβιασμό των καθολικών και μετριοπαθών δυνάμεων που δεν ήθελαν την ΚΕ μέσα στη συμμαχία. Σε δύο μεγάλες και σημαντικές περιοχές της Ιταλίας (το Πεδεμόντιο και την Καλαβρία), όπου το PDS παρουσιάστηκε μόνο του μαζί με τις μετριοπαθείς δυνάμεις, εξαιρώντας την ΚΕ, η Δεξιά πήρε, για λίγες ψήφους, τη νίκη, ενώ, εάν τόσο στο Πεδεμόντιο (όπου η ΚΕ πήρε το 9% των ψήφων) όσο και την Καλαβρία (όπου οι κομμουνιστές πήραν το 9,3% των ψήφων) η Αριστερά κατέβαινε ενωμένη, θα είχε σίγουρα κατακτήσει τη διακυβέρνηση των περιφερειών.

"Στο Πεδεμόντιο", δήλωσε ο επικεφαλής της κομμουνιστικής κοινοβουλευτικής ομάδας Ολιβιέρο Ντιλιμπέρτο, "το PDS κατέβασε ως υποψήφιο για την Προεδρία της περιφέρειας τον Τζιουζέπε Πικέτο, έναν άνθρωπο του ιταλικού ΣΕΒ, ενώ στην Καλαβρία κατέβασε τον Τομάσο Βεράλντι, ένα "αφεντικό" του παλιού χριστιανοδημοκρατικού καθεστώτος. Δε χτυπιέται η Δεξιά με μια πολιτική υπερμετριοπαθή: Αυτό είναι το μάθημα που βγαίνει από τις περιφερειακές εκλογές. Μόνο μια Αριστερά ενωμένη, με ένα πρόγραμμα που υπερασπίζεται τα λαϊκά συμφέροντα, θα μπορεί να νικήσει, στις επόμενες πολιτικές εκλογές, την υπερφιλελεύθερη και καταστροφική Δεξιά του Μπερλουσκόνι και του Φίνι".