Τα αποτελέσματα των αλόγιστων πολιτικών των κυβερνήσεων και της ΕΥΔΑΠ κλήθηκε να πληρώσει ένα ολόκληρο χωριό με 1.500 κατοίκους, ο Αγιος Δημήτριος Λιβαδειάς.

Οι κάτοικοι του χωριού - στην πλειοψηφία τους αγρότες - σύρθηκαν στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Λιβαδείας, μετά από μήνυση που κατέθεσε εναντίον τους... ο ΟΣΕ, ζητώντας παράλληλα και χρηματική αποζημίωση 50 εκατ. δραχμών. Ευτυχώς, όμως, το δικαστήριο τους αθώωσε, με το σκεπτικό ότι η πράξη κατάληψης (για μια ώρα) της σιδηροδρομικής γραμμής δεν υπέκρυπτε δόλο.

Τα γεγονότα έγιναν τον Ιούλη του 1992, όταν οι κάτοικοι του χωριού αποφάσισαν να διεκδικήσουν δυναμικά την άρδευση των καλλιεργειών τους, που λόγω της ξηρασίας από τη μια μεριά και της αδυναμίας εξεύρεσης νερού από την ΕΥΔΑΠ για Αθήνα, είχαν "επιταχθεί" και οι 21 γεωτρήσεις της Κοινότητας Αγ. Δημητρίου, με αποτέλεσμα να καταστραφεί όλη η παραγωγή των αγροτών σε μια έκταση 19.000 στρεμμάτων καλλιεργειών βαμβακιού (κατά 90%), καλαμποκιού και μποστανιών. Ετσι μετά την απόφασή τους για δυναμική διεκδίκηση στις 21 Ιούλη του '92 με τρακτέρ και άλλα αγροτικά μηχανήματα, έκαναν πορεία διαμαρτυρίας προς τη Λιβαδειά με κατάληξη τη Νομαρχία Βοιωτίας. Στη διαδρομή κάποιοι από τους αγρότες έκλεισαν συμβολικά για μια ώρα τη σιδηροδρομική γραμμή.

Ωστόσο, μπορεί η δικαστική τους περιπέτεια να έληξε, δε συμβαίνει το ίδιο όμως με το μπλέξιμο και την αδιαφορία που δείχνουν οι κυβερνήσεις από τότε για την καταβολή αποζημιώσεων στους αγρότες καλλιεργητές, ύψους ενός δισ. δραχμών, αφού εκείνη τη χρονιά ούτε χορτάρι δε φύτρωσε στη γη τους.

Οπως δήλωσε στο "Ρ" ο πρόεδρος της κοινότητας, Ευάγ. Μάνης: "Ενώ είχε προβλέψει κονδύλι ένα δισ. δραχμών, κατά ανεξήγητο λόγο το υπουργείο ΠΕΧΩΔΕ το έκοψε. Μετά απ' αυτό προσφύγαμε στη δικαιοσύνη κατά του ΥΠΕΧΩΔΕ και της ΕΥΔΑΠ, διεκδικώντας τις αποζημιώσεις".